Ský - 01.02.2008, Blaðsíða 15

1. tbl. 2008 | ský 15
Raggi Bjarna
ráðið vinnutíma sínum sjálfir og stokkið upp á svið á
milli túra án þess að spyrja nokkurn um leyfi. Og Ragnar
var í þessum hópi, bifreiðastjóri og söngvari.
Sorgin knýr dyra
Svavar Gests stjórnaði húshljómsveitinni í
Breiðfirðingabúð 1954-1955. Þegar Ragnar hætti á
Röðli réð Svavar hann sem lausamann í hljómsveit sína.
Svavar var snjall auglýsingamaður og gerði ýmislegt til að
auka aðsóknina. Hann fékk t.d. erlendar söngkonur og
skemmtikrafta til að koma fram í Búðinni. Haustið 1955
breyttist rekstur Breiðfirðingabúðar og hljómsveitin
missti samninginn. Millibilsástand skapaðist hjá Ragnari
sem stundaði aksturinn af kappi. Flest benti til þess að
það yrði meginstarf hans næstu áratugina þegar faðir
hans veiktist skyndilega eftir að hafa spilað á dansleik
síðsumars 1955. Bjarni var lagður inn á sjúkrahús illa haldinn af
lungnakrabbameini. Það dró mjög af honum og hann andaðist
21. nóvember 1955, á 55 ára afmælisdegi sínum. Ragnar sat hjá
föður sínum þegar hann kvaddi jarðvistina. Tæpum áratug áður
hafði sorgin knúið dyra í þessari litlu fjölskyldu þegar Ómar
Örn Bjarnason, bróðir Ragnars, dó tæplega 14 ára af völdum
hrörnunarsjúkdóms í ágúst 1946. Félagar Bjarna voru harmi
slegnir yfir fráfalli hans og syrgðu frumkvöðulinn sem hafði
m.a. verið fulltrúi FÍH í stjórn Sinfóníuhljómsveitar Íslands frá
stofnun hennar. Þetta var ákaflega erfiður tími fyrir fjölskylduna
en Ragnar lét áfallið ekki buga sig. Hann var kominn með sína
eigin fjölskyldu, átti eiginkonu og tvö ung börn og varð að halda
sínu striki þótt sorgin hvíldi á honum.
Rokkið mætir í bæinn
Ragnar hóf samstarf við Svavar Gests á nýjan leik í ársbyrjun
1956 og var með hljómsveit hans í Breiðfirðingabúð og víðar allt
árið. Hann söng einnig öðru hvoru með dixieland-hljómsveitinni
,,Allir edrú“ en aðalaðdráttaraflið í Breiðfirðingabúð síðsumars og
haustið 1956 var hin þeldökka Maureen Jemmett sem skemmti
í anda Josephine Baker. Rokkið var það nýjasta í tónlistinni
og helsta leiðin til að draga ungt fólk á böllin var að kynna ný
rokklög í hverri viku. Reynt var að höfða til unglinganna með því
að birta andlitsmynd af söngvaranum og undir myndinni stóð að
Ragnar myndi syngja ný rock’n’roll lög frá frá 10,30-11,30. Þetta
var í vetrarbyrjun 1956 og auglýsingarnar snarvirkuðu enda fór
rokkbylgjan hraðferð um heiminn.
KK-sextettinn var heitasta hljómsveit landsins á þessum tíma en
hún lék aðallega djasskennda danstónlist. Þegar söngkonan Sigrún
Jónsdóttir forfallaðist haustið 1956 þurfti að bregðast hratt við því
sextettinn var bókaður í Sevilla-klúbbnum á Keflavíkurflugvelli.
Kristján Kristjánsson hafði skroppið til Bretlands til að ráða
erlenda söngkonu sem átti að syngja með hljómsveitinni um
tíma. Strákarnir í sextettinum urðu að bjarga sér sjálfir á meðan.
Jóni Sigurðssyni bassaleikara datt í hug að biðja leigubílastöðina
um að kalla á Ragnar og spyrja hvort hann væri til í að bjarga
málunum. Hann mætti á æfingu í Austurbæjarbíói og samþykkti
að fara með strákunum á Völlinn. Þrátt fyrir að Ragnar væri bara
með nokkra texta hjá sér í bílnum komst hann í gegnum kvöldið
án mikilla vandræða og vakti hrifningu hermannanna. Ragnar
var fyrsti karlsöngvarinn sem kom fram með íslenskri hljómsveit
á Vellinum því fram að þessum tíma höfðu söngkonur eingöngu
sinnt því starfi. Þegar Kristján sneri heim frá Bretlandi voru
strákarnir í sextettinum ólmir í að ráða Ragnar í hljómsveitina.
Atvinnumaður í söng
Ragnar söng aðallega með Hljómsveit Svavars á þessum tíma
en einnig öðru hvoru með KK-sextettinum. Þórunn Pálsdóttir
fyllti skarð Sigrúnar fram til áramóta 1957, þá tók Þórunn
Árnadóttir við þar til Ragnar gekk í KK-sextettinn í febrúar
1958. Hljómsveitin var fjögur kvöld í viku í Þórscafé, en Ragnar
Jónsson veitingamaður hafði engan áhuga á að greiða fleiri
tónlistarmönnum kaup og setti sig á móti ráðningu söngvarans.
Strákarnir sættust á að hver og einn lækkaði sinn hlut til að
Ragnar fengi einhver laun. Málinu var kippt í liðinn stuttu seinna
þegar Kristján samdi við Ragnar í Þórscafé um að hann greiddi
nafna sínum föst laun. KK-sextettinn var atvinnuhljómsveit og
meðlimirnir í fullu starfi. Það átti að vera frí á fimmtudögum en
það kom stundum fyrir að sextettinn var bókaður þá daga líka.
Æfingar voru fimm daga vikunnar og stöðugt verið að æfa ný
lög sem voru útsett sérstaklega af meðlimum sextettsins. Ragnar
varð að læra lög og texta í hverri viku, en rokkið var þess eðlis
að mönnum fannst ekki taka því að leggja slíka músík á minnið.
Strákarnir í sextettinum spiluðu allir eftir nótum og Ragnar
notaði söngtexta þegar hann var að læra nýju lögin. Rokkið var
ungæðisleg tónlist sem djassistum fannst einum of einföld til að
geta staðist tímans tönn.
Eftirsóttur söngvari
Lífið í KK-sextettinum var ævintýri líkast. Mikið að gera,
hópurinn fjörugur og samheldinn og alltaf eitthvað nýtt í gangi.
Kristján hélt vel utan um mannskapinn, hafði reglu á hlutunum
og tryggði að áfengi væri ekki haft um hönd. Eftir dansleiki kom
fyrir að slett væri úr klaufunum, en Kristján hélt sig til hlés enda
stakur bindindismaður. KK-sextettinn starfaði mestmegnis á
suðvesturhorninu á veturna en spilaði víða um landið á sumrin.
Tónlistardagskráin var hæfileg blanda af djassi og dægursöngvum
Fimmta skipan Hljómsveitar Ragnars þegar María Helena söngkona
starfaði með strákunum. F.v. Carl Möller, Árni Scheving, Stefán
Jóhannsson, Helena og Ragnar, Jón Sigurðsson og Eyþór Stefánsson.