Morgunblaðið - 18.04.2015, Síða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. APRÍL 2015
✝ Ólafur Guð-mundsson
fæddist 19. desem-
ber 1934 á Efsta-
bóli í Önundar-
firði. Hann
andaðist á gjör-
gæsludeild Sjúkra-
hússins á Akureyri
7. apríl 2015.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Friðriksson,
f. 22.12. 1892, d. 5.1. 1974, og
Guðrún Jóna Kristjánsdóttir,
f. 1.7. 1902, d. 14.3. 1972.
Systkini Ólafs eru: 1) María
Guðrún Guðmundsdóttir, f.
18.8. 1933, gift Gunnlaugi
Kristjánssyni. 2) Kristjana Guð-
rún Sigríður Guðmundsdóttir,
f. 2.7. 1936, gift Sigurði Reyn-
issyni. 3) Jón Guðmundsson, f.
3.8. 1942, giftur Sigurlaugu Jó-
hannsdóttur.
27. desember 1962 giftist
hann eftirlifandi eiginkonu
til Flateyrar ásamt foreldrum
og systkinum. Á sjötta áratugn-
um flutti hann til Stykkishólms
og stofnaði þar sína fjölskyldu.
1970 flutti fjölskyldan til
Skagastrandar vegna vinnu
hans og bjó hann þar til ævi-
loka.
Starfsferill Ólafs byrjaði
snemma og var fjölbreyttur,
m.a. fór hann ungur til sjós á
Flateyri. Hann lærði skipa-
smíðar í Iðnskólanum í Reykja-
vík og í Stykkishólmi hjá Krist-
jáni Guðmundssyni skipasmið.
Eftir nám var hans starfsferill
allur við skipasmíðar, bæði ný-
smíði og viðgerðir. Meðal ann-
ars kom hann að stofnun Skipa-
víkur hf. í Stykkishólmi. Eftir
að nýsmíðum var hætt á Skaga-
strönd vann hann við slippinn
sem hann rak um tíma. Þegar
hann hætti rekstri slippsins
fékkst hann við ýmis smíða-
störf enda handlaginn maður
með eindæmum. Ólafur var
bóngóður maður og var mikið
leitað til hans með ýmis mál
sem hann hjálpaði til við að
leysa úr allt til síðasta dags.
Útför Ólafs fer fram frá
Hólaneskirkju á Skagaströnd í
dag, 18. apríl 2015, kl. 14.
sinni Guðmundu
Sigurbrands-
dóttur, en áður
hafði Ólafur verið
trúlofaður Guð-
rúnu Margréti
Ólafsdóttur sem
lést ung af völdum
veikinda í febrúar
1959. Ólafur og
Guðmunda eign-
uðust fjögur börn:
1) Kristján Ólafs-
son, f. 11.10. 1963, giftur Fjólu
Lýðsdóttur, þau eiga þrjú börn.
2) Guðrún Margrét Ólafsdóttir,
f. 27.2. 1965, gift Hjálmari A.
Sigurþórssyni, þau eiga tvo
syni. 3) Víðir Ólafsson, f. 28.7.
1966, giftur Sigurbjörgu Bjarn-
finnsdóttur, hann á þrjár dætur
og tvö barnabörn. 4) Guð-
munda Ólafsdóttir, f. 22.12.
1968, gift Sigurði Berntssyni,
þau eiga tvö börn.
Ólafur bjó á Efstabóli til
fermingaraldurs en fluttist þá
Einhvern veginn hafði ég
ekki séð fyrir mér svona skjótt
brotthvarf tengdapabba, þ.e.
að hann væri farinn sama dag
og hann var lagður inn á
sjúkrahúsið á Akureyri. En
það er ekki við öll séð í þessu
lífi. Óla kynntist ég fyrir um 26
árum og reyndist hann mér
ákaflega vel frá fyrstu tíð. Það
liðu ekki margir mánuðir frá
því að við Margrét fórum að
skjóta okkur saman að hann
fór að tala um að skilafrest-
urinn væri þegar útrunninn.
Óli var maður af gamla skól-
anum, harðduglegur skipa-
smiður sem hafði unnið fyrir
öllu sínu með höndunum og fá-
dæma hjálpsamur sínum nán-
ustu. Þær voru ófáar ferðirnar
í gegnum árin sem hann tókst
á hendur til höfuðborgarinnar
til að hjálpa við ýmsa smíða-
vinnu hjá okkur. Gjarnan var
það þannig að hann lagði af
stað frá Skagaströnd eld-
snemma og var að mæta með
vinnubílinn fullan af verkfær-
um um það leyti sem við vorum
að vakna. Og eins og kunnugir
þekkja þá var hann alltaf í
klossum og gilti þá einu hvort
um var að ræða inni- eða úti-
vinnu. Þrátt fyrir þennan
dugnað lét hann gjarnan í veðri
vaka að hann væri latur að
eðlisfari og sagði stundum þeg-
ar um var að ræða verkefni í
eigin þágu að hann ætlaði að
bíða og sjá hvort þetta liði ekki
hjá. En ég sá hins vegar for-
gangsröðunina hjá honum
þannig að hann setti sína nán-
ustu í forgang en sjálfan sig
aftastan.
Snemma kom í ljós að við
áttum ágætlega saman og gát-
um margt rætt enda hafði hann
búið í Stykkishólmi á yngri ár-
um og þekktum við því margt
sama fólk í Hólminum, sem var
honum alltaf kær. Hann hafði
skarpar skoðanir á flestum
þjóðfélagsmálum, gat verið
mjög pólitískur ef því var að
skipta a.m.k. gat verið auðvelt
að örva púlsinn hjá honum með
því að fara fögrum orðum um
frjálshyggju og hægrimennsku.
Það blundaði þó töluverður
hægrimaður í honum, sérstak-
lega eftir því sem árin færðust
yfir.
Ég minnist Ólafs af mikilli
hlýju og í sannleika sagt er
varla hægt að hugsa sér traust-
ari tengdapabba. Missir Guð-
mundu tengdamömmu er mikill
enda um að ræða hjónaband í
yfir 50 ár sem gaf af sér fjögur
börn og fjölda afkomenda.
Samúð og hugurinn er hjá öll-
um fjölskyldumeðlimum sem
misst hafa góðan og farsælan
mann sem gaf af sér á hverjum
degi sem hann lifði.
Hjálmar Sigurþórsson.
Öðlingurinn Óli Skip hefur
kvatt þennan heim og lagt af
stað á vit nýrra ævintýra. Tím-
inn geymir margar minningar
sem streymt hafa fram síðustu
daga.
Kynni okkar hófust fyrir
rúmum 30 árum þegar ég, 17
ára krakkinn, kom inn á heimili
þeirra heiðurshjóna Óla og
Mundu. Heimili þeirra hefur
alla tíð verið opið öllum og oft
var margt um manninn. Bakk-
elsi á borðum og húsbóndinn að
segja sögur af liðinni tíð og því
sem brallað var á tímum sveita-
balla, malarvega og amerískra
kagga.
Óli var sérstaklega bóngóður
maður og alltaf til í að aðstoða
við hvað sem var, hvenær sem
var. Oft glottum við yfir hvat-
vísinni í honum t.d. þegar
skutlast var í næsta bæjarfélag
eftir skrúfum eða stokkið upp á
stillansa í slippnum á klossun-
um.
Óli og Munda hafa reynst
stelpunum mínum og vinum
þeirra ómetanlega í gegnum ár-
in. Alltaf var afi til í að skutla,
sækja eða rúnta ef beðið var
um.
Hann hafði gaman af krökk-
unum og leiddist ekki að verða
langafi fyrir þremur árum þeg-
ar prinsarnir bættust í hóp af-
komenda. Við dætur mínar höf-
um oft rætt um hve mikil
forréttindi það eru fyrir litlu
strákana að fá að umgangast og
kynnast langömmu og langafa.
Sorgin og söknuðurinn er
mikill en ég trúi því að nú sé
Óli kominn á stað þar sem hann
er laus við allar þjáningar og
vakir yfir þeim sem eftir eru.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Elsku Munda og fjölskylda,
minningin um góðan mann lifir
í hjörtum okkar.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn og
þú munt sjá að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín“
(úr Spámanninum eftir Kahlil
Gibran).
Helga Ólína.
Elsku afi, mér finnst ótrúleg
tilhugsunin um að ég eigi ekki
eftir að sjá þig næst þegar ég
kem norður, að ég eigi ekki eft-
ir að heyra röddina þína aftur
eða hlusta á sögurnar þínar.
Þér fannst aldrei leiðinlegt
að segja sögur, að segja frá
hinu og þessu sem þú hafðir
gengið í gegnum. Oft var hægt
að hlæja og gera grín að sögu-
stundunum þínum, hvað þú lifð-
ir þig inn í þær og gast sagt
endalaust af sögum ef maður
nennti að hlusta.
Í dag eru sögustundirnar
þínar sumar af bestu minning-
unum sem ég á um þig. Með
þeim kenndirðu mér að vera
trú sjálfri mér, að ekki láta
vaða yfir mig og að hætta að
spá svona mikið í því hvað öðr-
um finnst.
Mér þykir svo ótrúlega vænt
um öll spjöllin sem við áttum.
Við gátum talað um allt á milli
himins og jarðar, bókstaflega.
Undir lokin urðu spjöllin
okkar samt alvarlegri og við
töluðum oft um dauðann og það
sem að á eftir honum kæmi. Þú
kenndir mér margt í gegnum
tíðina, um lífið og um dauðann.
Þess vegna veit ég að þér líður
vel, þú ert sáttur við að skilja
exemið eftir. Þú varst ekki
hræddur við dauðann og vildir
að við sem eftir sitjum værum
það ekki heldur.
Mér finnst ótrúlega erfitt að
kveðja þig. Ég var ekki undir
það búin að þú færir svona
hratt. Mér datt ekki í hug að
kveðjustundin um páskana væri
sú síðasta. Ég hélt að við hefð-
um meiri tíma saman. Ég hélt
að við ættum fleiri spjöll eftir
og ég hélt að Víðir Snær mundi
sjá meira af þér og kynnast þér
betur. En eitt af því sem þú
kenndir mér var að lífið er óút-
reiknanlegt og margt í því sem
að við höfum enga stjórn á en
ég veit að þú vakir yfir okkur.
Þegar ég kveð þig á útfar-
ardegi þínum með söknuði, þá
er ég líka glöð yfir því að hafa
átt svona frábæran afa sem
aldrei gleymist mér eða mínu
fólki. Afa sem allir elska og
virða.
Takk fyrir allt, elsku afi
minn, takk fyrir allar sögurnar,
takk fyrir öll ráðin sem þú
gafst mér og allar lífsreglurnar.
Takk fyrir að trúa alltaf á mig.
Ég elska þig, afi minn, og við
sjáumst aftur þegar minn tími
kemur.
Kveðja,
Ester Ösp.
Kæri Óli skipa. Með fáeinum
orðum vil ég þakka þér góð
störf og hugulsemi þína við
leikskólann Barnaból í gegnum
árin. Það var ómetanlegt fyrir
mig sem leikskólastjóra að geta
hringt til þín hvenær sem var
og beðið þig að koma að lag-
færa og endurnýja búnað og
leikföng leikskólans. Það var
gott að að njóta fagkunnáttu
þinnar sem flinks og úrræða-
góðs smiðs sem lagði ávallt
eitthvað gott til málanna. Finna
að þú hafðir fullan skilning á að
fyrst og fremst varð að vinna
samkvæmt öryggiskröfum
hvort sem það var að setja upp
nýja hillu, þil eða gera við biluð
leikföngin. Nemendur fylgdust
áhugasamir með þegar „Óli
skipa“ koma til að smíða og þú
gafst þig að þeim á þinn já-
kvæða og góða hátt. Komið er
að leiðarlokum og ég þakka þér
góða samfylgd í gegnum árin
og sendi fjölskyldu þinni mínar
dýpstu samúðarkveðjur með
texta Hjálmars Freysteinsson-
ar sem nemendur Barnabóls
hafa gert að sínum eftirlætis-
söng.
Gulli og perlum að safna sér
sumir endalaust reyna,
en vita ekki að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina,
en viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina
Þórunn Bernódusdóttir,
fyrrverandi leikskólastjóri,
Barnabóli.
Ólafur
Guðmundsson
✝ Sóley fæddist íReykjavík 6.
mars 1935. Hún lést
á Sjúkrahúsinu á
Selfossi 8. apríl
2015.
Sóley var ætt-
leidd ung að aldri af
hjónunum Tómasi
Elíasi Bæringssyni,
f. 6. apríl 1898,
d. 24. október 1973,
og konu hans, Ólöfu
Þórunni Indriðadóttur,
f. 8. október 1891, en hún lést
þegar Sóley var 11 ára gömul og
ólst Sóley eftir það að mestu
leyti upp hjá Halldóru systur
Tómasar á Skólavörðustígnum.
Sóley eignaðist engin systkini
á uppeldisárum sínum en hún
átti þrjú systkini sammæðra sem
hún kynntist á fullorðinsárum.
Móðir hennar var Sigurlína Elísa
Júlíusdóttir, f. 5. október 1909,
d. 2. júlí 1996, systkini Sóleyjar,
sammæðra, eru:
Jónína Andersen, f. 1945,
ekkja, býr í Danmörku og á hún
tvö uppkomin börn. Garðar
Gestsson, f. 1946,
eiginkona hans er
Guðbjörg Haralds-
dóttir og eiga þau
þrjár uppkomnar
dætur. Brynjólfur
Gestsson. f. 1949,
eiginkona hans er
Sigurbjörg Fríða
Óskarsdóttir og
eiga þau eina upp-
komna dóttur.
Sóley giftist
29. júní 1957 Halldóri Guð-
mundssyni rafvirkjameistara,
f. 20. maí 1935, d. 26. febrúar
2006. Foreldrar hans voru Guð-
mundur Jóhannsson, f. 17. júní
1903, d. 26. október 1977, og
Ingimunda Þorbjörg Gests-
dóttir, f. 23. júlí 1904, d. 13. júlí
1989. Sóley og Halldór hófu
búskap að Hlíðarvegi 44 í
Kópavogi, en lengst af bjuggu
þau á Víkurbakka 38 í Reykja-
vík.
Sóley og Halldór fluttu síðan á
Selfoss rúmlega sextug og þar
eyddu þau bæði síðustu æviárun-
um sínum.
Sóley og Halldór eignuðust
fjögur börn, þau eru: Þórunn
Elín, f. 23. apríl 1957, gift Finn-
boga Birgissyni og eiga þau þrjú
börn: Guðrún Helga, f. 1975,
Þórunn Benný, f. 1979, og Birgir
Arnar, f. 1984, barnabörnin eru
átta talsins.
Hrafnhildur, f. 19. júlí 1958,
gift Hersi Frey Albertssyni.
Hrafnhildur á Elsu Dóru, f. 1980,
frá fyrra hjónabandi og tvö
barnabörn. Hersir og Hrafnhild-
ur eiga tvær dætur: Signýju,
f. 1988, og Ingimundu, f. 1990.
Þorbjörg Hjaltalín, f. 5. apríl
1960, gift Jóni Lúðvíkssyni. Börn
þeirra eru: Hreiðar, f. 1981, Sól-
ey Gunnvör, f. 1984, og Halldóra,
f. 1994, d. 1998. Þau eiga þrjú
barnabörn.
Halldór, f. 21. júní 1965, sam-
býliskona Alfa Lára Guðmunds-
dóttir. Halldór á tvær dætur:
Anítu, f. 1998, og Katrínu,
f. 2001. Móðir þeirra er Jóhanna
Hákonardóttir.
Afkomendur eru því orðnir 28
talsins og fer þeim fjölgandi.
Sóley vann ýmis störf í gegn-
um tíðina en lengst af vann hún
hjá Póstinum, Tollpóststofunni í
Ármúla þangað til hún lét af
störfum vegna aldurs.
Útför Sóleyjar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 18. apríl
2015, kl. 13.30.
Aðfaranótt 8. apríl síðastliðinn
andaðist móðir mín og einn besti
vinur, Sóley Gunnvör Tómasdótt-
ir. Þessi mikla kjarnakona sem ég
leit svo upp til var alltaf til staðar
fyrir mig og var óspör á sinn tíma
fyrir mig og mína. Minningar sem
við geymum í hjarta okkar hvert
fyrir sig.
Mamma mín hafði alltaf gríð-
arlegan áhuga á íþróttum. Hún
spilaði sjálf handbolta með Val og
var í fyrsta kvennalandsliði Ís-
lands sem spilaði fyrir land og
þjóð á Norðurlandamóti í Finn-
landi árið 1956. Hin síðari ár
fylgdist mamma grannt með öll-
um íþróttum, sama hvort um var
að ræða fótbolta, tennis, snóker,
handbolta eða í raun hvaða íþrótt
sem er.
Líkt og nákomnir vita þá töl-
uðum við mamma saman á hverj-
um degi, og oftar en ekki þurfti að
fara yfir helstu viðburði og fréttir
að ógleymdum úrslitum helgar-
innar úr enska fótboltanum, en
hún var einarður stuðningsmaður
liðs Manchester United. Til að
fullkomna fótboltaáhugann fórum
við mamma þrisvar sinnum sam-
an til Englands á fótboltaleiki og
voru tvær af þeim ferðum til
Manchester.
Hann líður mér seint úr minni
dagurinn þegar við, hún þá 75
ára, vorum í einni slíkri ferð í
Manchester. Eftir ágætan sigur
hennar manna héldum við glað-
beitt niður í miðbæ Manchester
ásamt þremur félögum mínum
sem voru í sömu ferð. Farið var á
milli öldurhúsa það sem eftir lifði
þessa ágæta laugardags. Síðar
sama kvöld fórum við að horfa í
kringum okkur og uppgötvuðum
að það var langur vegur frá því að
fólkið í kringum okkur hefði verið
líkt og við gestir á Old Trafford
fyrr um daginn. Þetta var
ógleymanlegur dagur og mikið
hlegið og gantast. Þarna naut
móðir mín sín til hins ýtrasta og
lék á als oddi.
Hún vissi yfirleitt manna mest
um leikmenn, rakti framvindu
leikja er höfðu farið fram mörg-
um árum áður og var hafsjór fróð-
leiks um knattspyrnu og aðrar
íþróttir.
Eins og þú hefðir útskýrt þetta
sjálf þá var komin þreyta í leik-
manninn og þurftir þú útafskipt-
ingu. Enginn leikmaður er nógu
góður til að leika þína stöðu og
verður okkar lið því að leika ein-
um færri það sem eftir er. Treyj-
an þín verður hengd upp til minn-
ingar á besta stað við hlið annarra
afreksmanna, fyrir aðra að sjá og
dáðst að.
Megi Guð geyma þig, elsku
mamma mín. Þinn,
Halldór (Daddi).
Nú þegar ég sest niður til
minnast systur okkar, Sóleyjar
Tómasdóttur, reikar hugurinn til
fyrstu kynna okkar þegar við vor-
um unglingar og spiluðum hand-
bolta. Þá vorum við andstæðing-
ar, hún var í Val en ég var í
Ármanni. Nokkru síðar vildi svo
til að við vorum báðar valdar í
fyrsta kvennalandslið Íslands í
handknattleik og fór leikurinn
fram á Bislet í Oslo 19. júní 1956.
Okkur fannst táknrænt að það
var einmitt á kvenréttindaginn.
Síðan þá höfum við hist 19. júní ár
hvert eða í tæp 60 ár. Það var allt-
af jafn ánægjulegt að rifja upp
gamla og góða daga og alla þá
gleði sem fylgdi handboltanum.
Mörgum árum síðar lágu leiðir
okkar saman í Sam-Frímúrara-
reglunni og st. Ými. Ég gladdist
innilega yfir að fá svo góðan liðs-
mann í stúkuna okkar og nú hitt-
umst við ekki bara 19. júní heldur
reglulega allan veturinn í rúm-
lega aldarfjórðung. Það reyndist
rétt að Sóley varð góður liðsmað-
ur og gegndi hún mörgum störf-
um innan stúkunnar og Reglunn-
ar, sem hún leysti af hendi með
stakri prýði og samviskusemi og
var meðal annars stjórnandi stúk-
unnar í tvö ár. Síðustu árin gat
Sóley ekki sótt fundi sem skyldi
en var ætíð með okkur í huga. Við
söknum hennar og um leið minn-
umst við hennar með virðingu og
þakklæti fyrir samfylgdina. Við
sendum fjölskyldu Sóleyjar okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
við kveðjum hana og óskum henni
ljóss á leið sinni til hins eilífa aust-
urs.
Kveðja frá Samfrímúrararegl-
unni.
Sigríður Kjartansdóttir.
Sóley Gunnvör
Tómasdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum..
Minningargreinar