Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2009, Qupperneq 206

RITDÓMUR 205
þjóðsögur og jafnvel seilst inn í kvæða- og sagnaheim miðalda til að
skýra einstaka orðhluta. Örnefnin eru síðan sett í samhengi við önnur
sem innihalda sömu orðhluta á landsvísu en ekki nema að litlu leyti í
samhengi við byggð og önnur nöfn í Skagafirði og nágrenni, sem hefði
verið nærtækara með hliðsjón af yfirlýstum markmiðum höfundar og
ritstjóra.
Í ágætum inngangi að kaf la um Kálfsstaði eru sagnir um landnám
í Hjaltadal raktar stuttlega. Hlýtur það að teljast bráðnauðsynlegur
grunnur fyrir umfjöllun um byggðasögu svæðisins og hefði mátt fá
meira vægi. Þegar líður á kaf lann er því velt upp hvort bærinn heiti
eftir manni eða skepnu og þá er jafnvel seilst svo langt að blanda f leiri
dýrategundum í málið, þ.e. hindarkálfum og hjartarkálfum með vísan
í kvæða- og sagnaheim miðalda. Í framhaldinu eru f leiri Kálfs-örnefni
víðsvegar um landið íhuguð stuttlega. Umfjöllunin er óumdeilanlega
ítarleg og skemmtileg á köf lum þótt deila megi um gagnsemi hennar í
samhengi byggðasögu.
Rúna virðist sammála eldri fræðimönnum um að -staðir hafi orðið
til f ljótlega eftir að land var numið en hvorki verið upphaf legu né
stærstu jarðirnar. Þannig kunni Kálfsstaðir að hafa verið nytjaeining
frá landnámsjörðinni Hofi eða Hólum en orðið sjálfstæð eining, jafnvel
í tíð þessa Kálfs, þ.e. hafi hann verið maður. Hér er farið að grilla í
Horft fram Hjaltadal. Ljósm. Guðm. Ásmundsson.