Morgunblaðið - 07.03.2015, Síða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MARS 2015
Við Árni Jó-
hannsson vorum
vinir í hálfa öld.
Alltaf birti í um-
hverfinu þegar
maður heyrði glaðlegu háu
röddina og hvellan hláturinn.
Stór maður með stórt hjarta,
fullur af gleði og kátínu. Útaus-
andi af öllu sem hann átti til
sem var mismikið eftir því sem
lukkuhjólið snerist. Allir vinir
hans voru að hans áliti höf-
uðsnillingar og þreyttist hann
aldrei á að útbásúna kosti
þeirra. Og það urðu líka flestir
vinir hans Árna Jóhannssonar
sem einhvern tímann kynntust
honum. Hraustmenni sem bar
sár sín og sjúkleika einn með
sér og kvartaði ekki.
Hann var fyrirferðarmikill á
flestum sviðum. Einn höfuð-
söngvari Karlakórsins Fóst-
bræðra um árabil. Það gaf að
heyra þegar skínandi bjartur
tenórinn hóf sig yfir bakradd-
irnar um maíkvöldin í Moskvu-
borg. Eða menn sungu í
smærri selsköpum á ókristileg-
um tímum kannski stundum. Í
félagsskap hestamanna var
glaumur og gleði og tónboginn
stundum þaninn. Sjaldan var sá
tónn sleginn að Árni gæti ekki
sungið hann. Svo var um fleiri
nótur í þessu lífi sem Árni varð
á að slá. Einhvernvegin varð
alltaf samhljómur í Opusunum
Árni Jóhannsson
✝ Árni Jóhanns-son fæddist 30.
janúar 1933. Hann
lést 22. febrúar
2015. Árni var jarð-
sunginn 6. mars
2015.
sem leika þurfti.
Þótt mörg væri
brimsiglingin í lífs-
ins ólgusjó tókst
Árna venjulega að
finna lausnir sem
dugðu honum og
öðrum til að ljúka
einum kafla og
byrja annan.
Það er ekki
heiglum hent að
vera bygginga-
verktaki í samkeppnisrekstri
þegar fjármagn vantar allstað-
ar eins og var lengst af þegar
við vorum báðir í fjöri meðal
manna. Brautin okkar er vörð-
uð bautasteinum yfir þeim sem
ekki tókst að lifa af. Árna tókst
að eiga góð seinni ár og undi
sér lengi á landareign sinni á
Kvistum fyrir austan með sinni
yndislegu Unnbjörgu Eygló
Sigurjónsdóttur frá Skörðugili,
sem bjó honum þar og í
Reykjavík hlýlegt heimili mörg
ár. Þó samfundir hafi verið
mistíðir hin síðari ár, þá rennur
ósjálfrátt bros yfir varirnar
þegar maður heyrir fyrir sér
röddina í símanum, „blessaður,
þetta er Árni Jóhannsson“.
Maður fleygði frá sér hverju
sem var og langt samtal var
hafið um heima og geima,
hesta, hlátra, höfðingja og höf-
uðsnillingana.
Hvað getur maður sagt af
viti í eftirmælum um slíkan
mann sem Árni var og deyr
meira en áttræður að aldri?
Þulið upp mannvirkin sem hann
reisti um dagana? Á maður
ekki að reyna heldur að heyra
fyrir sér horfinn hófadyninn,
sögurnar, sönginn á þorrablót-
um Fóstbræðra, glauminn og
gleðina? Maður getur í raun
ekkert nema glaðst. Hlegið og
sungið og fagnað öllu því sem
fagurt er og skemmtilegt í ver-
öldinni.
Ég vil þakka söngvaranum,
hestamanninum og íþrótta-
kennaranum og höfuðsnillingn-
um Árna Jóhannssyni fyrir alla
gleðina og birtuna sem hann
veitti inn í líf okkar sem hann
þekktum. Hann var maður sem
bugaðist ekki þótt móti blési og
stundum hvasst. Alltaf steig
lævirkinn upp yfir orrustuvell-
ina eins og í Flanders forðum
og söngurinn barst til himins-
ins þar sem englarnir hlusta á
þá sem hafa eitthvað að segja
eins og söngvarinn og hesta-
maðurinn Árni Jóhannsson sem
nefndur var brúarsmiður.
„Fagra veröld, sól og vín, –
ég þakka þér“.
Halldór Jónsson.
Kveðja frá Karlakórnum
Fóstbræðrum.
Í dag er jarðsunginn Árni
Jóhannsson fóstbróðir. Með
honum er gengin ein stærsta
og besta rödd sem hljómað hef-
ur í starfi Karlakórsins Fóst-
bræðra sem senn spannar 100
ára starf. Árni gekk í kórinn
1957 og tók alla tíð virkan þátt
í starfi kórsins og ferðalögum
erlendis. Hann hlaut gullhörpu
fyrir 20 ára starf og var oft-
sinnis einsöngvari með kórnum,
enda státaði Árni af afar bjartri
og sterkri tenórrödd sem glitr-
aði eins og smaragður, ofan á
þeirri gullslegnu hörpu sem
söngur Fóstbræðra er og hefur
ávallt verið. Þegar aldurinn
færðist yfir flutti Árni starfs-
krafta sína yfir í Gamla Fóst-
bræður þar sem hvell rödd
hans hélt áfram að blása söng-
bræðrum kapp í kinn.
Árni var alla tíð og fram
undir hið síðasta hress og
skemmtilegur félagi, og til
grundvallar hans stórkostlega
fasi lágu mannkostir smiðsins,
söngvarans, hestamannsins og
kennarans. Innan raða Fóst-
bræðra hikaði hann hvergi við
að segja sína skoðun og mein-
ingu sem hann síðan þrumaði
yfir mannskapinn með sínu
kankvísa og gamansama yfir-
bragði. Jafnvel má segja að hin
síðustu ár hafi menn beðið með
eftirvæntingu eftir því, þegar
starfandi og Gamlir Fóstbræð-
ur komu saman á æfingum, að
heyra hverju Árni beindi orð-
um sínum að – lét hann þá
gjarnan fylgja með athugasemd
um Framsóknarflokkinn og
ágæti hans enda var Árni eld-
heitur framsóknarmaður. En
alloft hóf Árni upp raust sína
til þess að brýna yngri menn að
verða ekki of linir við skemmt-
anahald innan kórsins. Þannig
var Árni öllum söngbræðrum,
og þá alveg sérstaklega yngri
mönnum og nýliðum, innblástur
í kórstarfinu með því að í hon-
um fóru saman elja og ástríða
fyrir söng og félagsstarfi, sem
síðan hreif alla með sér. Á sinn
einstaka hátt brúaði Árni bilið
milli kynslóða í Fóstbræðrum
og sagði yngri mönnum til og í
návist hans voru allir velkomnir
og jafn réttháir. Er það vafa-
laust traustasta og þarfasta brú
sem Árni byggði á sinni ævi.
Fóstbræður minnast Árna af
hlýhug og virðingu og hafi
hann heila þökk fyrir samfylgd-
ina meðan varaði. Guð blessi
minningu Árna Jóhannssonar.
Ragnar Árni Sigurð-
arson formaður.
Ég hef það eftir ekki ómerk-
ari heimild en sjálfu Nóbels-
skáldinu, að fegursti bókartitill
á íslensku sé „Frá Djúpi og
Ströndum“, eftir Jóhann
Hjaltason, fræðaþul.
Bókin sú arna hefur að
geyma mannlífsmyndir af þess-
um slóðum frá liðinni tíð. Þar
koma við sögu kjarnakarlar,
fjölkunnugar konur og kynlegir
kvistir. Þessar frásagnir minna
um sumt á mannlíf á Volgu-
bökkum á ofanverðri 19du öld,
eins og Sholokov lýsir því í
„Lygn streymir Don“. Sálum
mannanna svipar víst saman
víðar en í Súdan og Grímsnes-
inu.
Árni vinur minn Jóhannsson,
hetjutenór og stórverktaki,
sem við kveðjum hinstu kveðju
í dag, var ekki einasta sonur
Jóhanns fræðaþular og bókar-
höfundar, heldur líka skilgetið
afsprengi þess mannlífs, sem
þar er lýst. Fáa veit ég hans
líka um tryggð og ræktarsemi
við átthagana. Enn færri sem
risu jafn-vel undir sæmdarheit-
inu Vestfirðingur með stórum
staf.
Sá sem leiddi okkur saman á
vori lífsins var enginn annar en
Lýður Jónsson, yfirvegavinnu-
verkstjóri Vestfjarða – höfði
hærri en annar lýður og vörpu-
legur og aðsópsmikill eftir því.
Við Árni vorum fylgdarsveinar
Lýðs við vegamælingar í
óbyggðum og á háheiðum Vest-
fjarða parta úr sumrum. Veg-
urinn yfir Steingrímsfjarðar-
heiði var lagður eftir
vegstæðisvali Lýðs og hæðar-
mælingum okkar Árna. Þetta
var í voraldarveröld íslenskra
öræfa, þar sem sólin sest aldrei
og dirrindí heiðlóunnar er það
eina sem rýfur öræfaþögn nátt-
úrunnar, nema þegar Árni tók
undir og söng heiðlóunni til
samlætis með sinni vorbjörtu
tenórrödd.
Ég hirði ekki um að tíunda
æviferil Árna í smáatriðum.
Aðrir munu væntanlega gera
því verðug skil. Þess í stað vil
ég mæra manninn sjálfan, eins
og hann kom mér fyrir sjónir
alla tíð frá æskuárum. Það
fyrsta sem kemur upp í hug-
ann, þegar hans er minnst, er
lífsþorsti hans, smitandi glað-
værð og dillandi hlátur þess
manns, sem kunni vel að meta
lífsins lystisemdir.
Og svo söngurinn. Þessi him-
neska tenórrödd, sem að sögn
Fóstbræðra náði þvílíkum hæð-
um, að hún splundraði krist-
alnum í ljósakrónum í Kreml,
þegar Fóstbræður tóku þar
lagið – Hamraborgina undir
hvolfþaki Kremlar. Þetta getur
enginn hafa leikið eftir Árna,
fyrr né síðar.
Árni lét víða að sér kveða
sem verktaki, bæði á höfuð-
borgarsvæðinu og á Vestfjörð-
um. Þar skiptust á skin og
skúrir eins og lífsins lögmál
leggur á og mælir fyrir um þá
menn, sem þora að lifa því. En
hvort heldur var í meðbyr eða
mótbyr stóð Árni ávallt keikur
og tók því sem að höndum bar
af karlmennsku og æðruleysi –
óbugandi bjartsýnismaður, sem
hann var og hinn söngglaði
hetjutenór tilverunnar til
hinstu stundar.
Á vináttu okkur bar aldrei
skugga, þótt liðu ár og dagar
milli endurfunda. En það voru
ævinlega fagnaðarfundir, þar
sem gleðin var við völd. Nú,
þegar hann hefur sungið sína
seinustu aríu og yfirgefið svið-
ið, kveð ég hann með þakklæti,
virðingu og söknuði.
Jón Baldvin.
Í dag minnumst
við og kveðjum kær-
an bróður og mág.
Nú ljósið dagsins dvín
þótt dauðinn okkur skilji
mér finnst sem hlýja höndin þín
hjarta mínu ylji.
Myndin þín hún máist ei
mér úr hug né hjarta.
Hún á þar sæti uns ég dey
og auðgar lífið bjarta.
Þótt okkur finnist ævin tóm
er ástvinirnir kveðja,
minninganna mildu blóm
mega hugann gleðja.
Og að leiðarlokum er
Mumma bróður og mági þökk-
uð samfylgd með mikilli hlýju.
Blessuð sé minning Guðmundar
Pálmasonar.
Helga Pálmadóttir
og Sævar Helgason.
Afi Mummi var þessi klass-
íski afi sem var duglegri en all-
ir og kunni mest að meta dugn-
Guðmundur
Pálmason
✝ GuðmundurPálmason fæddist
15. júní 1929. Hann
lést 26. febrúar 2015.
Útför Guðmundar fór
fram 6. mars 2015.
að og
samviskusemi í
öðrum enda voru
það einkenni á
honum sjálfum.
Hann var hefð-
bundinn og ís-
lenskur í öllu og
í minningunni
borðar hann bara
grjónagraut, fisk
og kartöflur og
drekkur mjólk
með. Það gerist varla afalegra.
Við rétt náðum í tímabilið
þegar hann spilaði ennþá á
harmonikku og gátum líka
heimsótt hann á skrifstofuna í
Haferninum meðan hann var í
forsvari fyrir fyrirtækið. Nær í
tíma munum við hvað það var
gaman þegar hann og amma
heimsóttu okkur til Tansaníu
og fóru með okkur í skoðunar-
ferðir. Það var einnig bæði
fróðlegt og skemmtilegt að
vera með honum í Súðavík og
hlusta á hann segja sögur af líf-
inu meðan þau amma bjuggu
þar.
Sunnudagskaffið hjá honum
og ömmu var fastur punktur í
lífinu. Samband þeirra var ein-
staklega fallegt og traust og við
geymum í minni myndina af
þeim að dansa glöð og brosandi
á einu af mörgum ættarmótum.
Það sem stendur upp úr er
hvernig afa tókst alltaf, þrátt
fyrir mikinn fjölda afkomenda,
að sýna manni mikinn áhuga og
umhyggju í hvert skipti sem
maður kom í heimsókn, rétt
eins og maður væri eini afkom-
andinn. Þótt honum liði oft
töluvert illa síðustu árin tókst
honum alltaf að brosa eða
hlæja þegar við komum að
heimsækja hann. Þegar við
minnumst hans hugsum við
bara um gleðilega hluti: harm-
onikkuspil, sunnudagskaffi, of-
urfjölmenn jólaboð á jóladag,
jólaböll í Haferninum og svo
auðvitað grjónagraut með kan-
ilsykri.
Sólrún og Hildigunnur.
Í dag kveðjum við elskulegan
frænda okkar hann Mumma.
Margar góðar minningar
koma fram í hugann og er okk-
ur sérstaklega minnisstæð ferð
í Fljótin sumarið ’96 á æsku-
slóðir ömmu Jórunnar og var
Mummi leiðsögumaður í þeirri
ferð enda þekkti hann vel til í
Fljótunum og hafði frá mörgu
skemmtilegu að segja. Þessi
ferð gleymist aldrei.
Það er skrýtið til þess að
hugsa að sjö af átta samheldn-
um Lönguhlíðarsystkinunum
séu farin frá okkur, en Helga
móðir okkar sér nú á eftir
bróður sínum, það er mikið
tómarúm sem hún upplifir nú.
Elsku Sóla og afkomendur
ykkar Mumma, megi kærleikur
umvefja ykkur á þessari sorg-
arstundu.
Minningin um Mumma
frænda lifir í hjörtum okkar,
hafðu þökk fyrir allt.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hjördís, Bryndís,
Helgi og Sverrir Þór
Sævarsbörn.
Það er erfitt að hugsa sér að
afi sé farinn og hefur lítið ann-
að komið í hugann þessa síð-
ustu daga en endurminningar
um hann. Ég man þau mörgu
skipti sem ég heimsótti hann í
Haferninum. Ég man eftir að
hafa gengið upp stigana,
framhjá skrifstofu Hörpu
frænku og inn á skrifstofuna
þar sem hann sat við stóra
skrifborðið sitt, eins og höfð-
ingi. Eða þegar hann kenndi
mér að verka fisk í bílskúrnum
á Esjubrautinni.
Mér fannst hann einn stór-
merkilegasti maður sem ég
þekkti og finnst það enn. Hann
var elskulegur og hjálpfús frá
því ég man eftir mér og mun ég
minnast hans með miklum
söknuði.
Elsku afi, ég vona að þér líði
betur núna, hvar sem þú ert.
Oliver.
HINSTA KVEÐJA
Í dag minnumst við og
kveðjum kæran bróður og
mág.
Nú er ljósið dagsins dvín,
þótt dauðinn okkur skilji,
mér finnst sem hlýja höndin þín
hjarta mínu ylji.
Myndin þín hún máist ei
mér úr hug né hjarta.
Hún á þar sæti uns ég dey
og auðgar lífið bjarta.
Þótt okkur finnist ævin tóm
er ástvinirnir kveðja,
minninganna mildu blóm
mega hugann gleðja.
(Ágúst Böðvarsson)
Að leiðalokum er
Mumma bróður og mági
þökkuð samfylgd með mik-
illi hlýju.
Blessuð sé minning Guð-
mundar Pálmasonar.
Helga Pálmadóttir og
Sævar Helgason.
Einn morguninn
í ársbyrjun 2000
birtist hann, há-
vaxinn og teinrétt-
ur. Hóf þá störf hjá Garðyrkju-
deild Reykjavíkurborgar í
Laugardal. Var nýfluttur frá
Hveragerði hvar þau hjónin
Svanhvít Ásta og hann höfðu
rekið garðyrkjustöð. Frá fyrsta
degi þótti hann geðfelldur mað-
ur sem gaman var að ræða við.
Ásgeir var jafnlyndur maður
sem varla nokkurn tíma skipti
skapi. Hafði hann aldrei uppi
stór orð um menn eða málefni.
Eki vorum við alltaf sammála
enda algerlega á öndverðum
meiði í stjórnmálum því Ásgeir
var góður og gegn sjálfstæð-
ismaður. Þó held ég að hrunið
haustið 2008 hafi verið honum
erfitt og finnst mér eins og að
hann hafi aldrei fullkomlega
sætzt við sinn gamla flokk eftir
það. Ég held þó að Ásgeir hafi
Ásgeir Ólafsson
✝ Ásgeir Ólafs-son fæddist 20.
ágúst 1949 í
Reykjavík. Hann
lést 6. febrúar
2015. Útför Ásgeirs
fór fram 13. febr-
úar 2015.
ekki brugðizt hon-
um.
Samvizkusamur
var hann og trúr í
öllu sem honum
var falið, svo mjög
að það minnti
mann stundum á
konuna í Sögunni
af brauðinu dýra
eftir Halldór Lax-
ness en sem kunn-
ugt er var sú send
milli bæja með brauðhleif mik-
inn, hreppti aftaka veður og
varð úti á Mosfellsheiði. Fannst
hún nokkru síðar og hjá henni
brauðið ósnert. Mér hefur alltaf
fundizt að konan sú hlyti að
hafa verið í ætt við Ásgeir því
slík manneskja var hann. Krist-
ur sagði: Yfir litlu varstu trúr,
yfir mikið mun ég setja þið.
Ég man aldrei eftir því að
Ásgeir ræddi trú af nokkru
tagi. Hann þurfti þess ekki.
Trúin geislaði af honum í at-
höfnum hans.
Fallinn er frá mikill öðlingur
sem lætur eftir sig konu og
þrjú mannvænleg börn auk
barnabarna og fjögurra barna-
barna. Guð styrki þau í sorg-
inni.
Hallgrímur Helgason.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Útfararþjónusta síðan 1996
ALÚÐ • VIRÐING • TRAUST
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn