Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2009, Síða 132

SÖGUR AF BEINAGRINDUM 131
Beinafræðiþversögnin
Árið 1992 birtu Wood o.f l. tímamótagreinina The osteological paradox.
Þó að fólk hafi um langt skeið gert sér grein fyrir þeirri mótsögn að
safn af látnum einstaklingum væri nýtt til að fjalla um heilsufar lifandi
fólks, þá hafði lítið verið tekið á vandamálunum sem þessu fylgdu. Því
var það sem greina mátti í beinagrindasafni gjarnan túlkað beint, þ.e.
að safnið væri nákvæm mynd af aðstæðum í því samfélagi sem það var
komið úr.19
Wood og félagar drógu fram þrjá þætti sem sýna vandann við slíkar
ályktanir. Fyrst er það lýðfræðilegur óstöðugleiki (demographic nonstation-
arity). Ef samfélag er stöðugt eru engir fólksf lutningar inn eða út úr
því. Einnig er dánar- og fæðingartíðni stöðug, engin fólks fjölgun eða
-fækkun, og jafnvægi í aldursdreifingu. Líkurnar á því að samfélag sé
stöðugt eru auðvitað hverfandi en allar lýðfræðilegar athuganir á beina-
Mynd 5. Þurraáta á ennisbeini VEY-A-21b. Caries
sicca on the frontal bones of VEY-A-21b.
Mynd 6. Beinhimnubólga á neðri hluta hægri lærleggs
VEY-A-21b. Periostitis on the distal part of the right
femur, VEY-A-21b.