Fréttatíminn - 14.08.2015, Blaðsíða 54

54 matur & vín Helgin 14.-16. ágúst 2015
LENGDU SUMARIÐ MEÐ HAUSTFERÐ TIL SPÁNAR
Á BARCELONA RESORT & SPA
GOLF
Kynntu þér dagsetningar og ferðatilhögun á transatlantic.is
og bókaðu draumaferðina í haust.
Í SEPTEMBER OG OKTÓBER bjóðum við upp á glæsilegar
golfferðir með dvöl á hinu frábæra Barcelona Resort & Spa
sem er í unaðslegri sveitasælu hins þekkta vínhéraðs El Penedés
í aðeins 20 mínútna akstursfjarlægð frá heimsborginni Barcelona.
Á hótelinu er vandaður veitingastaður og allur aðbúnaður til að
njóta fyrsta flokks slökunar að loknum vel heppnuðum golfhring
á öðrum af tveimur golfvöllum svæðisins sem báðir eru hannaðir
af goðsögninni José María Olazábal.
GOLFSKÓLI TRANS ATLANTIC
Í tengslum við tvær golfferðir til Barcelona Resort &
Spa í byrjun október bjóðum við í fyrsta sinn upp á
GOLFSKÓLA TRANS ATLANTIC fyrir bæði byrjendur
og lengra komna.
Byrjendanámskeiðin eru sex dagar í hvorri ferð og
að lágmarki tveir dagar fyrir vana golfara sem vilja
skerpa á einstökum atriðum í leik sínum.
PGA kennari verður Helgi Dan Steinsson.
Náðu tökum á golfinu við kjöraðstæður á
glæsilegum golfvöllum í haust.
E
N
N
E
M
M
/
S
ÍA
/
N
M
3
4
7
9
2
F
yrir óvana eru vínspekúlentar
sérlega skemmtilegur þjóðfélags­
hópur. Tala um lykt af karamellu og
angan af hinu og þessu. Þegar við
hin, pöpullinn, finnum í mesta lagi
misþykka rauðvínsangan leggja frá glasinu. Svo
hefst ballið fyrir alvöru þegar guðaveigarnar
snerta varir og tungu þá er þessu sullað um
munninn og jafnvel spýtt út. Eitthvað sem ég
hef ekki lagt upp með í minni víndrykkju. Ekki
viljandi í það minnsta. Ég er enda slúbbert af
hæstu gráðu þegar kemur að þessu. Er í ofaná­
lag með vínbragðlauka óharðnaðs unglings og
þar af leiðandi aldrei almennilega komist í takt
við fágaða víndrykkju – svona á keppnisstaðli í
það minnsta.
Það kom því vel á vondan fyrir stuttu. Báðir
vínskríbentar blaðisins voru fjarri góðu gamni
þegar boð um að sitja kvöldverð á Hótel Marina
með einum helsta vínræktenda Spánar, Miguel
Torres, datt inn á borð til mín. Miguel þessi
ræktar, ásamt fjölskyldu sinni, vín vítt og
breitt um Spán auk þess sem vínekrur Torres
fjölskyldunnar má líka finna bæði í Chile og
vestur í Kaliforníu. Þetta var of gott boð til að
hafna og bara eitt til ráða – feika það í gegnum
kvöldverðinn. Hef enda séð kvikmyndirnar The
French Kiss með Kevin Kline með hræðilegum
frönskum hreim og Meg Ryan og svo Sideways
sem er stórkostleg mynd sem skartar þeim fé­
lögum Paul Giamatti og Thomas Haden Church
hvar þeir væflast um vínekrur Napa dalsins. Auk
Rauðvínslegin kvöldstund
þess grunaði mig að ef ég kæmist
í gegnum fyrstu andartökin
skammlaust færi vínið nú smátt
og smátt að slæva bæði dómhörku
sessunauta sem og ótta minn um
eigin þrúguvisku eða vöntun þar á.
Þegar allt kom til alls reyndist
ótti minn raunar óþarfur. Ekki að­
eins er senjór Torres hinn ljúfasti
heldur reyndi enginn að hafa mig
undir í vínkunnáttu. Er reyndar
nokkuð viss um að fáir, jafnvel
enginn við borðið hafði séð Side­
ways, og sennilega ekki Franch
Kiss heldur, því það leit ekki einn
sessunauta minna upp þegar ég
sagðist vona að ekki væri neitt hel­
vítis Merlot á boðstólum í kvöld. Á
hinn bóginn kann ástæðan líka að
vera sú að ég gerði engar tilraunir
til að spýta og áfengið rann því
frjálst um æðarnar og brand­
arinn, við nánari skoðun,
sennilega ekki fyndinn. Ég
reyndi í það minnsta að hafa
mig og mínar vínspekúla­
sjónir ekki mikið í frammi
þetta kvöldið.
Vínið rann hins vegar
hið ljúfasta, það eitt var
ljóst þótt hvorki hafi ég
greint karamellukeim né
angan af katalónskum
jarðveginum. Kvöldið
byrjaði á forrétti og
þá þótti við hæfi að
bjóða upp á hvítt. Það
var Fransola, Sauvig­
non Blanc þrúga ef
það segir einhverjum
eitthvað, en það var
svona líka ljómandi.
Ekki of sætt án þess
þó að virka of súrt
heldur og passaði
undurvel með skel­
fiskinum sem boðið
var upp á í forrétt.
Já, og svepparísottó­
inu líka sem var
algert lostæti og stal
í raun senunni, í það
minnsta svona matar­
lega séð.
Svo komu þau á
færibandi, Salmos, létt og gott
rauðvín, Gran Coronas sem var
mun þyngra og bragðmeira en
passaði einkar vel með lambakjöt­
inu sem var í aðalrétt. Það veit ég,
slúbbertinn.
Svo var komið að því sem Miguel
okkar var augljóslega stoltastur
af, Celeste. Ef við förum í þrúg­
una þá eru það hrein Tinto Fino
ber sem eru notuð í þetta vín. Ég
hafði heldur ekki heyrt á hana
minnst en vínið var alveg ljómandi
bragðgott. Mikið ávaxtabragð og
nokkuð tannínríkt, þó án þess að
téð tannín taki drykkinn yfir. Já, ég
lærði nokkuð af þessum myndum
og kvöldinu að sjálfsögðu. Sagan af
þessu víni er líka skemmtileg því
þetta er fyrsta vínið sem nýjasta
kynslóðin, í þessari löngu röð Tor­
resa, býr til án aðkomu þeirra
eldri. Það voru því Torressystk­
inin sem báru hitann og þung­
ann af þróuninni. Celeste, sem
er ræktað í tæplega 900 metra
hæð, minnti þennan vínsér­
fræðing hér á ljúfan ávaxtasafa
með smá biti í lokin.
Svo kom eftirréttavínið.
Svoleiðis fínirí hef ég aldrei
smakkað áður en það kom
mér ljómandi skemmti­
lega á óvart að það var
ljúffengt. Man ekkert
hvað það hét enda orðið
framorðið og fjöldi
tómra glasa fyrir fram­
an mig orðinn þó nokk­
ur. Ég þakkaði því fyrir
mig og horfði á þessa
sessunauta mína, sem
allir voru mér framar
í fræðum og úthaldi,
halda á næsta áfanga­
stað þar sem kokteilar
úr eimuðu deild Torres­
fjölskyldunnar skyldu
kannaðir. Af þeirri ferð
hef ég ekki heyrt enda
sjálfsagt best þannig.
Haraldur Jónasson
hari@frettatiminn.is
Vínsérfræðingar Fréttatímans voru vant
við látnir á dögunum og því kom það í hlut
starfsmanns með vínbragðlauka óharðn-
aðs unglings að hitta hann, í hópi sérfræð-
inga sem lengra eru komnir. Vínsmökk-
unin fór þó skikkanlega fram enda vínin
bragðgóð - og enginn gerði athugasemdir
við nýgræðinginn.
Miguel Torres, einn helsti vínræktandi Spánar. Hann ræktar,
ásamt fjölskyldu sinni, vínekrur vítt og breitt um Spán, auk þess
sem vínekrur Torres má finna í Chile og Kaliforníu. Ljósmynd/Hari