Morgunblaðið - 07.03.2015, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MARS 2015
í þeim, oft fórstu fyrst að hjálpa
fólkinu í kringum þig og svo
græjaðir þú þitt sem sýnir akk-
úrat þann mann sem þú hafðir að
geyma, varst svo hjálplegur,
krakkarnir dáðu þig og allir sem
þér kynntust. Varmahlíð var
þinn staður og munum við alltaf
fara í Kobbalund þegar við eig-
um leið framhjá.
Takk fyrir allt, Kobbi, lífið
heldur áfram en verður aldrei
eins án þín.
Takk fyrir að vera bróðir okk-
ar. Við erum stolt af því.
Elsku Stína, Atli, Guðrún Ása
og Fannar, megi guð veita ykkur
styrk í framtíðinni.
Minning um góðan mann lifir
að eilífu.
Þín systkini,
Rósa og Júlíus Sigurjóns-
börn, makar og börn.
Áramótin 2014-2015 eru þau
áramót sem ég mun minnast
lengst allra. Þau áramót
skemmti ég mér í hinsta sinn
með móðurbróður konunnar
minnar og einum af mínum besta
vini, honum Kobba frænda, eins
og ég kallaði hann. Sem betur
fer eyddi hann áramótunum með
mér og okkur fjölskyldunni.
4. janúar 2015 og glaður í
bragði skelltir þú þér með Stínu
og skipsfélögum þínum á togar-
anum Brimnesi RE 27 til Te-
nerife. Heyrðumst við í síma
kvöldið áður og óskaði ég þér og
Stínu góðrar ferðar og skemmt-
unar eins og eðlilegt er.
Ég ætlaði varla að trúa eigin
eyrum þegar fréttist að þú værir
í lífshættu. Elsku Kobbi, það eru
svo margar minningarnar sem
ég get rifjað upp með þér síðustu
árin í gegnum ferðalög okkar
saman, þú komst mér og fjöl-
skyldunni inn á það að kaupa úti-
legubúnað árið 2009 eftir að ég
eyddi með ykkur Stínu og fleir-
um einni skemmtilegustu Fiski-
dagshelgi á Dalvík í manna
minnum. Þú varst útilegukóngur
fjölskyldunnar og elsku Stína þín
útilegudrottning. Mikið höfum
við brallað á þessum ferðalögum
vítt og breitt um landið og setið
og spjallað dag sem nótt um
heima og geima, hlegið, grátið og
elskað útiveruna, elskað fé-
lagsskapinn, ævintýrin og fjöl-
skylduna okkar stóru. Skemmst
er að minnast 50 ára afmælis-
veislu þinnar sem þú hélst upp á
með þvílíkum veisluhöldum þar
sem öll stórfjölskyldan safnaðist
saman við þína helstu ástríðu
síðustu ára, það er í útilegu á
einum af þínum uppáhaldsstað á
landinu, í Varmahlíð. Kobba-
lundur hét staðurinn. Bílskúr-
spartýin í byrjun maí eru
ógleymanleg líka sem þú bauðst
reglulega í heim til ykkar Stínu.
Ávallt voru móttökurnar einsog
um konungsborið fólk væri að
ræða þegar komið var í heim-
sókn til ykkar, þið fóruð úr rúmi
ykkar og sváfuð á þunnum dýn-
um á gólfinu inni í stofu þegar
gesti bar að garði, þvílík mann-
gæska og gestrisni er vandfund-
in. Það er svo margt sem hægt
er að segja um þig, elsku Kobbi
minn, og veistu, það er allt gott
hægt að segja, þú hélst fjölskyld-
unni saman, og safnaðir að þér
góðum vinum hvar sem þú
komst. Þú ert sá eini sem ég held
að öllum sem þér kynntust líkaði
við alltaf. Að kveðja þig í hinsta
sinn er gríðarlega erfitt. Nú ertu
farinn, tómleikinn er algjör, höf-
uð fjölskyldunnar, Kolbeinn Sig-
urjónsson, hefur sungið sinn síð-
asta söng. Ég vildi svo að þetta
væri draumur en ekki raunveru-
leiki en minningin um duglegan
mann, frábæran föður, yndisleg-
an eiginmann og besta vin held-
ur mér gangandi. Takk, elsku
Kobbi minn, fyrir allt og ekkert,
þakka þér fyrir að hafa verið
mér og Rakel svo góður vinur í
gegnum árin, trúna á allt hið
góða í fari hverrar manneskju.
Síðustu vikur hafa verið okkur
fjölskyldunni gríðarlega erfiðar.
Ég þykist vita að þú horfir nú
niður og vakir yfir okkur sem
eftir stöndum. Við hugsum um
hana Stínu þína, Atla Frey,
Fannar Loga og Guðrúnu Ásu,
þau verða umvafin ást og um-
hyggju alla tíð.
Eitt máttu vita að ég mun
minnast þín alla tíð þú mikli
meistari.
Far þú í friði og kærleika.
Það er rigning og myrkur á
Mýrdalssandi.
Þinn vinur.
Rúnar Snæland Jósefsson.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku Kobbi frændi. Við vilj-
um kveðja þig og þakka fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur og
með okkur síðan við fæddumst.
Hvíl í friði elsku frændi. Við
látum hér smáljóð fylgja þér fyr-
ir ferðina þína til guðs sem við
breyttum örlítið svo það passaði
við þig.
Ljúf var ganga lífs á braut
létt voru stigin spor.
Samfylgd þín svo indæl
sumar og eilíft vor.
Orðs er oss vant, elsku vinur
að þessu koma hlaut.
Örlögin fær enginn skilið
né æðri dóma braut.
Sæll er nú Kobbi á sínum vegi,
sofnaður ofurhljótt.
En huga vorn þjakar þungur tregi
það er sem ríki nótt.
Sólargeislinn sviplega farinn,
skýjanna á braut.
En er það ekki einmitt leiðin,
alls þess er upphaf hlaut.
Guð þá elskar sem ungir deyja
er það ei huggun í sorg.
Að vinurinn ungi nú öruggur er,
hjá alföður Guðs í borg.
Við geymum Kobba í hug og hjarta
hugljúfa skínandi mynd.
Saklausan drenginn með brosið bjarta
og blíðu í augans lind.
Okkur sem eftir stöndum
er það huggun mest.
Að Kobba í ljóssins löndum
líði sem allra best.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði elsku Kobbi. Minn-
ingin um þig mun lifa í hjörtum
okkar.
Patrik Snæland og
Natalía Dóra Snæland
Rúnarsbörn.
Elsku Kobbi. Það er svo erfitt
að kveðja þig enda sagði ég alltaf
við þig að þú værir uppáhalds-
frændi minn. Betri manneskju er
vart hægt að finna, það eru fáir
sem komast með tærnar þar sem
þú hafðir hælana í góðmennsku,
hjálpsemi og velvild í garð allra í
kringum þig. Ég er svo þakklát
fyrir þær stundir síðustu ár sem
við höfum eytt saman og sér í
lagi eftir að þú komst mér og
fjölskyldu í útilegubransann með
ykkur Stínu. Ferðalögin hafa
verið þau allra skemmtilegustu
sem ég man eftir. Það að heim-
sækja ykkur Stínu er nokkuð
sem ekki er hægt að sleppa að
minnast á því slíkum höfðingleg-
um móttökum er vart hægt að
líkja við nokkuð annað. Maturinn
og gestrisnin engu lík.
Elsku Kobbi minn, ég er svo
þakklát fyrir að hafa átt þig að
og að börnin mín hafi fengið að
kynnast góðmennsku þinni er
ómetanlegt.
Ég á eftir að sakna þín óend-
anlega mikið en minningin um
þig er ljós í hjarta mínu.
Hvíl í friði elsku Kobbi minn.
Við munum halda vel utan um
Stínu og krakkana um ókomin
ár.
Rakel frænka.
Hversu ósanngjarnt getur líf-
ið verið? Yndislegur maður sem
vildi öllum hið besta, maður sem
var á hápunkti lífs síns og naut
hverrar stundar er tekinn frá
fjölskyldu sinni og vinum. Það er
okkur óskiljanlegt.
Við vitum að Kobbi er kominn
á góðan stað og að okkar fólk
tekur á móti honum en það er
svo sárt að missa. Fráfall hans
setur stórt skarð í líf okkar en
við munum halda heiðri hans og
minningu á lofti. Minningu um
góðan, ljúfan, síglaðan og hjálp-
saman mann sem hafði þarfir
fjölskyldunnar ávallt í fyrirrúmi.
Við kveðjum Kobba með sökn-
uði.
Hafdís og Gísli.
„Hann var sjómaður dáða-
drengur“. Svo segir í textanum
um sjómanninn og segja þau orð
kannski allt sem þarf. Kobbi
gerði sjómennskuna snemma að
ævistarfi sínu.
Kobbi átti fáa sína líka. Hann
var góður drengur, umhyggju-
samur og alltaf boðinn og búinn
ef einhvern vantaði aðstoð. Góð-
mennska, hjálpsemi og gleði ein-
kenndu hann. Lundin var létt,
yfirleitt var hann með bros á vör
og hrókur alls fagnaðar. Kobbi
var mikil félagsvera og naut þess
að bjóða fólki heim til sín og
veitti þá vel.
Hann var fjölskyldumaður
mikill og einstakur vinur. Það er
ótrúlegt að hann skyldi vera
burtu kvaddur svo snemma og
að samverustundir með Kobba
verði ekki fleiri. Við flytjum hon-
um hjartans þakkir fyrir öll árin.
Elsku Stína, Atli Freyr, Guð-
rún Ása og Fannar Logi, ykkar
missir er mikill. Megi minningar
um góðan dreng styrkja ykkur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Margrét (Lilla), Einar
og fjölskylda.
Lífið er stutt og þá er eins
gott að gera þetta vel. Það gerðir
þú, elsku vinur. Þú settir svip
þinn á líf okkar allra, hvort sem
við þekktum þig lengi eða stutt.
Tryggari vin var ekki hægt að
finna. Þú stóðst með vinum þín-
um í blíðu og stríðu, alltaf tilbú-
inn að hjálpa, alveg sama hvað
var í gangi. Boðinn og búinn að
rétta fram hjálparhönd, slá garð-
inn, klippa runna, mála hús,
passa börn, baka – bara nefna
það og þú varst mættur.
Við hjónin höfðum ákveðið að
við værum ekki útilegufólk en
dáðumst að ykkur Stínu, að því
hvað þið voruð dugleg að ferðast
hingað og þangað. Loks náðuð
þið hjónin að smita okkur af
þessari útilegubakteríu. Fiski-
dagurinn á Dalvík með hluta af
stórfjölskyldunni þinni – ó, hvað
það var gaman. Við reyndum að
endurtaka leikinn án ykkar en
náðum aldrei þessari sömu
stemningu og þegar þið voruð
með okkur. Það var bara meira
gaman.
Börnum okkar varstu líkt og
góður frændi. Þið María náðuð
sérstaklega vel saman enda hef-
ur hún alltaf notið þess að tala
og þú varst alltaf tilbúinn að ljá
henni eyra. Hún naut góðs af því
þegar litli bróðir hennar fæddist.
Þá laumaðist hún yfir til Kobba
frænda í tíma og ótíma enda átti
hún þar góðan vin. Börnin hafa
rifjað upp minningarnar undan-
farna daga. „Þegar ég týndist á
Dalvík en var bara að horfa á
sjónvarpið hjá Kobba og borða
snakk.“ „Alltaf óhræddur við að
skella sér í búning og setja upp
hárkollu.“ „Var alltaf svo góður
við mig.“
Allar góðu stundirnar með
þér, elsku vinur, geymum við í
hjörtum okkar; kaffistundir, úti-
legur, stórafmælið í Varmahlíð,
bakstur fyrir skírn – ekkert mál.
Uppátækin ykkar Snorra!
Þegar við fréttum að þú hefðir
fengið hjartastopp á Tenerife
kom aldrei neitt annað til greina
í okkar huga en að þú mundir
hafa það af. „Kobbi er ekki að
fara neitt,“ sögðum við en tíminn
var lengi að líða meðan við bið-
um frétta. Það var mikill léttir að
vita að þú værir aftur lentur á ís-
lenskri grund og kominn á
sjúkrahús hér heima. Við héld-
um fast í þá von að þú mundir
vakna og saman gætum við gert
grín að öllu saman. Eftir að við
heimsóttum þig og Stínu héldum
við áfram í vonina og báðum um
kraftaverk. En svo varstu farinn,
elsku vinur.
Við erum þakklát fyrir að hafa
átt þig að vini og þökkum fyrir
tímann sem við fengum að kynn-
ast þér og þínum. Elsku Stína,
Atli, Guðrún og Fannar og aðrir
ástvinir – okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ykkar allra.
Minningin lifir um frábæran
mann og góðan vin.
Snorri, Freyja og börn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Börnin sem þú blessun vafðir þinni
búa þér nú stað í vitund sinni:
alla sína ævi geyma þar
auðlegðina sem þeim gefin var.
Þú ert áfram líf af okkar lífi:
líkt og morgunblær um hugann svífi
ilmi og svölun andar minning hver
– athvarfið var stórt og bjart hjá þér.
Allir sem þér unnu þakkir gjalda.
Ástúð þinni handan blárra tjalda
opið standi ódauðleikans svið.
Andinn mikli gefi þér sinn frið.
(Jóhannes úr Kötlum)
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur huga þinn og þú munt sjá
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín.“
(Kahlil Gibran)
Elsku Stína, Atli, Fannar,
Guðrún, systkini og aðrir ætt-
ingjar, megi kærleikur Guðs um-
vefja ykkur og gefa ykkur styrk
til þess að feta áfram stíginn á
þessum erfiðu tímamótum.
Kveðja,
Jóhanna Lúðvíksdóttir.
Það varð þögult í borðsalnum
þegar okkur bárust þær fréttir
að hann Kobbi okkar væri dáinn.
Það hljómar svo ótrúlega að
menn eiga erfitt með að meðtaka
þessar fréttir. Fyrir um tveimur
mánuðum var Kobbi hér um
borð með okkur í veiðiferð sem
var virkilega erfið og mikið að
gera allan tímann. Kobbi sem
var ósérhlífinn og duglegur vann
sína vinnu með ánægju og sam-
viskusemi eins og hann var van-
ur án þess að kvarta yfir einu
eða neinu.
Brimnesið kom til landsins ár-
ið 2007 og var Kobbi einn af
áhöfninni alveg frá byrjun eins
og flestir um borð. Hópurinn
hefur verið samheldinn á sjó og
ekki síður í landi þar sem ým-
islegt er brallað saman.
Það var einmitt í sameigin-
legri ferð okkar til Tenerife nú í
janúar sem Kobbi fékk kallið þó
hann hafi ekki yfirgefið okkur
fyrr en nokkrum vikum síðar.
Það var erfitt að þurfa að skilja
hann og hana Stínu eftir á
sjúkrahúsinu á Tenerife þegar
við hin snérum heim á ný. Sem
betur fer gátu börnin þeirra og
bróðir Stínu komið út svo þau
gætu hjálpast að og veitt hvert
öðru styrk á þessum erfiðu tím-
um. Við fylgdumst svo með frétt-
um af félaga okkar og vonuðum í
góðri trú að Kobbi kæmist í
gegnum þetta áfall en því miður
dugðu bænir okkar ekki til.
Nú eigum við bara allar góðu
minningarnar um vin okkar.
Kobbi var vinnusamur og jafn-
lyndur, aldrei virtist hann skipta
skapi, varð hvorki reiður né fúll.
Hans helsta áhugamál var að
fara í útilegur með henni Stínu
sinni. Að vera í hjólhýsinu í frí-
um yfir sumarmánuðina var það
sem hann beið eftir haust, vetur
og vor. Varmahlíð varð oftast
fyrir valinu en þeir eru samt fáir
staðirnir sem Kobbi og Stína eru
ekki búin að eiga næturstað á.
Þessu áhugamáli fylgdi mikill
áhugi um veðurspár og framtíð-
arhorfur í veðri og var ekki kom-
ið að tómum kofunum þegar ein-
hvern vantaði upplýsingar um
veðrið. Þær voru einnig ófáar
ferðirnar í Víkurverk, Útilegu-
manninn og önnur þau fyrirtæki
sem selja hjólhýsi og útilegubún-
að, mikið spáð og spekúlerað í
notagildi og gæðum. Það var allt-
af hægt að spyrja Kobba um
hvað væri það nýjasta á mark-
aðnum og fá góð ráð.
Vegna þessa var Kobbi sjálf-
kjörinn formaður útilegunefndar
á Brimnesinu. Það var farið í úti-
legur í Borgarfjörð, Vaglaskóg,
Snæfellsnes, Húnavatnssýslur
og Varmahlíð allt eftir því hvern-
ig Kobbi hafði lesið í veðurskeyt-
in. Alltaf var hann mættur fyrst-
ur, búinn að stika svæðið út og
skipuleggja. Þarna var okkar
maður á heimavelli og gaman að
mæta á svæðið og byrja á að
kíkja í kaffi hjá Kobba og Stínu.
Kobbi var líka barnagæla,
börnin okkar hændust að honum
og hann gaf þeim af tíma sínum.
Þau sakna hans líka.
Um borð vildi Kobbi hafa
hlutina í föstum skorðum, brauð-
sneið með osti og uppáhellt kaffi.
Beikon skyldi vera í morgunmat
á laugardögum og þó hann væri
á frívakt var karlinn mættur
þegar beikonið var komið á borð-
ið!
Við erum núna búnir að fara í
eina veiðferð þar sem Kobbi var
ekki með okkur. Tilfinningin var
skrýtin og allir fundu að það er
stórt skarð sem hann skilur eftir
sig og það skarð verður erfitt að
fylla. Kobbi var einn af þeim
reynslumestu um borð og það
mun taka okkur langan tíma að
venjast því að hafa hann ekki
með okkur.
Hugur okkar allra er hjá þér,
Stína, og börnunum ykkar, þú
ert búin að sýna mikinn styrk og
æðruleysi á þessum erfiða tíma.
Guð gefi ykkur og fjölskyldunni
allri styrk á þessum erfiða tíma.
Hvíldu í friði, vinur.
F.h. áhafnarinnar á Brimnesi
RE-27,
Páll Þórir Rúnarsson
skipstjóri.
HINSTA KVEÐJA
Elsku Kobbi.
Takk fyrir allt, þú varst
mér mjög kær og varst mér
svo góður.
Góðar minningar lifa um
yndislegan og góðhjartað-
an mann.
Til þín ég hugsa, staldra við.
Sendi ljós og kveðju hlýja.
Bjartar minningarnar lifa
ævina á enda.
(höf. ók)
Arndís Kristinsdóttir.
önnumst við alla þætti
þjónustunnar með
virðingu og umhyggju
að leiðarljósi
Þegar
andlát ber
að höndum
Vesturhlíð 2 - Fossvogi - Sími: 551 1266 - www.utfor.is
Við þjónum allan sólarhringinn
Elín Sigrún Jónsdóttir
framkvæmdastjóri
Þorsteinn Elísson
útfararþjónusta
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararstjóri
Rósa Kristjánsdóttir
útfararstjóri
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Katla Þorsteinsdóttir
lögfræðiþjónusta
Jón G. Bjarnason
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Útfararþjónusta
í 20 ár
Hinrik Valsson Svanhildur Eiríksdóttir Gísli G.Guðmundsson
Vistvænar íslenskar kistur, krossar og duftker
Hinrik: Sími 892 0748 / Gísli: Sími 482 4300
www.fylgd.is • fylgd@fylgd.is
Þjónusta allan sólarhringinn