Morgunblaðið - 18.04.2015, Síða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. APRÍL 2015
Sauðárkróks, þakka Gunnari
samveruna og þær ánægjulegu
stundir sem við áttum saman,
einnig þær stundir sem ég átti
persónulega með Gunnari.
F.h. Bridgefélags Sauðár-
króks,
Ásgrímur Sigurbjörnsson.
Gunnar Þórðarson var af grón-
um og traustum skagfirskum
bændaættum, einkabarn foreldra
sinna. Hann ólst upp á Lóni í Við-
víkursveit sem er hlunnindajörð.
Þar er æðarvarp, fiskur við fjöru-
steina, lax og silungur í Vötnun-
um, selur á sandi, endur í sefi,
gæs í túni. Þórður bóndi á Lóni
var veiðikló og Gunnar ekki síðri.
Hann var feikilega mikill aðdrátt-
armaður fyrir heimili sitt. Þar
var jafnan til sú villibráð sem
fékkst á landi, auk þess átti hann
trillu og sótti björg í sjó, skaut
svartfugl frammi á firði á haustin
og sel, einkum fyrr á árum. Allur
bitvargur fékk fyrir ferðina ef
hann birtist í æðarvarpinu.
Hann kvæntist Gógó, Jófríði
Björnsdóttur frá Bæ, glæsilegri
rausnarkonu sem var náskyld
mömmu, og þau voru höfðingjar
heim að sækja og ræktarsöm.
Flest vor kom Gógó með ný-
veiddan silung í soðið handa okk-
ar á Skagfirðingabraut 15, nýorp-
in æðaregg, Drangeyjarfugl og
-egg, kannski gæs þegar haust-
aði.
Gunnar var röskleikamaður í
öllu því sem hann tók sér fyrir
hendur, löngu orðinn þjóðsagna-
persóna í Skagafirði fyrir kröftug
tilsvör og ákafa sinn til verka,
einkum veiðar. Hann var hávax-
inn og grannur, þrekmenni til
burða, hafði glaðlegt upplit og
jafnan stutt í brosið, hrokkin-
hærður. Tungutak hans var aldr-
ei loðmullulegt, hann tók skýrt til
orða og tvinnaði stundum hraust-
lega. „Fari það í heitasta“ og svo
framvegis. Sá sem hér skrifar
fékk ákúrur í æsku fyrir að hafa
orðfæri hans til fyrirmyndar, að
vísu í bland við tungutak Stefáns
Kemp. Gunnar var góður spila-
maður og var jafnan í brids-
klúbbi, einum ef ekki fleirum og
spilaði af festu, barði í borðið
þegar við átti; hann vildi græða
og jafnframt að spilið gengi
nokkuð hratt. Níræður taldi hann
litla framtíð fólgna í því að fá 75
ára gamlan mann í spilaklúbbinn.
Allt málæði yfir spilaborði var
óheimilt og kaffitíminn stuttur
þótt kræsingar væru á borðum.
Gunnar varð háaldraður, lést
97 ára gamall og ók sjálfur inn á
sjúkrahús til þess að kveðja.
Hann naut þeirrar gæfu að halda
viti og heilsu sem næst til loka-
dægurs. Hann stundaði leikfimi
vetrarlangt ár hvert á tíðræðis-
aldri til þess að geta sinnt æð-
arvarpinu og dyttað að girðing-
um á Lóni – með góðri aðstoð
Sigurðar tengdasonar síns. Hug-
ur hans var jafnan þar þótt marg-
víslegt veraldarumstang kallaði
hann til launaðra starfa á Krókn-
um fyrr á tíð; hann var lengi lög-
reglumaður en sinnti síðar bif-
reiðaeftirliti. Með honum er
genginn einn af tryggustu heim-
ilisvinum foreldra minna. Ég
sendi ástvinum hans öllum sam-
úðarkveðju.
Sölvi Sveinsson.
Góðmennið Gunnar Þórðarson
frá Lóni í Viðvíkursveit er fallið.
Löngu og farsælu lífi er lokið.
aðal- og félagsfundir haldnir.
Það var svo sem ekkert óvenju-
legt að boðað væri til stjórnar-
fundar og þegar ég spurði um
fundarefnið svaraði Gunnar að
bragði: „Ég ætla að segja af mér
sem formaður og þú tekur við.“
Það gekk svo eftir og afhenti
hann mér öll gögn félagsins og
þar með var þeim kafla í sögu
þess lokið.
Þrír öflugir æðarræktarmenn
við Skagafjörð hafa nú fallið frá á
skömmum tíma og stendur félag-
ið í mikilli þakkarskuld við þá.
Auk Gunnars minnist ég Rögn-
valdar Steinssonar á Hrauni og
Haraldar Hermannssonar frá
Yzta-Mói og minnast aðrir fé-
lagsmenn þeirra með virðingu og
þökk fyrir þeirra mikilvæga
framlag til málefna félagsins,
enda voru þeir allir mjög virkir.
Í einkalífi sínu var Gunnar
Þórðarson gæfumaður. Kona
hans var Jófríður Björnsdóttir
frá Bæ á Höfðaströnd, en hún
lést 20. desember árið 2000. Þau
hjón áttu tvær dætur.
Þótt Gunnar léti af starfi sínu
sem formaður ÆS, sinnti hann
varpi sínu eftir sem áður þrátt
fyrir háan aldur og hreinsaði
dúninn.
Ég vil þakka Gunnar vináttu
og hjálpsemi í minn garð. Fyrir
hönd ÆS eru honum þökkuð öll
þau störf, sem hann vann fyrir
félagið.
Sigurður Guðjónsson,
Borgargerði.
Allir menn eru einstakir en í
huga okkar fáir, ef þá nokkur, til
jafns við Gunnar frá Lóni. Hann
var í áratugi, allt í senn, vinur
okkar og veiðifélagi, nágranni,
spilafélagi og hjálparhella þá við
þurftum fulltingis við.
Hann var mannkostamaður
búinn óvenjulega fjölþættum
hæfileikum. Hann gat verið blót-
samur en þó aldrei orðljótur,
ákallaði bæði himnaföður og hin
myrkari öfl í sömu andrá er mik-
ið lá við, án þess að nokkrum
þætti tiltökumál. Orðsnilld hans
var annáluð og mörg tilsvör hans
ógleymanleg.
Með honum er genginn einn
eftirminnilegasti samferðamaður
okkar.
Við söknum alls þessa og
kveðjum er hann flyst nú til hinna
eilífu veiðilendna.
Samúðarkveðjur okkar fá
Anna Kristín, Birna Þóra og fjöl-
skyldur þeirra.
Sigurfinnur, María,
Lísa og Pétur.
Þegar Gunnar Þórðarson,
heiðursfélagi okkar í Bridge-
félagi Sauðárkróks, lést 1. apríl
síðastliðinn þá flugu margar
minningar frá spilaborðinu um
hug okkar félaganna sem eftir er-
um, það má segja að þvílík elja
sem Gunnar sýndi við spilaborðið
eigi sér varla nokkra hliðstæðu,
hann spilaði með okkur í félaginu
fram á síðasta ár. Gunnar spilaði
mikið og var alltaf til í að spila við
hvert tækifæri, hann las mikið
um brids og var oft að segja
manni frá nýjungum úr brids-
heiminum eftir að hann var búinn
að lesa nýja bridsbók. Keppnis-
skapið vantaði ekki og hélst fram
á síðasta ár, nú í vetur minntist
hann á að það væri gaman að fara
svona einu sinni enn og spila í fé-
laginu, það væri alltaf svo gaman.
Aldur var afstæður þegar
maður hugsar til Gunnars, þó
hann væri allt að 50 árum eldri en
þeir sem hann var að spila við gaf
hann ekkert eftir. Og þegar við
Jón Örn og Bjarki heimsóttum
hann á 94 ára afmælinu og tókum
nokkur spil, þá hringdi ættingi til
hans í tilefni dagsins og heyrðist
þá frá honum að hann gæti ekki
talað núna, hann væri að spila við
gömlu karlana sína.
Það var skrítið að spila í und-
ankeppni Íslandsmóts um síð-
ustu helgi en Gunnar kom oft upp
í hugann og einhverjar sagnir
sem hann hafði minnst á, þá var
það alltaf til góðs fyrir okkur fé-
lagana, þegar þær voru fram-
kvæmdar.
Ég vil, fyrir hönd Bridgefélags
Hann var pabbi hennar Önnu
Stínu vinkonu minnar. Gunnari
og Gógó kynntist ég strax á
skólaárum mínum í MA. Gleymi
seint þegar Gunnar og Gógó
sýndu mér sumarpardís þeirra
hjóna á Lóni. Sumarbústaðar-
land undir hjallanum við ósa Hér-
aðsvatna, hús með torfþaki og
trjágróður í kring. Þarna höfðu
þau komið sér upp unaðsreit og
Gunnar stundaði sína veiði-
mennsku, svo ég tali nú ekki um
æðarvarpið úti í hólma Héraðs-
vatna, sem hann ræktaði fram í
andlátið. Gunnar bölvaði mikið,
en það voru alltaf orðin tóm, því
alltaf var hann með sitt fallega
stjörnublik í auga, glettnin og
hjartahlýjan skein af honum.
Ég átti því láni að fagna að
fara með Gunnari út í Drangey í
eggjatöku. Við fórum á bát ásamt
m.a. leigutaka Drangeyjar, Jóni
Fagra. Logn og sól skein í heiði.
Upp á eyjuna komna spurði
Gunnar mig hvort ég vildi ekki
síga. Ég þorði ekki. Anna Stína
hafði sigið, en hér var hún fjarri
góðu gamni, enda nýbúin að fæða
sitt fyrsta barn. Ég horfði á eftir
köllunum vippa sér frá einni
klettasnös yfir á aðra. Brátt
hurfu þeir sjónum mínum og ég
undi mér á hvanngrænni eyjunni.
Seinni hluta dags birtust kallarn-
ir á brúninni með dulur um öxl,
fullar af eggjum. Haldið var niður
í bát og rétt þegar við vorum að
fara frá eynni, skall hann á með
suðvestan roki. Bátnum var því
siglt upp í fjöru á Reykjaströnd.
Gunnar var þekkt veiðikló og
lærði Anna Stína að gera að veið-
inni. Ég gleymi seint ferð okkar í
Flatey til Máa. Menn voru búnir
að fara um eyjar og sker með
barefli og höfðu slegið ófleyga
skarfaunga. Anna Stína var ekki
lengi að koma sér að aðgerðar-
borðinu.
Hún og Siggi, maður hennar,
settust að á Króknum. Gott fyrir
Gógó og Gunnar að hafa þau í ná-
vígi. Gógó féll frá langt um aldur
fram. Gunnar hélt eftir það einn
heimili. Eftir aldamótin gerðist
Gunnar skógarbóndi ásamt sínu
fólki. Nú hafa verið gróðursettir
tugir ef ekki hundruð þúsunda
trjáplantna. Þarna gekk Gunnar
um, 95 ára gamall, með eitur-
brúsa og úðaði lúpínuna. Ekki
veit ég hvor hafði betur, Gunnar
eða lúpínan, en eitt er víst að hér
mun vaxa upp fagur skógur.
Gunnar var bridsmaður, og alveg
fram á síðustu ár naut hann þess
að fá spilafélagana að sunnan í
heimsókn. Þeir gistu jafnan hjá
honum. Ekki er annað hægt en að
minnast á Kisu, flækingskött,
sem Gunnar tók að sér. Kisi var
víst grindhoraður eftir langa úti-
veru, en Gunnar hlúði að ketti og
urðu þeir hinir mestu mátar.
Veturinn var Gunnari erfiður.
Í byrjun árs varð Siggi fyrir
vinnuslysi og var fluttur til Ak-
ureyrar. Fyrsta, sem Gunnar
sagði, þegar hann heyrði af slysi
Sigga var, að hann skyldi nú sjá
um hann Sigga sinn. Rétt fyrir
páska var Gunnar lagður inn á
sjúkrahúsið. Séð var að hverju
stefndi og flestir nánustu ætt-
ingjar náðu að kveðja hann.
Kynni mín af Gunnari færðu mér
margt dýrmætt og fyrir það
þakka ég hér. Dætrunum Önnu
Stínu og Birnu, og fjölskyldunni
allri, færi ég samúðarkveðjur.
Megi minningin um góðan dreng
lifa.
Kristjana Guðmundsdóttir
Motzfeldt.
Gunnar Þórðarson
✝ Georg Vigfús-son fæddist að
Kúgili í Þorvalds-
dal 19. september
1915. Hann lést á
Hornbrekku í
Ólafsfirði 6. apríl
2015.
Hann var sonur
hjónanna Vigfúsar
Kristjánssonar,
smiðs og útvegs-
bónda, f. 7. febrúar
1889, d. 8. október 1961, og El-
ísabetar Jóhannsdóttur hús-
móður, f. 18. október 1891, d.
14. júní 1975.
Systkini Georgs eru: Hulda, f.
16. ágúst 1914, d. 31. maí 2007.
Kristján Eldjárn, f. 28. júlí 1917,
d. 12. nóvember 2001. Hannes,
f. 28. mars 1919, d. 13. október
2013. Jón, f. 25. maí 1920, Guð-
rún Jóhanna, f. 3. nóvember
1921, d. 9. febrúar 2015. Jó-
hanna Gíslína, f. 11. febrúar
1925, Reynir, f. 6. nóvember
1926, d. 2. mars 1929, og Reyn-
ir, f. 17. september 1929, d. 30.
nóvember 1931.
Georg ólst upp í Litla Ár-
skógi frá 10 ára aldri. Árið 1925
flutti fjölskyldan í Litla Árskóg
á Árskógsströnd og bjó hann
þar til ársins 1999. Á yngri ár-
um var hann mikið
til sjós, meðal ann-
ars á vertíðum á
Suðurnesjunum og
víðar. Síðar gerðist
hann vélstjóri á
Pálma II EA 536
sem var í eigu föð-
ur hans, Vigfúsar
Kristjánssonar, og
Gunnlaugs Sigurðs-
sonar frá Bratta-
völlum.
Eftir að Vigfús faðir hans lést
árið 1961 tóku þeir bræður
Kristján, Georg, og Hannes, við
búinu. Georg sá að mestu leyti
um fjárbúskapinn, einnig var
hann oft við grenjaleit fyrir
sveitarfélagið. Alltaf var þó
áhuginn við sjóinn, þar sem
hann undi sér vel á trillunni
sinni fram til áttræðs.
Árið 1999 brugðu þeir síðan
búi og fluttu að Öldugötu 1 á
Árskógssandi þar sem þeir áttu
góðan tíma.
Í byrjun árs 2013 fluttu þeir
Georg og Hannes að Horn-
brekku í Ólafsfirði, þar sem þeir
nutu góðrar umönnunar síðustu
æviárin.
Útför Georgs fór fram frá
Stærri-Árskógskirkju 11. apríl
2015.
Fregnin um andlát móður-
bróður míns Georgs, kom mér
ekki á óvart.
Ég heimsótti hann fyrir þrem-
ur dögum, þar sem hann var síð-
ustu árin, á Elli- og dvalarheim-
ilinu í Ólafsfirði. Hefði hann lifað
fram í september hefði hann náð
100 ára aldrinum, hversu svo
mikið sem er að sækjast eftir
því, fyrir rúmliggjandi mann.
Sjónin farin og hinn áður þrek-
mikli skrokkur svaraði ekki
lengur. Er þá hvíldin endanlega
ekki besta lausnin? Ég hélt í
höndina á honum drjúga stund
og fann vel hve fast hann hélt,
svo sofnaði hann og ég losaði
takið. Vinnulúin hönd í gegnum
nær 100 ár, þá var allt erfiðis-
vinna og mikið streð.
Hann var hörku duglegur,
lærði til vélstjórnar og var á
mörgum fiskibátum en þó lengst
við útgerð Vigfúsar föður síns,
sem í þá daga var bæði með
stórbú og sjávarútveg í og frá
Litla-Árskógi. Réru jafnan frá
Litla-Árskógssandi. Georg var
mikill veiðimaður og var harður í
rjúpnaferðunum og komst ekki
alltaf með fenginn heim í einni
ferð, sama var með margt fleira
sem mætti telja upp. Hann var
afskaplega geðgóður og mikill
barnavinur enda voru oft góðar
stundirnar með honum, þegar ég
var smá polli og dvaldi oft í
Litla-Árskógi með mömmu.
Georg giftist aldrei, sem þó var
glæsimenni, hvað svo sem hefur
valdið því en oft hvarflar það að
þeim er þekktu hann vel, að
skyldan við foreldraarfleifðina
og samviska hans hafi öðru frek-
ar ráðið því. Hann var alltaf
heimakær og traustur vinum
sínum. Þegar kom að því að selja
Litla-Árskóg fluttu þeir bræður í
einbýlishús á Litla-Árskógssandi
og undu þar hag sínum vel, enda
þekktust þar allir og nutu þeir
oft góðs frá mörgu yndislegu
fólki þar sem vert er að þakka
fyrir núna.
Georg, eins og fleiri, komst oft
í verulega lífshættu og má segja
að eitthvað hafi haldið verndar-
hendi yfir honum á þeim stund-
um. Georg hefur kvatt og ég
þakka honum þær ljúfu og
skemmtilegu stundir sem við
áttum saman í gegnum þennan
langa tíma og þann skemmtilega
lit sem hann á lífið setti.
Georg lauk nú göngu sinni,
grípur lúna ár af hlunn.
Ganga hans er greypt í minni,
góðum vinum löngu kunn.
(H.R.)
Við sendum öllum vinum og
skyldmennum Georgs frænda
innilegar samúðarkveðjur.
Hafsteinn Reykjalín
Jóhannesson
og fjölskyldur.
Þegar ég frétti að Georg
frændi væri dáinn runnu margar
minningar í gegnum hugann.
Hann valdi sér afmælisdaginn
minn, 6. apríl, til að kveðja þenn-
an heim eftir tæp 100 ár. Ég sem
er að verða sextugur er bara
unglamb á þann mælikvarða og
hvað þá að halda fullri heilsu alla
tíð.
Georg hafði ætíð mikinn
áhuga og ánægju af öllum veiði-
skap, en þá var ánægjan ekki
minni af að gefa öðrum bita af
veiðinni. Man ég eftir því að það
tók annan eins tíma að deila út
veiðinni og að afla hennar. Þá
var „rúntað“ um allar sveitir á
fólksbílnum. Þurfti að skreppa
hingað og þangað til að fara með
ýsu í soðið hjá þessum og nokkra
rauðmaga handa hinum. Þá var
nú ekki verra að geta gefið
mönnum að smakka sel og sel-
spik, því það væri nú svo langt
síðan að blessað fólkið hefði
fengið nýmeti. Ég held reyndar
að ferðalögin hafi nú verið svona
tímafrek vegna þess að lýsa
þurfti allri veiðiferðinni á hverj-
um stað, og held ég að lýsing á
selveiðitúrunum hans og pabba
hafi tafið hann mest. Ef þetta
Georg Vigfússon
Hugrún Jónsdóttir
útfararstjóri
Rósa Kristjánsdóttir
útfararstjóri
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Jón G. Bjarnason
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Katla Þorsteinsdóttir
lögfræðiþjónusta
Gestur Hreinsson
útfararþjónusta
Elín Sigrún Jónsdóttir
framkvæmdastjóri
Þorsteinn Elísson
útfararþjónusta
Snævar Jón Andrésson
útfararþjónusta
Útfarar- og lögfræðiþjónusta – Önnumst alla þætti þjónustunnar með virðingu og umhyggju að leiðarljósi Vesturhlíð 2 - Fossvogi - Sími: 551 1266 - www.utfor.is
Við þjónum allan sólarhringinn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
stuðning við andlát mannsins míns og afa,
GUÐJÓNS AGNARS EGILSSONAR,
sem lést 27. febrúar.
Sérstakar þakkir til Skíðadeildar KR og
Lionsklúbbs Reykjavíkur.
.
Guðlaug Rakel Pétursdóttir,
Rakel Rósa Ingimundardóttir.
Systir okkar,
MARGRÉT MAGNÚSDÓTTIR KLAPA,
Maddí,
lést á heimili sínu í Willingboro í New Jersey
í Bandaríkjunum fimmtudaginn 9. mars og
fór útförin þar fram með fjölskyldu
hennar.
.
Þorsteinn Magnússon,
Bjarni Magnússon
og fjölskyldur.