Dagblaðið Vísir - DV - 12.06.2009, Qupperneq 38

Föstudagur 12. júní 200938 Helgarblað
„Að hún skuli niðurlægja mig fyr-
ir framan vinnuveitendurna, fé-
laga mína til margra ára, og að hún
skuli saka mig um að hóta börnum
er það versta af öllu,“ segir hann
og leggur áherslu á orð sín. „Nið-
urlægingin er svo mikil að það er
ólýsanlegt,“ segir hann og er mikið
niðri fyrir.
Spuður hvort hann haldi að
hann geti einhvern tímann sætt
sig við það sem á hefur gengið seg-
ir Ingvar að hann muni aldrei geta
tekið í höndina á konunni sem
sveik hann. „Ég get lifað við að hún
sé til en ég vil ekkert af henni vita.
Hún reyndi meðal annars að
senda einn mesta dreka landsins
á mig, eftir að hafa logið að hon-
um að ég hafi sofið hjá konunni
hans. Sem betur fer erum við báðir
þannig að við tölum hreint út. Við
skildum því sáttir enda var enginn
fótur fyrir þessu hjá henni, frekar
en öðru,“ segir hann og bætir við:
„Úlfur í sauðargæru er líklega rétta
leiðin til að lýsa henni.“
Lyftir þrátt fyrir hjartaaðgerð
Ingvar er áhugamönnum um afl-
raunir, kraftlyftingar og vaxtar-
rækt að góðu kunnur. Hann hefur
um árabil keppt í þessum grein-
um en hefur mest verið áberandi
í aflraunum. Hann er hvergi nærri
hættur, þó 46 ára sé, og stefnir á
að keppa á Evrópumóti öldunga í
bekkpressu eftir um mánuð. Hann
segir þó að hremmingar vetrar-
ins hafi tekið sinn toll. „Mér hefur
gengið aðeins betur núna síðustu
vikur en þetta hefur bitnað bæði
á vinnunni og æfingunum. Ég hef
ekki sama starfsþrek og áður. Ég
hef alltaf mætt en það hefur verið
lítill andi í mér á æfingum, nema
allra síðustu vikurnar. Sálfræðing-
urinn sagði mér að lyftingarnar
væru sem rauður þráður í gegnum
líf mitt. Ef ég missi þær á ég ekk-
ert eftir,“ segir Ingvar sem gekkst
undir hjartaaðgerð fyrir nokkrum
árum. Honum var í kjölfarið bann-
að að halda áfram að lyfta. Hann
tók það hins vegar ekki í mál. „Það
kom ekki til greina að hætta. Ég
get alveg eins dottið niður dauður
eins og að hætta að gera það sem
ég hef mesta ánægju af í lífinu,“
segir hann.
Ingvar segist aðspurður
hafa eignast nýja vinkonu fyrir
skemmstu. „Já, ég á eina góða vin-
konu sem ég reyni þó að hlífa við
þessu að mestu. Ég hef mikla tján-
ingarþörf núna en reyni að létta
af mér hjá sálfræðingnum frek-
ar en að íþyngja henni með þessu
alla daga,“ segir hann og brosir út
í annað.
Hann segist aðspurður hafa kom-
ist að ýmsu um vini sína í þessu erfiða
ferli. „Raunverulegir vinir mínir voru
ekki endilega þeir sem stóðu mér
næst í þessu öllu; ekki endilega þeir
sem ég er með í lyftingunum. Það
voru jafnvel þeir sem stóðu mér fjær
en studdu mig í gegnum erfiðleikana
sem hafa reynst mér best. Sumir sem
voru kannski búnir að vera æfinga-
félagar mínir í tuttugu ár höfðu ekki
manndóm í sér til að segja vini sín-
um satt. Ég er búinn að loka á marga
af þeim sem ég taldi áður til minna
bestu vina,“ segir Ingvar að lokum.
baldur@dv.is
„Það eru um fjórir
mánuðir síðan það rann
upp fyrir mér að ég fengi
aldrei krónu af þessu til
baka.“
Í sömu vinnu frá 1978 Ingvar segist
hafa tekið sér 8 mánaða frí frá vinnu til
að hjálpa sinni heittelskuðu sem laug til
um alvarleg veikindi.