Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2009, Qupperneq 107

106 ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Brúðarhúsið virðist vera nokkurs konar blendingur af þessum tveimur
grindar gerðum. Eins og í stafverki standast stoðir, bitar og sperrur á auk
þess sem stoðir eru sýnilegar í veggþilinu. Aftur á móti sitja lausholt
ofan á stöfum en þó eru þiljur felldar neðan í þau eins og tíðkast við
syllur í stafverki. Með nokkrum rétti mætti telja þessa grindargerð til
reisiverks en í henni sitja veggþiljur inni í bindingsverksgrind, en þó
gjarnan með skástoðum. Hér er þó greinilegt að um blending stafverks
og reisiverks/bindingsverks er að ræða. Eins og húsið leit út fyrir við-
gerð irnar 1998 var ekki ljóst hvernig frágangi veggþilja hafði áður
verið háttað niðri við gólf. Verulega hafði verið stytt í f lestum þiljum,
þ.e. sagað neðan af þeim. Ein af þiljunum var með f láa að neðan-
verðu og gaf því tilefni til að ætla að þiljur hefðu setið í rauf á fótstykki
eða einhvers konar undirsyllu sem gerð var tilgáta um. Þilgerðin er
auk þess fornleg eða svipuð í þverskurði og er að finna í þili við stiga
í bæjardyrahúsi á Stóru-Ökrum í Skagafirði en bæjarleifarnar eru frá
18. öld. Skiptast þiljurnar í grópþiljur annars vegar en f leygþiljur hins
vegar.14 Í brúðarhúsi í Laufási eru f leygþiljur bæði breiðari og þynnri
en grópþiljurnar. Eins og á Stóru-Ökrum og Reynistað í Skagafirði er
í brúðarhúsi í Laufási að finna áhugavert dæmi um þróun í grindargerð
íslenskra torfhúsa á stórbýlum.15
3. mynd. Úr göngum. Hér sést greinilega
munurinn á syllum og lausholtum. Nær
má sjá einu hrein ræktuðu leifar stafverks
í Laufási þar sem syllur eru felldar í
stoðir. Fjær sitja lausholt ofan á stoðum.
Ljósm. Þjms. Ísl., GH.