Morgunblaðið - 24.02.2015, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. FEBRÚAR 2015
Kveðja frá
Hádegisverðar-
klúbbnum
Sægreifa
Það var stormveturinn mikla
2008-2009 sem við nokkrir Eyja-
peyjar tókum að hittast reglulega
í humarsúpu á Sægreifanum til
Kjartan
Halldórsson
✝ Kjartan Hall-dórsson fædd-
ist 27. september
1939. Hann lést 8.
febrúar 2015. Útför
Kjartans fór fram
13. febrúar 2015.
skrafs og ráðagerða
og Hádegisverðar-
klúbburinn Sægreifi
varð til. Ástandið í
þjóðfélaginu var
þannig á þeim tíma
að tilefnin voru ærin
til stífra fundahalda
og á meðan klúbb-
urinn var að slíta
barnsskónum hitt-
ust meðlimir á
hverjum föstudegi í
hádeginu á Sægreifanum.
Brosandi og rífandi kjaft tók
Kjartan Sægreifi alltaf á móti
okkur peyjunum. Skemmtilegast
þótti honum að ræða við hópinn
um kvenfólk, stjórnmál og á
kvótakerfinu hafði Kjartan sterk-
ar skoðanir sem ekki féllu að okk-
ar skoðunum. Um stelpumál
hópsins vildi hann allt vita og
spurði þá einhleypu oft spjörun-
um úr og kom jafnvel með ráð-
leggingar ef vel lá á honum.
Súpan á Sægreifanum er
heimsfræg enda hefur verið
fjallað um hana í fjölmiðlum um
heim allan allt frá opnun veit-
ingastaðarins við Gömlu höfnina í
Reykjavík. En það var samt ekki
súpan sem dró okkur peyjana
nánast á hverjum föstudegi í
langan tíma á Sægreifann. Það
var Kjartan Sægreifi sem átti
hvað mestan þátt í því að við með-
limir í Hádegisverðarklúbbnum
Sægreifa gerðum staðinn hans að
okkar heimavelli. Við stöndum í
mikilli þakkaskuld fyrir að hafa
fengið að kynnast og eiga sam-
verustundir með honum á Sæ-
greifanum.
Það var tómlegt hjá okkur
peyjunum á síðasta fundi þegar
Kjartan var ekki á staðnum og
enginn til að djöflast í. Á fundum
framtíðarinnar munum við minn-
ast hans, endursegja sögurnar
sem hann sagði okkur og að end-
ingu skála fyrir þessum góða vini
okkar og ráðgjafa.
Hafðu hjartans þakkir fyrir
allt, Sægreifi!
Skál fyrir þér í dag!
Birgir Stefánsson, Helgi
Ólafsson, Karl Eiríksson,
Kjartan Vídó, Kristinn
Sigurðsson, Ingibjörn Þór-
arinn Jónsson, Pálmi
Harðarson og Skapti Örn
Ólafsson meðlimir í
Hádegisverðarklúbbnum
Sægreifa.
Guðmundur
hvað? Þú varst bara
Bói.
Ég man eftir því
þegar ég fyrst vissi af þinni til-
vist. Það var sumarið sem ég
varð fimm ára. Fyrsta sumarið á
Arnkelsgerði, pabbi, mamma
(fósturmamma) og ég. Þá var enn
búið í gamla bænum. Rétt fyrir
ofan gamla bæinn var að rísa
stórt steinsteypt hús.
Við sátum í litla eldhúsinu í
gamla bænum og verið var að
hita kaffi á gömlu kolaeldavél-
inni. „Bói er uppi í nýja húsi að
Guðmundur Stein-
dór Nikulásson
✝ GuðmundurSteindór Niku-
lásson fæddist 16.
janúar 1939. Hann
lést 14. janúar
2015. Útför Guð-
mundar fór fram í
kyrrþey.
steypa upp veggi,
hann kemur rétt
bráðum“, sagði
„amma“ léttum
rómi og lagði
kleinubakka á eld-
húsborðið við hlið-
ina á lóubrauðinu og
ástarpungunum.
Mér rann kalt vatn
milli skinns og hör-
unds og það var
ekki laust við að
nokkur hár risu líka. Bófi, var
bófi hérna á þessum bæ? Ég leit
óttaslegin í kringum mig en það
var bara nokkuð létt yfir heim-
ilisfólkinu. „Er enginn hræddur
við þennan bófa“, hugsaði ég með
mér og skreið undir eldhúsborð-
ið. Eftir skamma stund heyrðist
ískur í útidyrunum og síðan
þungt fótatak eftir ganginum í
átt að eldhúsdyrunum. Ungur
maður birtist í eldhúsdyrunum.
Hann var hár og grannur, skarp-
leitur og dökkur á brún og brá.
„Sælt veri fólkið,“ sagði hann
og brosti létt.
Þetta voru fyrstu kynnin af
Bóa eins og hann var alltaf kall-
aður heima fyrir. Sumrin á Arn-
kelsgerði urðu síðan tíu.
Það sem hann var alltaf þolin-
móður að hafa mig í eftirdragi
daginn út og daginn inn. Uppi í
fjárhúsum að gefa, nú eða
merkja og marka og stundum að
rýja. Við að ganga meðfram girð-
ingum að laga þær og bæta og
smám saman varð ég fær um að
verða að gagni. Hann á vélunum
að slá og síðan á snúnings-
vélunum. Við amma að raka frá
skurðarbökkunum og raka sam-
an dreifinni.
Bói varði oft löngum stundum
í smiðjunni við ýmsar lagfæring-
ar. Skipta um dekk á dráttarvél-
unum, sjóða saman og skera í
sundur, ég kunni ekki skil á því
öllu. Hann hló oft góðlátlega þeg-
ar ég bullaði út í eitt og sagði
þegar honum fannst nóg komið:
„Heiða, talaðu minna og hugsaðu
meira“, og hef ég haft þessi orð í
hávegum síðan, svona yfirleitt.
Hann smíðaði forláta grind
aftan í bindivélina, sem tengd var
dráttarvélinni, og notuð var til að
hirða upp baggana. Ég hafði það
hlutverk að standa á grindinni
(með þunnum stálskíðum og bili á
milli þeirra), raða upp böggunum
og hleypa þeim út að aftan þegar
hæfilegt magn var komið. Ég var
orðin asskoti örugg á skíðunum.
Ekki má gleyma því þegar við
spiluðum badminton heilu og
hálfu kvöldin þegar logn var og
höfðum við bæði óskaplega gam-
an af því. Ekki vorum við að
keppa hvort við annað, heldur
saman að reyna að halda flugunni
sem lengst á lofti og töldum við
slögin og reyndum að slá ný met.
Við komumst mest upp í fimm-
hundruð og eitthvað.
Ég heimsótti þig nokkrum
sinnum síðastliðið sumar og þeg-
ar ég sagði þér að ég hefði fengið
stóru, allt of stóru, stígvélin þín
að láni til að fara í fjósið þá sá ég
gamla hláturblikið í fallegu,
brúnu augunum þínum.
Bói, takk fyrir mig.
Bjarnheiður Erlendsdóttir,
stolt fyrrum heimasæta á
Arnkelsgerði.
Ef englar eru til í
mannsmynd var
Adda Gerður ein
þeirra. Að öllum
öðrum ólöstuðum var Adda mín sú
heilsteyptasta manneskja sem ég
hef kynnst. Heiðarleg fram í fing-
urgóma, hjálpsöm og alltaf tilbúin
að styðja og styrkja aðra, með bros
á vör.
Mín fyrsta minning um Öddu
Gerði er tengd heimili nöfnu og
nafna míns, Hrefnu og Birgis
Thoroddsen. Ég var barnung þeg-
ar Börkur sonur þeirra og Adda
Adda Gerður
Árnadóttir
✝ Adda GerðurÁrnadóttir
fæddist 1. desem-
ber 1942. Hún lést
13. febrúar 2015.
Adda Gerður var
jarðsungin 20.
febrúar 2015.
Gerður urðu par og
síðan þá hefur það ver-
ið Börkur+Adda,
börn, barnabörn og
hlýlegt heimili sem
Öddu einni var lagið
að skapa. Adda hafði
einstakt lag að láta
öðrum líða vel, hjálpa
til þar sem hún gat og
þar var tengdamóðir
hennar ekki undan-
skilin enda nefndi
nafna oft að Adda væri henni sem
besta dóttir.
Seinna á lífsleiðinni lágu leiðir
okkar Öddu saman á ný, þá á vett-
vangi fyrir leitandi sálir og þeirra
sem eru hér og vilja hjálpa og gera
heiminn betri stað til að vera á. Þar
gekk Adda Gerður fremst í flokki.
Hún byrjaði að læra nudd, heilun
og allt sem hægt var að læra innan
náttúrulækninga. Ég varð þeirrar
ánægju aðnjótandi að vera meist-
ari hennar þegar í nuddnáminu og
segi: Adda var græðari af Guðs
náð. Hún hafði allt sem þurfti; heit-
ar hendur, innlifun, innsæi, einlæg-
an vilja og hjartalag til að hjálpa.
Það sem einkenndi vinnustíl henn-
ar – hún var aldrei fullnuma. Ég
hitti Öddu síðast rétt fyrir jól þeg-
ar sjúkdómurinn var langt á veg
kominn. Við sátum eins og oft áður
í djúpum samræðum þegar Adda
spyr: „Hrefna, hvað heldur þú ég
eigi að læra af þessum veikindum?
Hvað meira heldur þú að ég eigi
eftir að læra?“ Þetta var Adda,
lærandi manneskja, allt fram á síð-
ustu stundu, leitandi svara fyrir
okkur og sjálfa sig til að vaxa og
verði betri manneskja. Ég hef ekki
hitt neinn sem kemst í skóna henn-
ar Öddu, hún var einstök.
Adda Gerður lét sér ekki nægja
að vinna sem nuddari og síðar
græðari. Hún vann félagsstörf fyr-
ir Félag íslenskra nuddara í mörg
ár. Ég var svo lánsöm að sitja í
stjórn með Öddu í FÍN og kynntist
enn einni hlið hennar. Þar hitti ég
ákveðna konu sem stóð með skoð-
unum sínum og barðist ötullega
fyrir menntastefnu nuddara og
vexti stéttarinnar. Ósérhlífin, alltaf
boðin og búin að taka að sér verk-
efni sem þurfti að vinna. Í störfum
sínum fyrir félagið sýndi Adda enn
á ný hve heiðarleiki og réttlæti
voru stór hluti af persónuleika
hennar. Þar sem og annars staðar
sem vegir okkar lágu saman sýndi
Adda mér að hún var og er mér
besta fyrirmynd – heiðarleg, hrein
og falleg sál. Það er hún sem var
meistarinn.
Elsku Börkur minn og fjöl-
skylda orð eru fátæk í sorg ykkar
og missi. Adda Gerður verður
alltaf í mínum huga eiginkona og
móðir með stórum bókstöfum svo
missir hennar er mikill. Ég bið
góðan Guð að lýsa upp hug ykkar
um leið og ég vil þakka fyrir að
þið deilduð þessari yndislegu
konu og móður með okkur hinum.
Elsku Adda mín, takk fyrir allt
sem þú skilur eftir í huga mér og
hjarta. Megi starf þitt halda
áfram þar sem þú nú ferðast, þú
ert og verður ávallt ljósberi – ljós
þitt mun áfram fylla veg okkar
sem á vegi þínum urðum.
Hrefna Birgitta Bjarnadóttir.
Nú er hún Álf-
heiður blessuð flutt
úr okkar jarðvist.
Hún skilur eftir sig
Álfheiður
Magnúsdóttir
✝ ÁlfheiðurMagnúsdóttir
fæddist 29. júlí
1919. Hún lést 1.
febrúar 2015. Útför
hennar fór fram frá
Hafnarkirkju 7.
febrúar 2015.
mikinn andlegan
auð hjá þeim sem
umgengust hana.
Það var ómetanlegt
fyrir okkur hjónin
að eiga þau Gísla og
Álfheiði að vinum og
við höfum átt góðar
stundir með þeim á
seinni árum. Mér er
enn í minni, þegar
þau Gísli og Álfheið-
ur fluttu frá Mýrum
til Hafnar 1945 með tvær ungar
dætur með sér, sú eldri á svip-
uðum aldri og ég. Þær urðu mér
báðar mjög kærar og það var
gaman að koma í Björk, eftir að
þau fluttu þangað. Móðir mín var
afar glöð að fá Álfheiði í Kven-
félagið Tíbrá og sérstaklega að
hún skyldi taka að sér for-
mennsku einhverjum árum
seinna. Kvenfélagshugsjónin var
mikil á þeim árum og þær áttu
frumkvæði að mörgum menning-
arviðburðum og söfnuðu í sjóði
fyrir ýmsa góðgerðarstarfsemi
og lögðu t.d. mikið til byggingar
kirkju á Höfn. Þetta var fengur
fyrir íbúa á Höfn, þá voru ekki
mörg félög að störfum, eins og
seinna varð. Álfheiður söng í
kirkjukórnum og lagði sannar-
lega sinn skerf til samfélagsins í
félagslífinu sem öðru. Við kveðj-
um hana með eftirsjá og þakklæti
og munum halda sambandi við
Gísla vin okkar, sem mikið hefur
misst, en þau hjónin bjuggu sam-
an í 75 ár. Hreinn sagði oft, þegar
við höfðum verið í heimsókn hjá
þeim, að návist þeirra væri svo
mannbætandi að maður kæmi
betri maður heim.
Kæra Álfheiður.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Kristín Gísladóttir og
Hreinn Eiríksson.
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
ALLAR SKREYTINGAR UNNAR
AF FAGMÖNNUM
Okkar ástkæra,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Stóra-Lambhaga,
síðast búsett á Höfða Akranesi,
lést á sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn
18. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn
27. febrúar kl. 11.
.
Sigurður Ferdinandsson, Guðrún Matthíasdóttir,
Reynir Jóhannsson, Inga Rún Garðarsdóttir
og fjölskyldur.
Móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
AUÐUR JÓNASDÓTTIR
kennari,
lést fimmtudaginn 19. febrúar á
hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum.
Útförin verður frá Langholtskirkju
mánudaginn 2. mars kl. 15.
.
Geir Björnsson, Hlíf Guðmundsdóttir,
Ýrr Geirsdóttir, Birgir Tryggvason,
Auður Geirsdóttir, Sigurður Víðir Sigurjónsson,
Arnar Geirsson,
Björn Geirsson
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
ELÍN ERNA ÓLAFSDÓTTIR
frá Lambhaga, Ölfusi,
sem lést fimmtudaginn 19. febrúar, verður
jarðsungin frá Hveragerðiskirkju
föstudaginn 27. febrúar kl. 14.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á minningarsjóð dvalar-
og hjúkrunarheimilis Áss.
.
Anna María Jónsdóttir, Benedikt G. Eggertsson,
Magnús Flosi Jónsson, Sigrún Ágústsdóttir,
Halldór Jónsson,
Ólöf Jónsdóttir, Steindór Gestsson,
Kristján Einar Jónsson, Kristín Ólafsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
BOGI J. MELSTEÐ,
Syðri-Brúnavöllum,
Skeiðum,
lést á Landspítalanum Fossvogi
sunnudaginn 15. febrúar.
Útför hans fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn 28. febrúar
kl. 13.
.
Kristín Bjarnadóttir,
Helga Bogadóttir, Magnús Steinarsson,
Jón Bogason, Þórhildur Una Stefánsdóttir,
Bjarni Bogason, Þorbjörg Erlendsdóttir,
Rúnar Bogason, Anna Guðbjörg Lárusdóttir,
Steinar Ingi, Kristinn Thór, Bogi Örn,
Hafsteinn, Gunnar, Davíð og Kristín.
Elskuleg móðir okkar,
REINHOLDE KONRAD KRISTJÁNSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Ísafold
mánudaginn 16. febrúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 26. febrúar kl. 13.
.
Hans-Konrad Kristjánsson,
Kristján Brynjólfur Kristjánsson
og barnabörn.