Reykjalundur - 01.06.1951, Blaðsíða 11

☆ ☆
■s
{£
{£
•{t
-tt
*
■{J
■ít
■ít
■{t
tt
■ít
■{t
■{t
■ít
■ít
■Ct
ít
■»
■ct
■{£
{t
■Ít
{£
■Dt
{£
{£
{£
{t
{t
{£
í£
■vt
■{£
{£
■vt
{£
{£
{£
{£
■vt
■vt
{£
{S
{£
{£
{£
•yt
☆ ☆
*☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆■☆ ☆& ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
{£
{£
{£
•{£
{£
{£
<t
{£
{£
{£
{£
{£
•{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
■ÍS
■Ct
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{£
{!
{£
*
{£
{£
{£
{£
{£
•{£
{£
{S
{£
V- 1
JON Úli VÖR er meðal okkar þekktustu yngri
IjóðskáUla. Fyrsta Ijóðal/ók lia/is — Ég ber að dyrum —
kom út 1937 og vakti athygli á þessu u/iga, efnilega
skáldi.
Siðan hafa komið út þrjár Ijóðabœkur eftir hann
°g sú fjórða kemur út innan skatnms. Ljóðið, er hér
birtist er tneðal nýrri kvreða skáldsins.
Moðuri nn.
Alla hina löngu leið úr myrkum frumskógi forneskjunnar
hef ég veitt óvini mínum eftirför,
en hann hefur alltaf borið undan.
Ég hef tekið hann höndum
og stungið út augu hans,
ég hef skorið úr honum tunguna,
ég hef látið hesta mína slíta hann sundur lifandi,
ég hef grýtt hann, og höggvið hann með steinöxi,
og hlustað fagnandi á kveinstafi hans,
ég hef kastað börnum hans á spjótsoddum
og leikið mér að konum hans.
Langan veg hef ég sótt, en hann hefur alltaf borið undan.
Ég hef spennt boga minn,
og ég hef varpað á hann eldi,
ég hef gert strandhögg með víkingum
og brennt borgir hans og þjóð til ösku,
ég hef klæðzt hertygjum siðmenningarinnar
og beitt sverði, blýi og gasi,
og skotið örvum haturs í brjóst þegna hans og vina,
og hér stend ég enn,
með boga, sverð mitt og helsprengju,
máttvana sem orð gegn dauða.
☆ '☆☆☆☆•☆☆☆•☆☆*☆☆☆☆☆.*☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆*☆☆☆•!?• Q ír
Revkjalundur
9