Húnavaka - 01.05.2007, Side 123

H Ú N A V A K A
121
Ég dáðist mikið að þessum öðlingsmanni fyrir að hlæja ekki að mér
sem ég þó verðskuldaði. Hann var hinn rólegasti svo að mér óx kjarkur
og sagði honum mínar farir ekki sléttar og dró ekkert undan. Hann ráð-
lagði mér að snúa við og keyra suður heiði og til Borgarness og síðan
upp Mýrar. Þá gæti ég ekki villst. Eftir að hafa þakkað honurn fyrir góð
ráð, kvaddi hann með góðum óskun og brosti fallega til mín um leið.
Ég stóð bara ein eftir, algerlega áttavillt. Að snúa við var í mínum aug-
um hrein goðgá því að þá fannst mér ég fara í norður. Með sjálfri mér
vissi ég að tilsögn mannsins var rétt þó að mér fyndist annað. Bílnum var
nú snúið við. Brátt rann hann auðsveipur suður yfír heiðina og niður
Norðurárdalinn. Jú, þarna var Fornihvammur og leit allt öðruvísi út en
fyrir skömmu á norðurleið. Þrátt fyrir þetta var villa mín svo rík í vitund
minni að ég varð að taka mér tak til að snúa ekki við og keyra aftur norð-
ur. Barðist við þessa óþægilegu tilfinningu niður fyrir Hreðavatn, þá fór
loks að létta af mér þessari fáránlegu villutilfinningu.
Brátt lá leiðin vestur Mýrar og kveið ég helst langri setu við stýrið. Það
fór að húma að kvöldi og þreyta nokkuð farin að segja til sín. Klukkan að
ganga 12 var komið að Vegamótum. Þar var enn opið, dreif mig inn og
fékk mér gott kaffi.
Þegar ég settist aftur inn í bílinn og keyrði af stað, fann ég að eitthvað
var að. Bíllinn lét illa að stjórn og hökti áfram. Ég fann þetta greinilega
og vatt mér út úr bílnum. Skoða dekkin og viti menn, annað framhjólið
dinglaði laust á þremur boltum og rærnar alveg úti á enda, samt hékk
hjólið undir bílnum. Hvernig sem allt þetta hefur verið sett á svið, hafa
vættir Snæfellsness þó haldið verndarhendi sinni yfir mér.
A leiðarenda komst þó þreyttur ferðalangur sem lagðist til hvílu eftir
16 tíma setu undir stýri. A bakaleiðinni ók ég Skógarströndina og stans-
aði hjá hinum rétta Breiðabólstað sem þá leit allt öðruvísi út. Fór síðan
fram hjá vegamótunum þar sem leiðin klofnar, önnur liggur suður yfir
Bröttubrekku en hin út Skógarströnd. Þar blasti við skilti, greinilega
merkt. Nú lýk ég þessari frásögn og bið lesendur að skýra þessa uppá-
komu - ef þeir geta.