Fréttatíminn - 21.08.2015, Blaðsíða 32

Alfa og ómega
É
Ég verð seint talinn slagsmálahundur. Hef
ekki lent í slagsmálum síðan í grunnskóla
og var ekki upp á marga fiska í þeim þá.
Æfði reyndar júdó sem unglingur en með
afar misjöfnum árangri. Gerði svo heiðar­
lega tilraun til þess, núna seint á fertugs­
aldrinum, að stunda MMA æfingar. Eitt­
hvað sem í byrjun átti að vera létt átök
með vinum og kunningjum. Glansinn af
átthyrningnum fór þó ansi fljótt af eftir að
veltast svolitla stund um gólfið. Ekki með
fyrrnefndum vinum heldur í örmum sveitts
ókunnugs manns í blettóttum bol. Ég hætti
þá um eftirmiðdaginn. Hef ekki átt nánari
kynni við karlmann síðan, fyrir utan að
reka rassinn utan í einn í klefanum í Ár­
bæjarlauginni nú um daginn.
Ég hef því aldrei á minni fullorðinsævi
verið kýldur í andlitið. Ekki að ég gráti
það sérstaklega en það er einhver dýrsleg
testó sterónaleg þörf sem býr bak við skyn­
semina og hún segir mér að þetta sé ekki
eðlilegt ástand. Að hafa aldrei kýlt mann
og ekki verið kýldur. Ég hafi beinlínis farið
á mis við manndómsvígslu og muni aldrei,
þangað til ég fái einn gúmoren á kinn, vera
talinn til fullvígðra karldýra í hjörðinni.
Vandamálið er bara að mér er of umhugað
um útlitið og heilsuna. Ég veit nefnilega
að ólíkt því sem gerist í bíómyndum getur
högg í andlitið brotið nef, tennur, kjálka
og kinnbein. Valdið heilahristingi og í ein­
staka tilfellum dauða. Þessi vitneskja og
sú staðreynd að ég er mun frekar ómega
en alfa. Húðlatur og alveg einstaklega fót­
frár við fyrstu ummerki vandræða. Sem í
bland merkja víst að ég vígist aldrei nokk­
urn tímann inn í þennan heim slagsmála­
hundanna.
En aldrei að segja aldrei því ég er alfa í
umferðinni og á sérlega bágt með að stilla
almennilega skapið þar. Vegavonskan er
í raun minn helsti brestur og ég enda lík­
lega sem fyrsta frétt einhvern tíma eftir
að hafa lamið samferðamann í umferðinni
með felgulykli. En það er önnur saga.
Svo var það um daginn að ég fór á fjöl­
sótta tónleika hér í höfuðborginni. Það
er ekki endilega í frásögur færandi nema
að í þvögunni að þeim loknum urðum við
hjónin viðskila. Af einskærri karlmennsku
og algerlega úr karakter við mig og í raun
af algerum óþarfa, þar sem lítil hætta var
á að við yrðum viðskila, stoppa ég í miðju
mannflæðinu og ætla að að bíða eftir minni
frú. Það var ekki alveg að ganga svo að
ég tók málin í mínar hendur og stoppa
einn eða tvo með handafli til að minn betri
helmingur nái mér svo við gætum haldið út
í nóttina hönd í hönd. Ég fann strax að ég
hafði gert mistök. Gaurinn – leðurklæddi
gaurinn sem ég stoppaði með flötum lóf­
anum upp að hnausþykku nautsleðrinu –
var ekki ómega eins og ég og hann líkt mér
var þar í fylgd kvenmanns sem æsti nátt­
úruhaminn í mínum manni upp enn frekar.
Ég hafði augljóslega óvirt hann með því
að hefta för hans þar sem hann dró spúsu
sína í gegn um þvöguna og hann ætlaði
augljóslega ekki að láta slíkt standa. Ýtti
við mér og gerði sig líklegan til frekari at­
hafna. Í eitt augnablik sá ég tækifæri til
þess að lenda loksins í léttum átökum. Líka
ljómandi að byrja slagsmálin þarna í röð­
inni. Því auðvitað var þar gæsla og gott
ef lögreglan var ekki líka á svæðinu. Því
myndu varla meira en eitt eða tvö högg ná
að fljúga áður en allt yrði stöðvað. Svolítið
eins og að hafa dómara í átthyrningnum.
En áður en fyrsta höggið reið af tók raun­
veruleikinn aftur við heilabúinu og minn
maður fékk bara latt auga og fyrirlitningar­
svip áður en ég hélt för minni áfram í átt­
inni að útidyrunum.
Við vorum þarna stödd með vinahjónum
og akkúrat á þessum tímapunkti ákveður
vinur minn, sem er oft aðeins utan við
sig, að nú þurfi hann að reima betur á
sig skóinn. Það aftur gaf nýja vini mínum
tíma til að ná mér og sýna mér og sinni
frú að hann er alfa og ég ómega. Ég var
á þessum tímapunkti alveg kominn yfir
þessa forvitni mína um það hvernig sé að
fá einn á kjamman og langaði ekkert að
láta hnefana tala. Lét því téð letiauga aftur
duga. Sá leðurklæddi skynjaði sigur en
ýtti karlmannlega við mér um leið og þau
hjúin löbbuðu fram hjá. Það ber að taka
það fram að ég var klæddur í afapeysu
og hef því sennilega sýnst frekar auðveld
bráð í augum þessa hörkutóls sem ilmaði
af nautshúðinni sem hann nýtti sem yfir­
höfn. Ég vissi líka vel sem var, eftir að
adrena línið var farið að lækka, að ef svo
ólíklega færi að ég myndi landa góðum
hægri krók á þennan mann sem ég hef
aldrei hitt en langaði pínu að slást við
þarna í röðinni myndi hann sennilega lög­
sækja mig. Og verandi millistéttaraulinn
sem ég er myndi hann sennilega vinna
og enn sennilegar myndi hann enda með
húsið mitt og bílinn að réttarhöldunum
loknum. Ég þyrfti jafnvel að kaupa handa
honum hund í þokkabót. Ég horfði því,
með mínu „letiauga“ á eftir þessum nýja
kunningja út í nóttina án þess að hafa
fengið einn á’ann og var bara nokkuð sátt­
ur. Ómegamaðurinn sem ég er.
Haraldur
Jónasson
hari@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Dragháls 14-16 · 110 Reyk jav ík
S ími 4 12 12 00 · w w w . i s l e i f u r . i s
L O G I S 1 6 0
T a l i s S V A R I A R C T a l i s S V A R I A R C
m . ú ð a r a
F O C U S 2 6 0
m . ú ð a r a
Gæði fara aldrei úr tísku
T a l i s S V A R I A R C
m . ú ð a r a
T a l i s S
F O C U S 1 6 0
F O C U S 1 6 0 L O G I S 2 6 0
T a l i s S
m . ú ð a r a
Eitt mesta úrval landsins
af eldhúsblöndunartækjum
32 viðhorf Helgin 21.-23. ágúst 2015