Reykjalundur - 01.06.1951, Blaðsíða 10

A meðan Hjálmar beið skar hann
fjórar vikur fullar: að hann mætti sjá upp-
eldisdóttur sína í eigin húsum og hneppta
í hjónaband.
Á meðan Hjálmar beið, skar hann út nýj-
an fót og lagði sig allan fram. Hann risti á
hann ævintýr eitt mikið af eigin gerð. Það var
um eikarstofn, rótslitinn, sem flæktist um
reginhöf. Ránardætur, kaldrifjaðar jafnaðar-
legast, kenndu í brjósti um hann og gáfu
honum frækorn eitt lítið: stungu því í rifu,
þar sem enn leyndist örlítil gróðurmold.
Frækorn þetta óx og dafnaði og varð að
fögru blómi, en drumburinn hafði einhvern
veginn komið sér fyrir kjölgrein og sigldi
hreykinn eyja í milli og sýndi prýði sína.
Þá bar það til einn góðan veðurdag — hann
lá og svaf í heitum sandinum á sólhlýrri
strönd og beið flóðs — að ungan vængja-
guð bar þar að og sá blómið. Þá sagði guð-
inn: Þetta er of lítil mold handa þér, blóm-
ið mitt gott, bráðum muntu visna og deyja;
en nú skal ég bjarga þér. —
Þegar bjálkinn vaknaði, var blómið hans
horfið. Hann svipaðist um og kom auga á
það að rúðubaki í hallarglugga. Þá kom
flóðið; en er fjaraði, dró útsogið með sér
sæbarinn drumb, æði töturlegan. Utsærinn
varð athvarf hans, — þaðan fara engar
sögur.
Þetta var brúðargjöfin og munaði minnstu,
að Hjálmar yrði of seinn með hana. Þegar
hann færði fóstru sinni fótinn þann, sagð-
ist hann vilja mælast til að hún notaði hann
ekki nema við hátíðleg tækifæri, en minnt-
ist sín, þegar hún setti hann við:
Þú ert löngu búin að taka út fullan
þroska — og það getur orðið bið á því að
ég færi þér nýjan fót. Enginn veit sína æv-
ina.
Daginn eftir kvaddi Hjálmar gamli og
hélt leiðar sinnar. Hann átti yfir fjöll að
fara. Vorhretin geta verið viðsjál, og svo
varð hér. Hjálmari hafði ekki verið villu-
gjarnt um ævina, en nú brá út af því. Menn
vonuðu í lengstu lög að hann mundi koma
fram. Þegar útséð þótti um það, var hvarf
hans ekki nýmæli lengur, og hefur aldrei
til hans spurzt eða fundizt af honum tand-
ur né tetur.
KRUNK
um algengan vinnudag í Reykjavík.
Er nokkuð betra en eiga eigin trú?
— á öllu hafa betra vit en þú?
Á blaði mínu byrja ég minn dag
og bý mig undir 'pólitiskan slag.
Á þeim sem snúa einlœgt réttu í rangt
rök mín dynja vinnudœgrið langt.
Og sá, sem gengur síðla dags sinn veg
með sigurinn af hólmi — það er ég.
Sé haldið fram við höfumst lítið að,
ég hlusta ekki á það — ríkið borgar það.
SVB.
8
Reykjai.unður