Húnavaka - 01.05.1981, Blaðsíða 100

98
HÚNAVAKA
freista að komast heim. Heldur fara til baka og reyna að ná Auðólfs-
stöðum.
Eg braut heilann mikið. Fór nokkra faðma. Hugsanir mínar ráku
mig til að stansa. Ég varð að komast heim. Réði mestu um þá
ákvörðun að ég óttaðist að farið yrði að leita að mér. Fannst mér ef ég
kæmist lifandi úr þessu að samviska mín yrði betri með því að velja
styttri leiðina ef stórslys hefðist af því að leita mín.
Tók ég þá beislið út úr hestinum. Uppi á hrauninu er girðing, sem
liggur í brúarstöpul við Gautsdalstún, og ætlaði ég að fylgja henni.
Skreið ég á hnjánum upp snarbrattan melinn og kom að girðingunni
ofan við hann. Svo hömlulaust var blindhríðarrokið í Hrauninu að
það gerði ekki betur en ég drægi i gegn skríðandi.
Einu sinni stóð ég upp. Samstundis skellti rokið mér á girðinguna. í
fallinu sleit ég gaddavírsstrenginn er var ofan við netið, sem var mjög
slakt, og fór um leið með vinstri fót í gegnum neðsta möskvann á
netinu. Þarna hékk ég á öðrum fæti í miklum bratta með hausinn
undan brekkunni. Það gekk erfiðlega að losa sig undir þeim kring-
umstæðum. Skreið ég leiðina sem eftir var að brúnni. Mikill sigur að
hafa Hraunið að baki.
Við brúna var fært að ganga uppréttur með gætni. Ákvað ég að
fylgja girðingu frá brúnni að hliði uppundan bæjar- og útihúsum.
Fljótlega hrökk stafurinn úr hendi mér á svellbunka. Var þá allt
horfið, sem ég hafði haft meðferðis, að undanskildum flíkunum sem ég
stóð í.
Þegar ég kom að fyrsta skaflinum á girðingunni taldi ég víst að
auðvelt yrði að finna endann hinum megin við skaflinn. Ég vissi að
örfáir metrar voru milli endanna. Þetta mistókst. Var því ekki meiri
styrkur af girðingunni.
Gekk ég þá undan brekkunni það langt að ég ætlaðist til að ég væri
í nánd við veginn, sem vonlaust var að finna, þar sem hann var ekki
upphleyptur. Breytti ég stefnu og hafði veðrið í fangið. Skammt hafði
ég farið er ég rakst á girðingarstaur. Það kom mér á óvart. Enginn vír
var á þessum staur. Ég stóð við staurinn og hugsaði. Loksins rann upp
fyrir mér að einn staur átti að standa við veginn.
Ekki flýtti ég mér af stað. Eftir voru 350 metrar að fjárhúsunum og
mátti ekki mistakast að hitta markið. Ég þurfti að kasta af mér vatni,
tók af mér vettlingana og losnaði um leið við mesta snjóinn er innan í
i