Morgunblaðið - 24.03.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. MARS 2015
✝ Konráð Guð-mundsson
fæddist þann 28.
apríl 1930 í Merki-
garði, Stokkseyri.
Hann lést 12. mars
2015 á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu
Grund.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Einarsson, íshús-
stjóri og fram-
kvæmdastjóri á Stokkseyri, f.
24.6. 1892, d. 18.10. 1976, og
Þorbjörg Ásgeirsdóttir hús-
freyja, f. 27.10. 1895, d. 7.11.
1970. Bræður Konráðs eru: 1)
Sveinbjörn, f. 23.11. 1922, bú-
settur á Selfossi, 2) Ásgeir, f.
30.8. 1926, d. 22.10. 1992, og 3)
dýralæknir, kvæntur Ólafíu Sig-
ríði Hjartardóttur, f. 12.10. 1957.
Börn þeirra eru: a) Brynjar, b)
Ingibjörg Helga og c) Edda
Björk. Langafabörn Konráðs
eru átta og eitt á leiðinni.
Konráð starfaði sem hót-
elstjóri á Hótel Sögu 1964-1990
og var framkvæmdastjóri
Bændahallarinnar 1990-2000.
Áður var hann bryti á skipum
Eimskips í tíu ár og rak síðar
Lídó í Skaftahlíð um fimm ára
skeið. Konráð gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum í félagsmálum
svo sem í stjórn Félags bryta
1956-1960 og stjórn Sambands
veitinga- og gistihúsaeigenda
frá 1965-1973. Var formaður
sambandsins frá 1968. Sat einnig
í skólanefnd Hótel- og veitinga-
skólans frá 1972 til 1980 og var
formaður hennar í fjögur ár.
Hann sat einnig í Ferðamálaráði
og framkvæmdstjórn VSÍ.
Konráð verður jarðsunginn
frá Háteigskirkju í dag, 24. mars
2015 kl. 13.
Björgvin, f. 15.11.
1932, d. 30.8. 1992.
Konráð kvæntist
Eddu Lövdal, f.
14.8. 1929, d. 7.11.
2014, þann 26.
ágúst 1950. Börn
þeirra eru: 1) Þór
Lövdal, f. 11.1.
1950, hagfræð-
ingur, kvæntur
Karen Þórsteins-
dóttur, f. 10.6. 1950.
Börn þeirra eru: a) Gauti, b)
Charlotta Sif, c) Edda Ýr og d)
Kristín Bestla. 2) Bryndís, f.
19.3. 1952, hjúkrunarfræðingur.
Börn hennar og Sigurjóns Jóns-
sonar, f. 27.12. 1949, eru: a)
Edda Kristín, b) Birna og c) Ingi-
björg. 3) Konráð, f. 28.9. 1957,
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg,
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson)
Konráð Guðmundsson hefur
kvatt jarðlífið aðeins fjórum mán-
uðum eftir andlát Eddu Lövdal
eiginkonu sinnar. Þau gengu
saman æviveginn í meira en sex
áratugi. Þeim heiðurshjónum
kynntist ég þegar við Bryndís
dóttir þeirra urðum vinkonur fyr-
ir 56 árum.
Edda og Konráð voru glæsileg
hjón sem maður bar mikla virð-
ingu fyrir. Þau voru ákaflega
samhent og væntumþykjan í
sambandi þeirra var augljós.
Fyrir litla stelpurófu voru for-
réttindi að vera heimagangur á
fáguðu heimili þeirra í Skafta-
hlíðinni og síðar í Stigahlíðinni.
Falleg listaverk prýddu heimilið
enda húsráðendur miklir listunn-
endur. Hús þeirra stóð alla tíð op-
ið og vinum tekið fagnandi með
allskyns kræsingum og heima-
gerðu góðgæti. Mikið var spjallað
um lífsins gang og alltaf voru
hjónin tilbúin að aðstoða okkur
ungu dömurnar í mikilvægum
málum.
Allar götur síðan hafa Edda og
Konráð verið hluti af lífi mínu.
Fyrstu hjúskaparár okkar Sig-
þórs leigðu þau okkur íbúð og
léttu okkur fyrstu skrefin. Við
hjónin vorum líka svo lánsöm að
fá að kynnast þeim á starfsvett-
vangi, Sigþór Konráði á Hótel
Sögu og ég Eddu á Land-
spítalanum. Þannig gafst tæki-
færi til að kynnast enn betur á
fullorðinsárum og rækta vináttu
sem aldrei bar skugga á. Alltaf
var hægt að leita ráða hjá þeim
og endalaust voru þau tilbúin að
leyfa okkur að njóta af visku-
brunni sínum. Þær eru margar
ferðirnar sem við höfum farið
með Binnu og fjölskyldu í bústaði
þeirra, fyrst á Stokkseyri og síð-
an á Þingvöllum og Hvalsá.
Þótt árin liðu fylgdust Edda og
Konráð vel með okkur fjölskyld-
unni og tóku þátt í gleði og
sorgarstundum. Við höfum alla
tíð notið þeirra einstöku góðsemi.
Nú er komið að leiðarlokum,
kæru vinir. Ég og börnin mín,
Sophus Auðun og Kristín María,
minnumst ykkar með mikilli
hlýju og þakklæti fyrir allt.
Binnu og dætrum hennar,
tengda- og barnabörnum og öll-
um aðstandendum sendum við
hugheilar samúðarkveðjur.
Kristín Auður Sophusdóttir.
Fallin er frá ein af hetjum
hversdagslífsins. Konráð Guð-
mundsson var einn af brautryðj-
endum í hótel- og veitingarekstri
á þeim tíma sem hann var hót-
elstjóri á Hótel Sögu og var ávallt
í fararbroddi. Hann innleiddi
ýmsar nýjungar á þeim vett-
vangi, má þar m.a. nefna hinar
frægu nýárshátíðir og komu er-
lendra gestakokka. Hann hélt
uppi miklum aga og sýndi fag-
mennsku á öllum sviðum við
rekstur hótelsins og það var hans
kappsmál að styðja vel við allar
fagkeppnir jafnt nema sem fag-
manna. Á þeim árum sem Konráð
starfaði við Hótel Sögu útskrifaði
hótelið fjölda fagmanna í mat-
reiðslu og framreiðslu ásamt
starfsfólki við gestamóttöku.
Fjöldi fagmanna í þessum grein-
um á Konráði Guðmundssyni
mikið að þakka fyrir ómetanleg-
an stuðning við þeirra fyrstu
skref í geiranum, og margir nú-
verandi fagmenn fengu sína
eldskírn á Hótel Sögu hjá Kon-
ráði. Einnig eiga margir núver-
andi stjórnendur í hótel- og veit-
ingarekstri Konráði mikið að
þakka fyrir hans frábæru leið-
sögn þegar þeir voru í vinnu hjá
honum á Hótel Sögu.
Allar opinberar heimsóknir
erlendra þjóðhöfðingja og veislu-
höld í sambandi við slíkar heim-
sóknir voru í áratugi undir stjórn
Konráðs og fékk hann miklar við-
urkenningar fyrir vel unnin störf
á því sviði. Þá gisti einnig hjá
honum margt frægt fólki og
stjörnur eins og Louis Arms-
trong, Ella Fitzgerald, Charlton
Heston, Alec Guiness og ýmsar
aðrar frægar persónur, sem allar
lofuðu móttökurnar og aðstæð-
urnar á Hótel Sögu.
Konráð var mjög vinnusamur
maður og fylgdist vel með starfs-
fólki sínu og fylgdist einnig með
hvernig því leið og hvernig það
hagaði sér. Góð saga er til af ung-
um nema sem Konráði fannst
vera orðinn dálítið hárprúður og
sagði því við hann: „Nú þurfum
við að fara að fara til rakara, vin-
ur minn.“ Nokkrum klukku-
tímum seinna var bankað á
skrifstofuhurðina hjá Konráði og
þar stóð þá pilturinn og sagði:
„Nú er ég tilbúinn að fara til rak-
arans – hvenær eigum við að
fara!“ Þetta fannst Konráði mjög
skondin saga og sagði hana oft
Konráð Guðmundsson var
glæsilegur maður á velli og þegar
hann gekk um ganga og sali hót-
elsins tók hann ávallt til hendi,
lagaði gardínur sem honum fund-
ust ekki falla rétt, rétti af stóla
o.fl. o.fl. Hann var maður smáat-
riðanna, en smáatriðin eru mjög
oft stóru atriðin í hótel- og veit-
ingarekstri.
Hann var formaður skóla-
nefndar fyrir Hótel- og veitinga-
skóla Íslands og sat um árabil í
prófnefndum fyrir þann skóla. Í
Hótel- og matvælaskólanum í
Kópavogi var sett upp hótelsvíta
til kennslu honum til heiðurs og
ber hún nafn Konráðs.
Konráð gerði mig að þeim fag-
manni sem ég er í dag og verð ég
honum ævinlega þakklátur fyrir
hans leiðsögn, fagmennsku og
gagnkvæma vináttu sem aldrei
féll skuggi á.
Kæri vinur – takk fyrir allt og
allt – það var frábært að vinna
undir þinni faglegu stjórn – takk
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okk-
ar fög á Íslandi – þín mun verða
lengi minnst.
Ég sendi börnum, tengdabörn-
um og öðrum ættingjum mínar
innilegustu samúðarkveðjur –
minningin um góðan mann mun
lifa.
Trausti Víglundsson.
Árið 1998 steig ég líklega
stærsta skref starfsævinnar þeg-
ar ég tók við starfi sem hótel-
stjóri á Hótel Sögu. Forveri minn
í starfi, Konráð Guðmundsson,
hafði ekki bara gegnt starfinu
alla mína ævi heldur var hann
einnig lifandi goðsögn í hótel- og
veitingageiranum á Íslandi.
Það var því í senn kvíðvænlegt
en ekki síður spennandi að taka
við af svo merkum manni og um
leið heppni að fá að njóta sam-
starfs við hann næstu tvö árin.
Það er í raun einstakt hvernig
Konráð hagaði starfslokum sín-
um og lýsir vel hvernig hann
nálgaðist öll verkefni af mikilli
fagmennsku. Hann vissi sem var
að hann yrði að minnka smátt og
smátt við sig vinnu og ábyrgð og
setjast í helgan stein í áföngum.
Þeir vita einir sem hafa reynt að
starf hótelstjórans er afar eril-
samt, vinnutími óreglulegur og
verkefnin æði fjölbreytt. Hótelið
er opið alla daga ársins allan sól-
arhinginn og hótelstjórinn þarf
að vera vakinn og sofinn yfir vel-
ferð gesta og starfsmanna og
huga vel að fasteign og búnaði.
Þessu starfi sinnti Konráð fyrir
Bændasamtök Íslands, eigendur
Hótels Sögu og síðar Hótels Ís-
lands í nærri fjóra áratugi sem er
líklega lengsti starfsferill hótel-
stjóra hér á landi og þó víðar væri
leitað.
Hafa ber í huga að árið 1964
þegar Konráð tók við á Hótel
Sögu var fjöldi ferðamanna til
landsins tæp 23 þúsund og ein-
göngu bundinn við hásumarið.
Menn létu sig ekki einu sinni
dreyma um milljón ferðamenn
hvað þá nýtingu á hótelum í
Reykjavík yfir 90% í febrúar. Það
gat því verið hart í ári yfir vetr-
artímann og skipti miklu máli að
vera útsjónarsamur og hug-
myndaríkur. Súlnasalur og Mím-
isbar voru vinsælir skemmtistað-
ir á þessum árum og böllin á Sögu
margrómuð en Konráð átti efa-
laust oft hugmyndina að góðu
„showi“. Maður skyldi ekki van-
meta vinnu frumkvöðlanna við að
koma Íslandi á kortið sem fólst
ekki hvað síst í því að byggja upp
gott orðspor, þjónustu og aðbún-
að.
Konráð starfaði við hlið mér
fyrstu mánuði í starfi sem var
ómetanlegt. Hann gerði það af
þeirri kurteisi og yfirvegun sem
einkenndu þennan glæsilega
mann. Ekki rekur mig í minni til
þess að hann hafi gagnrýnt eða
sett út á ákvarðanir mínar en var
alltaf tilbúinn til skrafs og ráð-
gerða. Hann var stjórnandi af
gamla skólanum sem fór fram á
aga og vildi hafa röð og reglu á
hlutunum. Konráð gekk með litla
vasabók á sér og á daglegri
göngu um hótelið skráði hann hjá
sér ýmsar athugasemdir sem
hann síðan kom til starfsmanna.
Þannig var hann vakinn og sofinn
yfir því að laga og bæta upplifun
gesta á hverjum degi.
Sem þakklætisvott við starfs-
lok létu Bændasamtökin gera
stutta heimildarmynd þar sem
Konráð
Guðmundsson
✝ Hjördís Ingi-björg Konráðs-
dóttir fæddist á
Akureyri 19. mars
1928. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 5.
mars 2015.
Hún var dóttir
hjónanna Svövu Jó-
steinsdóttur, f. 18.
maí 1895, d. 14.
apríl 1986, og Kon-
ráðs Friðgeirs Jóhannssonar, f.
5. maí 1895, d. 4. apríl 1981.
Bræður hennar; 1) Jóhann Ing-
ólfur, f. 1917, d. 1982, 2) Gunn-
ar, f. 1920, d. 2004, 3) Jósteinn,
f. 1923, d. 1994, 4) Svavar, f.
1930, 5) Haukur, f. 1933.
Þann 19. ágúst 1958 giftist
Hjördís, Níelsi Frímanni
Sveinssyni frá Æsustöðum, f. 9.
nóvember 1929, d. 15. desem-
ber 2005. Dætur þeirra: 1)
Svava Jónína Níelsdóttir, f.
29.12. 1952, gift
Árna Árnasyni, f.
30.3. 1951. Börn
þeirra: a) Hjördís,
f. 28.11. 1970, gift
Þorsteini Viðars-
syni, f. 23.10. 1974.
Börn þeirra: Sindri
Snær, f. 27.1. 2004,
d. 30.1. 2005. Álf-
rún Eva, f. 14.5.
2006 og Ninna
Björk, f. 6.2. 2008.
b) Hjalti Freyr, f. 30.4. 1976, c)
Níels Árni, f. 1.10. 1979 í sam-
búð með Hörpu Lind Örlygs-
dóttur, f. 9.12. 1984, þeirra
dóttir er Svava Dís f. 21.11.
2012. 2) Jenný Sigurlína, f.
16.1. 1958, gift Guðna Páli
Birgissyni, f. 20.5. 1958. Þeirra
dóttir er a) Birgitta Svava, f.
11.2. 1996.
Hjördís verður jarðsungin
frá Laugarneskirkju í dag, 24.
mars 2015, kl. 13.
Elsku mamma,
Faðmurinn þinn, hlýja og ást-
úð er það fyrsta sem kemur upp í
huga minn þegar ég hugsa til
þín. Minningarnar eru margar
og dýrmætar.
Þú gerðir það að þínu lífsstarfi
að passa börn og þér fannst mik-
ilvægast af öllu að veita þeim
hlýju og ástúð. Þú varst ekki
alltaf sammála því eins og þú
kallaðir „nýmóðins uppeldisað-
ferðir“ eins og að láta barn gráta
og ekki hugga það. Þér fannst
það aldrei réttlætanlegt. Þú
hafðir sterkar skoðanir og sum-
um hefur eflaust fundist þú sér-
vitur. Við systurnar, barnabörn-
in, barnabarnabörnin og öll
börnin sem þú passaðir á leik-
skólanum fyrir starfsfólk
Kleppsspítala fengum að njóta
umhyggju þinnar.
Þú varst ótrúlega minnug á
alla afmælisdaga. Næstum því á
hverjum degi sagðir þú okkur
fjölskyldunni frá því hver ætti
afmæli í dag, hvort sem það var
einhver frænkan, frændinn eða
eitthvað af börnunum á leikskól-
anum.
Þér þótti vænt um landið þitt
og elskaðir að ferðast og naust
þess að stunda útiveru og göng-
ur. Það var því erfitt fyrir þig að
þurfa að sætta þig við að geta
ekki farið út í þína reglulegu
göngutúra eftir að þú veiktist.
Söngur átti hug þinn allan. Þú
komst úr söngelskri fjölskyldu
og fylgdist vel með ættingjum
þínum sem lögðu fyrir sig söng
og varst stolt af þeim. Þú kennd-
ir dóttur minni mörg lögin og
ljóðin og þið áttuð margar góðar
stundir saman við að semja ljóð
og syngja. Oftar en einu sinni
sögðu starfsmenn leikskólans
sem dóttir mín var á frá því að
Birgitta Svava hafi stöðvað
sönginn hjá þeim því þá var ekki
sungið í réttri tóntegund eða
ekki rétt farið með texta og alltaf
var sama viðkvæðið „amma segir
að það eigi að vera svona“. Elsku
mamma, ég þakka þér fyrir hvað
þú hugsaðir vel um dóttur mína
og varst henni yndisleg amma.
Þú elskaðir fjölskyldu þína og
öll börnin í lífi þínu. Þú misstir
mikið þegar að pabbi dó en nú
mun hann taka á móti þér og um-
vefja þig.
Þú munt líka getað passað
litla engilinn okkar hann Sindra
Snæ langömmustrákinn þinn.
Ég elska þig og þakka þér fyr-
ir að vera eins og þú varst alltaf
til staðar með opinn faðminn.
Þín dóttir
Jenný.
Elsku mamma mín
Þú varst alltaf svo góð við mig,
ég fékk athygli þína óskipta,
þú lifðir fyrir mig,
hlustaðir á mig,
talaðir við mig,
leiðbeindir mér,
lékst við mig,
sýndir mér þolinmæði,
agaðir mig í kærleika,
sagðir mér sögur,
fræddir mig
og baðst með mér.
Þetta ljóð eftir hann Sigur-
björn Þorkelsson sem þér þótti
svo vænt um, geri ég að mínum
kveðjuorðum til þín. Svo margar
fallegar minningar hlaðast upp í
huganum. Þú í rósóttum kjól
með fallega ljósa hárið þitt að
strauja og syngjandi Hvítir máv-
ar. Þú að setja upp hárið á mér í
fallegan snúð fyrir balletttíma.
Þú að klæða okkur systur í hvítu
dragtirnar fyrir 17. júní, við vor-
um svo fínar. Ég minnist gleði
þinnar yfir hverjum áfanga í lífi
okkar Árna og barnanna og síðar
langömmubarna. Mamma mín,
ég veit að pabbi og Sindri litli
taka þig í faðm sinn. Takk fyrir
allt og allt.
Þín dóttir
Svava Jónína.
Þegar ég minnist elsku Hjör-
dísar ömmu er af nógu að taka.
Þegar ég byrja að muna eftir
mér býr amma með nafna mín-
um Níels afa á Kirkjuteig 23. Við
fjölskyldan bjuggum þá á
Hornafirði alveg óralangt í
burtu. Við fórum þó reglulega í
bæinn eins og það var kallað, og
þá fékk ég ávallt að vera hjá
ömmu Hjördísi, kom eiginlega
ekkert annað til greina. Það er
að erfitt að lýsa í orðum þeirri
hlýju og ást sem tók á móti mér
þegar ég kom heim til ömmu. Ég
fann alltaf fyrir ótrúlegu öryggi
og vellíðan þegar ég dvaldi á
Kirkjuteignum hjá þeim afa og
ömmu. Oftast var amma búin að
smella í sína margrómuðu
súkkulaðiköku sem við kölluðum
af einhverri ástæðu drulluköku.
Ein sneið af drulluköku með
ískaldri mjólk var vel þess virði
að leggja á sig ferðalagið frá
Hornafirði. Í litla eldhúsinu
hennar ömmu var lítið eldhús-
borð með þremur kollum og
litlum setubekk sem gekk inn í
vegginn. Þessi setubekkur var
ávallt tekinn frá fyrir afa, en var
þó gerð undantekning á því þeg-
ar litli nafni kom í heimsókn og
fékk ég að sitja þar meðan amma
lóðsaði í mig kræsingum. Hann
elsku afi minn þurfti að sýna sér-
staka fórnfýsi þegar ég kom í
heimsókn því hann gekk úr rúmi
þeirra hjóna og svaf í gestaher-
berginu svo ég fengi að sofa uppí
hjá ömmu. Þetta gekk svona allt
til að ég var að verða unglingur
og þótti þá kannski ekki við hæfi
að ég svæfi áfram upp í hjá
ömmu, en saknaði þess samt
áfram.
Þegar ég var yngri átti ég það
til að vakna á nóttunni hálf-
hungraður, amma var þá snögg í
snúningum og hentist inn í eld-
hús og stappaði banana eða
smellti einhverju á disk svo að
elsku drengurinn væri ekki
svangur, sama hvað klukkan var.
Ég minnist þess með mikilli
hlýju að sitja dimma vetrar-
morgna með kertaljós við eld-
húsborðið með ömmu og horfa
yfir Faxaflóann. „Þarna kemur
Bogga mín,“ sagði amma ávallt
þegar við sáum ljósin frá Akra-
borginni.
Heima hjá ömmu var lítil
kompa full af gömlu og nýju dóti
sem var auðvelt að gleyma sér
með. Mér fannst skemmtilegast
að taka fram bílana og gömlu
húsin og fara í bílaleik og stund-
um var afi jafnvel til í að vera
með.
Amma fór ávallt með mig í
eina ef ekki tvær bæjarferðir á
meðan ég dvaldi hjá henni og
dröslaðist með mér í dótabúðir
eins og Liverpool og Tóm-
stundahúsið, einnig fannst mér
gaman að fara með í Miklagarð.
Til að byrja með átti amma
gamlan grænan Ford Escord
sem hún keyrði stundum en ég
man best eftir því að fara með
henni í strætó sem var mikið fjör
fyrir lítinn snáða utan af landi.
Amma vann mestan hlutann af
sinni starfsævi á barnaheimilinu
við Kleppspítala. Þegar ég var
yngri fékk ég oft að fara með
henni þangað sem var mikið fjör
og allir krakkarnir öfunduðu mig
af því að eiga Hjördísi ofurfóstru
sem ömmu. Ég sakna þín sárt en
ég á ótal góðar og dýrmætar
minningar um þig, elsku amma
mín, sem fá að lifa áfram í hjarta
mínu eftir þinn dag.
Níels Árni Árnason.
Elsku amma.
Nú þegar þú hefur kvatt
þennan heim og ég hugsa um þig
og okkar samband kemur strax
upp í huga mér orðið umhyggja.
Ég man hvað það var alltaf gott
að koma til þín. Ég var varla
kominn inn úr dyrunum þegar
þú byrjaðir að dekra við mig.
Bæði með því að gefa mér eitt-
hvað gott að borða og þú lagðir
þig alla fram við að láta mér líða
sem best.
Sem barn fékk ég alla þína at-
hygli. Ég man varla eftir að hafa
heyrt orðin, bíddu aðeins, eða
nei ekki núna, frá þínum vörum.
Þú varst alltaf til í að leika,
spjalla, spila, dansa eða hvað það
var sem mér datt í hug þá stund-
ina.
Sem syfjaður unglingur var
yndislegt að koma til þín. Þú
nánast lagðir mig í sófann,
komst hlaupandi með teppi og
púða svo það færi nú sem best
um mig, mér væri ekki kalt og
gæti tekið mér smá lúr. Ég lá í
sófanum, þú sast í stólnum og við
spjölluðum þangað til ég leið út-
af í rólegu og öruggu umhverfi.
Þú varst líka hress og
skemmtileg amma. Það var oft
sem við hlustuðum á skemmti-
lega tónlist, sungum og þú
kenndir mér að tjútta eins og þú
Hjördís Ingibjörg
Konráðsdóttir