Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.2009, Síða 16

Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.2009, Síða 16
16 MIÐVIKUDAGUR 23. desember 2009 FRÉTTIR „Tengdamóðir mín hefur þjáðst af Borrelia�sj��dómnum í t�� ár og son� ur minn �ar bitinn þegar hann �ar t�eggja ára. Ég þe��i þennan sj��� dóm þ�í no��uð �el,“ segir Vilhjálmur Örn Vilhjámsson, fornleifafræðingur í Danm�r�u. DV sagði á mánudaginn frá h�sa� smiðnum Guðjóni Egilssyni. Fyr� ir þremur árum �ar hann í sumarfríi í Danm�r�u þegar hann �ar bitinn af s�ógarmítli sem smitaði hann af s�æð� um taugasj��dómi sem heitir Borrel� ia, en s�ógarmítill er padda sem �irð� ist �era að festa rætur á Íslandi. Guðjón getur h�or�i unnið né gengið �t í b�ð s��um or�uleysis og �er�ja í �llum lí�� amanum. Hann segist enga �on eiga sér um fullan bata og óttast að lifa e��i næsta ár af. Fleiri Íslendingar Eins og Guðjón sagði �ið DV �eit hann um þrjá aðra Íslendinga sem hafa sj��� dóminn. DV ra�st á bloggsíðu þess fjórða sem hefur �ynnst sj��dómn� um, Vilhjálms Arnar. Þó að sj��dóm� urinn sé e��i ý�ja �tbreiddur hafa t�eir fj�ls�yldumeðlimir Vilhjálms fengið þennan ill�íga sj��dóm. Tengdamóð� ir hans, sem er d�ns�, �ei�tist sumarið 2008. „H�n �ar �rugglega bitin á ein� h�erjum stað sem h�n hefur e��i séð. H�n �arð fár�ei� og læ�nar tó�u �ið henni á spítala. Þeir sáu e��i strax h�að þetta �ar, gáfu henni pensilín til að byrja með og sendu hana heim. Henni �ersnaði hratt í �j�lfarið og fór aftur á spítala,“ segir Vilhjámur, sem �ar á þeim tíma í sumarfríi með fj�ls�yldu sinni. „Við drifum o��ur heim þ�í h�n �ar nær algj�rlega í dái og �ar á tíma� bili �art hugað líf. Það �om fram l�m� un í �instri helmingi lí�amans, andlitið lamaðist og h�n missti �raft í h�ndum og fótum,“ �ts�ýrir Vilhjálmur en um t�eir mánuðir liðu frá þ�í h�n �ei�tist þar til læ�nar h�fðu full�issað sig um h�að hrjáði �onuna, sem þá �ar 69 ára. Hann segir að í millitíðinni hafi læ�n� arnir borið upp alls �yns ástæður fyr� ir ástandinu, sem áttu e��i �ið nein r�� að styðjast en mág�ona hans, sem sé læ�nir, hafi snemma ��ei�t á perunni og boðið fram aðstoð sína til að �æra mist�� læ�nanna. Það hafi tengda� móðir hans hins �egar e��i �iljað. Eyðileggur taugakerfið Vilhjálmur segir að í dag, t�eimur árum síðar, b�i tengdamóðir hans �ið mi�ið s�ert lífsgæði. H�n beri þess enn mer�i að hafa lamast í andliti au� þess sem h�n hafi mi�la óþols�er�i í taug� um. „Þetta eyðileggur al�eg tauga� �erfið,“ �ts�ýr� ir Vilhjálmur en �onunni �ar ráðlagt að hreyfa sig sem minnst. Sj��� dómsein�enn� in geri það hins �egar að �er�� um að h�n þurfi að hreyfa sig, �yrrstaða au�i á �er�� ina. Það er e��i ós�ipuð upp� lifun og Guð� jón Egilsson lýsti í mánudagsblaði DV. Vilhjálmur segir að tengdamóðir sín sé í dag allt �nnur mannes�ja en h�n �ar áður en h�n �ei�tist. H�n líði fyrir sj��dóminn. Röng greining heimilislæknis Í j�límánuði 2006 fé�� t�eggja ára son� ur Vilhjálms ljótt �tbrot á lærið eftir s�ógarferð með móður sinni og syst� ur. Vilhjálmur leitaði strax til heimilis� læ�nis fj�ls�yldunnar sem mat það s�o að um hringorm í h�ð �æri að ræða. Slí�t �æri e��i óalgengt á barnaheimil� um, þar sem óhreinindi �unni að finn� ast. Vilhjálmur tó� greininguna gilda og bar �ortisón�rem á son sinn sam� ��æmt leiðbeningum í t�ær �i�ur. Það bar e��i árangur s�o Vilhjálmur leitaði aft� ur til læ�nisins. „Ég hafði þá lesið mér s�o� lítið til og hafði grun um að þetta �æri bor� relia�taugasj��dóm� urinn. Ég spurði læ�n� inn að þ�í en hann �ar �iss í sinni s��,“ segir hann en í �j�lfarið fór sonur hans að fá hita. Alvarlegur taugasjúkdómur Vilhjálmur �ar um þetta leyti á leið til Íslands en sætti sig e��i �ið greining� una og sá að �remið �ir�aði e��i. Hann á��að þ�í að fara aftur til læ�nis en náði e��i í heimilislæ�ninn. „Ég hjól� aði með strá�inn í ro�i og rigningu, um átta �ílómetra leið, til h�ðlæ�nis. Þar �ar mér sagt að ég yrði að fram�ísa til� �ísun frá læ�ni. Hana hafði ég e��i þ�í ég hafði e��i náð í læ�ninn,“ �ts�ýr� ir Vilhjálmur. Þegar átti að senda Vil� hjálm í burtu barði hann í borðið og sagðist gruna að sonur sinn �æri með al�arlegan sj��dóm, sem hann grun� aði að �æri Borrelia. „Þau sáu aum� ur á mér og ég fé�� að tala �ið læ�ni. Hann s�oðaði lærið á syni mínum og sagði að þetta �æri eins augljóst og hægt �æri,“ segir Vilhjálmur. Hann seg� ir að læ�nirinn hafi sagt sér að hann gæti �rugglega �ært heimilislæ�ninn, þ�í þetta �æri �omið á al�arlegt stig. „Hann sprautaði strá�inn strax með pensilíni og ég fé�� t�flur til að gefa honum. Eftir eina �i�u �ar þetta farið,“ segir Vilhjálmur en strá�urinn hefur �erið hress síðan, sem betur fer. Hann íhugaði að �æra málið en fyrst strá�ur� inn náði sér á��að hann að láta �yrrt liggja. Vilhjálmur segir að reynsla sín af læ�num í Danm�r�u sýni að þeir séu alls e��i nógu �el að sér um Borrelia, sérsta�lega í ljósi þess h�e lengi þetta hefur �erið landlægur �andi í landinu. Fornleifafræðingurinn Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson býr í Danmörku. Sonur hans var bitinn af skógarmítli sumarið 2006 og smitaðist af Borrelia-taugasjúkdómi. Hann náði sér að fullu þrátt fyrir að hafa fengið ranga greiningu í upphafi. Tengdamóðir Vilhjálms veiktist af sjúkdómnum 2008 og hefur ekki borið þess bætur. TVÖ VORU BITIN Í FJÖLSKYLDUNNI S�ógarmítill er að �llum lí�indum orðinn landlægur hér á landi, sagði Álfheiður Ingadóttir heilbrigðis� ráðherra í s�ari �ið fyrirspurn Si�jar Friðleifsdóttur alþingismanns í haust. Álfheiður sagði í s�ari sínu að fylgst �æri með Lyme�sj��dómi og �eirusj��dómum hér á landi en Lyme sé hægt að læ�na með sý�la� lyfjum. Lyme�sj��dómur er af� sprengi Borrelia�smits. Fram �om í máli ráðherra að sj� tilfelli hefðu fundist um sj��dóminn hér á landi en e��ert þeirra hefði átt uppruna sinn hér á landi. Lo�s �om fram að full ástæða �æri til að fræða al� menning um lífsferil s�ógarmítils og h�ernig forðast mætti s�aða. Sé mítillinn te�inn af h�ðinni innan �ið sólarhring eftir að hann nær að festa sig, er hann talinn hættulaus. Lang� an tíma ta�i fyrir Lyme�sj��dóminn að �omast í blóðrás hýsilsins. Siv Friðleifsdóttir spurði ráðherra: Veit af hættunni SKÓGARMÍTILL Á ÍSLANDI 1967 – Glyðrur skógarmítils fundust á þúfutittlingi í Surtsey. 1977 – Skógar mítill fannst á kind á Norðfirði. 1996 – Fannst á augabrún ungs pilts úr Fellabæ. 2006 – Skógarmítill fannst á ketti. 2007 – Fannst á tveimur hundum á Héraði. 2009 – Glyðrur skógarmítils fundust á steindepli í Reykjavík. 2009 – Hafa fundist á köttum á Aust- urlandi, meðal annars á Djúpavogi. 2009 – Fannst á hundi og manni á Norðfirði. 2009 – Fannst á hreindýrskálfi. Heimildir: Erling Ólafsson, Skarphéðinn G. Þórisson og fleiri. M YN D IR ERLIN G Ó LA FSSO N 2 MÁNUDAGUR 21. desember 2009 FRÉTTIR „Ef mér hrakar jafnmikið á næsta ári og á þessu lifi ég ekki næsta ár af. Það eru engar líkur á því,“ segir Guðjón Eg- ilsson húsasmiður. Rúm þrjú ár eru nú liðin frá því að Guðjón, sem í dag er 52 ára gamall, var bitinn af skógarm- ítli, þegar hann var í sumarfríi með fjölskyldunni í Danmörku. Paddan, sem virðist vera að koma sér fyrir á Ís- landi, sýgur blóð úr spendýrum. Guð- jóni er mikið í mun að vara Íslendinga við hættunni sem getur fylgt þessari pöddu. Hún smitaði Guðjón af svo alvarlegum taugasjúkdómi, að hann á í dag erfitt með daglegar athafnir. Hann getur hvorki unnið né gengið út í búð og segist sjálfur þekkja til dæma þar sem fólk lamist í andliti og fót- um vegna sjúkdómsins. Hann lifir við stöðuga verki í öllum útlimum og seg- ist enga von eiga sér um fullan bata. Þekkt víða um heim „Ég var bitinn, án þess að verða var við það, í Danmörku í júlí 2006, í grennd við Kattegat. Þar voru dádýrin allt í kring en þetta er stundum kallað dá- dýralús. Þetta getur verið þar sem þau eru en þetta er alls staðar, um alla Evr- ópu,“ segir Guðjón. Skógarmítill er lítil blóðlús sem leggst aðallega á spendýr sem lifa villt. Aðeins lítill hluti paddana ber tauga- sjúkdómin Borrelia svo fæstar pödd- urnar smita. Guðjón segir að padd- an haldi meðal annars til í lággróðri en hana megi þó finna víðar. „Þetta er ekkert endilega bara í skóglendi. Í Bandaríkjunum eru menn oftast bitnir heima við hús,“ segir hann. Lófastór útbrot Daginn eftir að Guðjón kom heim til Ís- lands, frá Danmörku, varð konan hans vör við að hann var með lófastór útbrot víðsvegar aftan á löppunum. „ Ég hafði fundið fyrir kláða en ekki séð útbrotin,“ segir Guðjón. Hann fór til læknis sem var nýútskrifaður frá Svíþjóð. Sá kann- aðist við útbrotin og Guðjón fékk pens- ilín sem hann átti að taka í tíu daga. Tíu dögum eftir að skammturinn kláraðist fóru útbrotin aftur að láta á sér kræla. „Þá fór ég upp á spítala og lét annan lækni líta á þetta. Hann gaf mér sýkla- lyfið doxylín, sem er rétta pensilínið. Skammtastærðin var bara ekki nóg. Ég held ég hafi gleypt 2 töflur fyrst, í tvo til þrjá daga en svo bara eina töflu út mánuðinn. Þar með var búið að blóð- drepa pödduna og ég fann ekkert fyrir því meira,“ segir Guðjón sem hafði ekki frekari áhyggjur að sinni. Hélt að hjartað væri að gefa sig Þetta var síðsumars 2006. Ári síðar, sumarið 2007, segist Guðjón hafa far- ið að finna verki fyrir brjósti. „Ég varð fimmtugur um þetta leyti og fékk alls- herjar skoðun í Hjartavernd í eins kon- ar afmælisgjöf. Ég var tekinn í blóð- prufu og sýnið var sent til Danmerkur. Það reyndist neikvætt,“ segir Guð- jón. Hann segir að ástæðu þess megi vafalítið rekja til pensilíns sem hann hafði fengið árinu áður: „Fyrst ég hafði greinst með Borrelíu-útbrot vildu læknarnir að ég færi aftur á pensilín,“ segir hann en bætir við að skammt- urinn hafi heldur ekki verið nógu stór þá. „Í þeim gögnum sem ég hef aflað mér um sjúkdóminn hefðu verið 90 til „ÞAÐ ER STUTT ÞANGAÐ TIL ÉG FER“ Það er kalt veður en stillt þegar blaðamaður og ljósmyndari DV renna upp að fallegu húsi á Selfossi. Í dyragættinni stend- ur glaðlegur og hraustlegur maður á besta aldri sem býður gestunum inn í hlýjuna. Guðjón Egilsson heitir maður- inn. Hann var fílhraustur þegar hann smitaðist fyrir þremur árum af lífshættulegum taugasjúkdómi sem hann fékk eftir að hafa verið bitinn af skógarmítli í Danmörku. Hann er þjakaður af verkjum og reikn- ar ekki með því að lifa lengi. Hann segir að rétt meðhöndlun í upphafi hefði getað losað hann við sjúkdóminn. BALDUR GUÐMUNDSSON blaðamaður skrifar baldur@dv.is Á besta aldri Guðjón, sem er 52 ára gamall, var við hestaheilsu þegar hann var var bitinn af skógarmítli sem smitaði hann af taugasjúkdómi sem gæti dregið hann til dauða. MYND HEIÐA HELGADÓTTIR 95 prósent líkur á því að ég hefði losn- að við sjúkdóminn. Ef ég hefði feng- ið 400 milligröm í tvo mánuði hefði ég líklega lagast,“ segir Guðjón en þá vitneskju sýna byggir hann á þýskum og bandarískum rannsóknarskýrslum um sjúkdóminn, sem hann hefur látið þýða fyrir sig. Hann segir að þessi mistök hafi verið honum dýrkeypt. Líkurnar á því að hann losni við sjúkdóminn nú séu engar. Hann hefði þurft að fá rétta meðhöndlun strax í byrjun. „Flest- ir læknar í Evrópu vita að 100 milli- grömm í 10 daga eru nóg ef ekki líða meira en 68 tímar frá biti en þetta vita fæstir læknir hér heima,“ segir hann. Fleiri Íslendingar smitaðir Spurður hvernig sé að lifa með því að hafa ekki fengið rétta meðhöndlun í byrjun segir Guðjón: „Ég hef eigin- lega ekki viljað hugsa um það. Ég hef átt nóg með að reyna að standa á fót- unum. Ég berst fyrir því auk þess sem ég berst fyrir því að aðrir sem fá smit hér á Íslandi hljóti rétta meðhöndl- un strax í byrjun,“ segir Guðjón sem hefur verið duglegur að prenta út er- lendar skýrslur um sjúkdóminn. Þær hefur hann látið þá lækna, sem hann hefur leitað til hér heima, hafa. Guðjón segist vita um þrjá aðra Íslendinga sem hafa Borrelia. „Ég þekki konu hér á Selfossi sem er smit- uð. Henni er heldur ekki gefið rétt pensilín og ekki nógu stór skammt- ur af pensilíni og ég er rosalega ósátt- ur með það fyrir hennar hönd,“ seg- ir Guðjón sem heimsækir konuna reglulega. Hann segir að hún hafi fengið smit í haust og það hafi nú þegar haft veruleg áhrif á daglegt líf hennar. Hann segist líka vita um smit- aða stúlku í Hafnarfirði. „Pabbi henn- ar hafði samband við mig þegar þetta kom upp og ég veit ekki betur en að hún fái nógu stóran pensilínskammt til að drepa veiruna,“ segir hann en fjórði einstaklingurinn segir Guðjón að sé barn eða unglingur í Reykjavík sem hann þekki ekki. Afgreitt sem gigt Eftir að hafa fengið úr því skorið að hjartað væri ekki að gefa sig hélt Guð- jón áfram sinni vinnu. Þegar leið á árið 2008 fór hann svo að finna fyrir mik- illi þreytu og verkjum meðal annars í fingrum. „Ég var búinn að finna að- eins til í liðum en það var afgreitt sem gigt. Mér var sagt að hún væri eðilieg hjá manni sem hefði unnið eins og vitl- eysingur alla sína ævi og aldrei stopp- að,“ segir Guðjón. Hann segir hins veg- ar að þarna hafi einkennin, sem hann finnur fyrir í dag, verið að byrja. „Ég var þarna kominn með verki í axlir, fæt- ur og hendur en hélt áfram að vinna,“ segir hann. Hrakaði í vor Síðasta vor var þannig komið fyr- ir Guðjóni að hann var með stöðuga verki. Hann fór til gigtarlæknis á svip- uðum tíma og fjölskyldan var að flytja inn í húsið sem hann var að byggja. Honum var ráðlagt að fara í heitan pott, sem hann hefur aðgang að heima hjá sér, en var yfirleitt verri á eftir. Hann leitaði því til annars gigtarlæknis en honum telst að hann hafi verið búinn að fara til um 14 lækna þegar þarna var komið, allt frá því hann var bitinn. Í vor var Guðjón að eigin sögn hættur að geta unnið. „Ég á smíðafyr- irtæki og var farinn að mæta bara til að mæta. Fyrst var ég farinn að þurfa að leggja mig eftir vinnu en þegar kom fram á vorið þurfti ég að fara heim að leggja mig fyrir hádegi. Ég var alveg orðinn orkulaus,“ segir Guðjón sem skildi ekki hvað var að hrjá hann. Hann varð að hætta að vinna vegna verkja og þreytu í apríl. Greindur af ferðamönnum Það var ekki fyrr en síðasta sumar sem Guðjón komst að því hvað var raunverulega að hrjá hann. Fyrir til- viljun tók hann að sér að hýsa tvo er- lenda veiðimenn, menn frá Noregi og Kanada, í eina nótt. Þeir höfðu verið í vandræðum með að fá gistingu svo Guðjón skaut yfir þá skjólhúsi. Þetta var í júní. Kvöldið eftir, þegar gestirnir ÚTBREIÐSLA n Evrópa á milli 39° og 65°N frá Portúgal og Írlandi austur til Volgu í Rússlandi og þaðan suður til N-Afríku; Færeyjar. ÍSLAND n Í safni Náttúrufræðistofnunar eru eintök sem staðfesta allmarga fundarstaði á sunn-anverðu landinu, frá Vogum á Reykjanesskaga austur í Hornafjörð, einnig á Patreksfirði, í Skagafirði og á Egilsstöðum. Einnig hafa borist lýsingar á tilvikum sem benda til skógarm-ítils víðar að en varðveitt eintök eru ekki því til staðfestingar. LÍFSHÆTTIR n Skógarmítill er blóðsuga á spendýrum sem heldur sig í gróðri, einkum í skógarbotnum. Þegar hann vantar blóð skríður hann upp í gróðurinn og krækir sig við blóðgjafa á leið um hann, sem er oftast meðalstórt og stórt spendýr, t.d. hjartardýr eða sauðkind. Ungviði leggst á lítil spendýr, skriðdýr og jarðbundna fugla. Lífshættir skógarmítils á Íslandi eru ókannaðir en flestir hafa fundist á mönnum og hundum. Skógarmítlar hafa fundist hér frá því snemma sumars og fram eftir hausti, á tímabilinu 3.6.–1.11. ALMENNT n Fyrsti skógarmítill sem fannst hér á landi var tekinn af þúfutittlingi er skotinn var í Surtsey 5. maí 1967, þá nýlentur eftir flug frá vetrarstöðvum í Evrópu. Þar með fékkst staðfesting á því að tegundin gæti borist til landsins með fuglum. Það var ekki fyrr en í lok aldarinnar (1998) að skógarmítill fannst hér á ný ef ógetið er óstaðfestra sögusagna og lýsinga á fyrirbærum sem átt gætu við um hann. Upp frá þessu fór tilfellum fjölgandi og nýir fundarstaðir komu fram í öllum landshlutum. Langflest tilvikin voru þó frá suðvesturhorninu. Í einhverjum tilvikum mátti rekja fundina til heimkomu fólks frá útlöndum en í öðrum ekki. Skógarmítlar tóku að finnast á fólki og hundum eftir útivist í íslenskri náttúru. n Skógarmítill er að öllum líkindum orðinn landlægur. Það þarf ekki að koma á óvart því útbreiðsla hans er að færast norðar með hlýnandi loftslagi. Í Færeyjum fannst skóg-armítill fyrst í maí 2000 en um var að ræða ungviði á steindepli. Tilfellum hefur fjölgað í Færeyjum síðan. Það er athyglisvert að í maí 2009 fundust mörg ungviði skógarmítils einnig á steindepli sem fannst nýdauður í Reykjavík. Yngsta ungviðið líkist fullorðnum dýrum í sköpulagi en hefur aðeins þrjú pör fóta í stað fjögurra. Skógarmítill er varasamur því hann getur borið alvarlega sýkla í fórnarlömb sín, t.d. bakteríuna Borrelia burgdorferi, sem getur valdið alvarlegum skaða á taugakerfi. Um skógarmítil TEKIÐ AF VEF NÁTTÚRUFRÆÐISTOFNUNAR ÍSLANDS. TEXTI OG MYNDIR EFTIR ERLING ÓLAFSSON. Skógarmítill. 6 mm Skógarmítill, sexfóta ungviði. Skógarmítill. 11 mm FRÉTTIR 21. desember 2009 MÁNUDAGUR 3 Yfirstjórn Háskólans á Bifröst rannsakar nú meintan ritþjófn- að Jóns Halldórs Guðmundsson- ar sem útskrifaðist með masters- próf í skattalögfræði frá skólanum árið 2008. Þykir margt í ritgerð- inni vera líkt með ritgerð Jónasar Rafns Tómassonar, sem útskrif- aðist árið 2005 frá sama skóla, en ritgerðin var lokaverkefni hans í BS-námi í viðskiptalögfræði. Báð- ar ritgerðirnar bera sama nafn: Áhrif EES samningsins á íslensk- an skattarétt. Margt líkt „Já, það er það,“ segir Jónas Rafn aðspurður hvort margt líkt sé í rit- gerð hans og ritgerðinni sem Jón Halldór skilaði í fyrra. Hann segir að það sé annarra að dæma hvort um ritstuld sé að ræða en segir að það sé athyglisvert að báðar rit- gerðirnar bera sama nafn. Hann segir að hann hafi skoðað ritgerð- ina ásamt fleirum og það sé sam- dóma álit þeirra sem skoðuðu rti- gerðina að þar sé margt eins. „Ég held að ég sé nú ekki beinn aðili að málinu. Þetta er væntanlega mál skólans og þess sem þarna átti í hlut,“ segir Jónas. Litið alvarlegum augum Í samtali við Fréttablaðið á föstu- daginn sagði Ágúst Einarsson, rektor Háskólans á Bifröst, að sambærilegt mál hafi aldrei áður komið upp innan veggja skólans. Málið hafi komið upp í sumar og rannsókn háskólans standi enn yfir. Ágúst vildi þó ekki tímasetja nánar hvenær niðurstaða fáist í málið en það verði bráðlega. „Við lítum málið alvarlegum augum, ég get ekki orðað það neitt öðru- vísi,“ sagði Ágúst þegar hann var spurður hvort ekki sé alvarlegt mál ef maður starfi sem lögfræð- ingur meðan mál hans séu í rann- sókn. Aldrei séð ritgerðina „Þetta er óneitanlega mikið sjokk og mikið áfall að liggja undir grun um svona hlut,“ segir Jón Halldór sem grunaður er um ritstuldinn. Hann segist fyrst hafa heyrt af málinu á föstudag þegar blaða- maður Fréttablaðsins náði tali af honum. Hann segist hafa reynt að ná í Ágúst Einarsson, rektor á Bif- röst, en án árangurs. Aðspurður hvort hann hafi notað ritgerð Jónasar þegar hann vann sína rigerð segir Jón Halldór: „Ég hef aldrei séð hans ritgerð. Ég vissi bara af því að hann skrifaði um sama mál. Ég hef aldrei nokk- urn tíma séð þá ritgerð.“ Fékk að skrifa aðra ritgerð Fyrir níu árum kom upp sam- bærilegt mál í lagadeild Há- skóla Íslands. Þá var Vilhjálmur Hans Vilhjálmsson lögfræðing- ur sviptur kandídatstitli sínum og einkunn sem hann fékk fyr- ir lokaritgerð sem hann skrif- aði við deildina afturkölluð. Í ritgerðinni var að finna orðrétt- an kafla úr ritgerð Úlfars Hauks- sonar stjórnmálafræðings. Vil- hjálmur óskaði eftir því að fá að skrifa nýja ritgerð og samþykkti deildarfundur lagadeildar Há- skóla Íslands þá beiðni. Í samtali við Fréttablaðið á föstudag sagði Björg Thorarensen, forseti laga- deildar Háskóla Íslands, að við- brögð við ritstuldi nemenda geti verið mismunandi og fer það eftir siðareglum hvers skóla fyrir sig. Telur Björg að úrskurðurinn í máli Vilhjálms skapi ákveðið fordæmi komi slík mál aftur upp í skólanum. „Ég hef aldrei séð hans ritgerð. Ég vissi bara af því að hann skrifaði um sama mál.“ Jón Halldór Guðmundsson, sem útskrifaðist með masterspróf í skattalögfræði við Háskólann á Bifröst í fyrra, er grunaður um ritstuld á loka- ritgerð. Hann segist aldrei hafa séð ritgerðina sem hann er grunaður um að hafa stolið. „ALDREI SÉÐ HANS RITGERГ EINAR ÞÓR SIGURÐSSON blaðamaður skrifar einar@dv.is Bifröst Yfirstjórn Háskólans á Bifröst rannsakar málið. MYND SIGTRYGGUR ARI JÓHANNSSON komu til baka úr veiðinni, lét gestgjaf- inn renna í pottinn. „Þeir spurðu mig hvers vegna ég væri heima og ég fór að segja þeim að eitthvað væri að plaga mig. Læknar viti ekki hvað sé að en ég hafi verið bitinn fyrir þremur árum. Þeir vissu nákvæmlega hvað þetta var og kveiktu strax á því,“ segir Guðjón og bætir við að þeir hafi sýnt sér vefsíður þar sem upplýsingar um þennan Bor- relia-sjúkdóm er að finna. „Þarna fékk ég fyrstu vísbendinguna um það hvað ég á að skoða,“ útskýrir Guðjón sem hefur frá því í sumar lesið sér mikið til um sjúkdóminn. Veit um sérfræðinga Í leit sinni að upplýsingum rakst Guð- jón á skýrslu frá sjúkrahúsi í Þýskalandi sem hefur sérhæft sig í meðhöndlun á taugasjúkdómnum Borrelia. Hann segist vita um norska konu sem hafi tekist að þjálfa þannig að hún gat losað sig við hjólastólinn sem hún var kom- in í. „Það verður aldrei fullur bati en hún gat í það minnsta gengið á nýjan leik. Ég veit ekki í hverju þjálfunin felst en ég er búinn að finna símanúmerin hjá læknunum sem þarf að hringja í. Núna er ég er að reyna að fá einhvern íslenskan lækni til að hringja þangað fyrir mig,“ segir Guðjón sem telur að það sé hans eina von í stöðunni. Hann muni aldrei losna við sjúkdóminn en hann geti vonandi, með réttri þjálfun, gert lífið bærilegra. Örmagna eftir 150 metra Nú er svo komið fyrir Guðjóni að hann getur ekki gengið mikið meira en 100 til 150 metra í einu. „Ég þoli illa að hafa hendurnar uppi og get ekki setið lengi við tölvu í einu. Ég er með stöðuga verki í öllum líkamanum, allt niður í tærnar, í fingrunum, öxlunum og höfð- inu,“ segir Guðjón sem er mikill veiði- maður. Hann freistaði þess í haust að skjóta rjúpu sem hann sá þegar hann ákvað að bregða sér í bíltúr upp á heiði. Hann komst að rjúpunni og skaut hana, þrátt fyrir að byssan væri nán- ast of þung fyrir hann til að lyfta. „Þetta voru kannski 150 metrar en ég hélt ég myndi ekki hafa mig aftur að bílnum. Ég var alveg örmagna,“ segir Guðjón sem komst þó með rjúpuna til byggða. Guðjón segist aðspurður vera dug- legur að vera á fótum og gera það sem hann geti. Hann segir að þeim sem sitji bara heima sé hættara við að lenda í þunglyndi. Því vilji hann ekki bæta við sinn sjúkdóm. „Tek jólin með verkjum“ Guðjón segist komast í gegnum dag- inn með því að taka pensilín, sem hann varð sér út um sjálfur. Hann harki verkina af sér en taki verkjatöflur fyrir svefninn. Hann segir þó að hann eigi erfiðast með að vera kyrr. Vöðvarn- ir gefist svo fljótt upp. Hann geti ekki einu sinni slakað á þegar hann liggi í sófa. Þá magnist verkirnir. Hann hafi aftur á móti ekki þrek til að vera á ferð- inni allan daginn. „Ég hef heyrt að til séu lyf til að lina verki í taugum. Lækn- irinn sem ég fór til varð hins vegar veik- ur um daginn þannig að ég verð bara að taka jólin með verkjum,“ segir hann ákveðinn en vonast til að fá lyfin þegar hann fer næst í skoðun. Berst fyrir bótum Eins og áður sagði er Guðjón hættur að geta unnið. Spurður hvernig honum reiði af fjárhagslega, búandi í nýju húsi með konu og stálpuð börn, segir Guð- jón að konan hafi skipt um vinnu þeg- ar þau sáu í hvað stefndi. „Ég sótti um bætur hjá Félagi iðn- og tæknigreina. Þeir sjá um mig til áramóta. Svo er ég farinn að fá greiðslur úr lífeyrissjóðn- um. Ég fékk metna fulla örorku þar,“ segir Guðjón sem hefur engar bætur fengið frá Tryggingastofnun. Það að sjúkdómurinn sé óþekktur geri hon- um erfitt um vik. Hann segist þó ætla að berjast fyrir bótunum, uns yfir lýkur. „Ég er búinn að vinna í 40 ár og hlýt að eiga eitthvað inni. Ef maður fer í gröf- ina þá eru þeir bara lausir við mig. Það er stutt þangað til ég fer, held ég,“ segir hann af aðdáunarverðu æðruleysi. Verra en alnæmi Blaðamaður getur ekki annað en spurt hann út í æðruleysið. „Getur maður nokkuð annað?“ spyr hann og heldur áfram. „Þetta er bara ofsalega erfiður sjúkdómur, jafnvel verri en Aids. Alnæmi er hægt að halda niðri en það er ekki hægt að halda þessum sjúkdómi niðri,“ segir hann og bætir við að í Bandaríkjum sé Borrelia orðið stærra heilbrigðisvandamál en Aids. Hann segist hafa lesið að sjö til níu sjúkdómar fylgi Borrelia. Þar á meðal séu sjúkdómar á borð við Parkisons og MS. „Ég veit bara að ég er með verki frá tá og upp í haus. Ég fæ stöðuga stingi í vöðvana en mér líður skár ef ég er á róli. Ég ét risaskammt af pensilínni, 400 milligröm á dag, og hef gert frá því í ágúst,“ segir hann. „Ég veit bara að ég er illa sýktur, ég finn það sjálfur. Ég fór í Kringluna um daginn og fékk mér að borða. Eftir matinn gekk ég yfir í Hagkaup, í hinum endanum. Ég ætlaði ekki að hafa mig til baka,“ seg- ir Guðjón sem er einnig farinn að taka eftir minnisglöpum. „Ég er farinn að þurfa að skrifa miða þegar ég fer út í búð. Mér finnst það fáránlegt því þess þurfti ég aldrei,“ segir hann og hlær en bætir svo við. „Skammtímamin ið er farið að klikka,“ segir hann og bendir á að allar taugar séu tengdar heilanum, því sé eðlilegt að sjúkdómurinn skerði hæfni heilans. Segir landlækni ókunnugt um sjúkdóminn Guðjón er afar ósáttur við að sjúk- dómurinn skuli ekki vera orðinn við- urkenndur og þekktur á meðal lækna- stéttarinnar hér á landi, þrátt fyrir að hann hafi látið marga lækna hafa skýrslur og viðurkennd gögn um þennan sjúkdóm. Hann segir að land- læknir hafi enn ekki fengið nein gögn um sjúkdóminn og minnir á að hann viti um tvö önnur tilfelli Borreliu á Íslandi auk þess sem hann hafi haft spurnir af því þriðja. Hann segist ætla að bíða eftir að nýr landlæknir taki við núna eftir áramót. Hann ætli sér að tala við hann. Vill hringja til Þýskalands Eins og heyra má hefur sjúkdómurinn haft veruleg áhrif á Guðjón, jafnvel svo að hann reiknar ekki með að verða gamall. Spurður hvort hann eigi sér einhverja von um betra líf segist Guð- jón binda vonir sínar við að hann finni lækni sem vilji hringja til Þýskalands fyrir sig, á sjúkrahúsið sem sérhæf- ir sig í meðhöndlun taugasjúkdóms- ins Borrelia. Þar séu skráðir 17 eða 19 læknar sem séu sérhæfðir í þessum sjúkdómi. „Ég myndi vilja fá mælingu á því hvar ég stend og hvaða meðferð ég þarf að fá,“ segir hann. Spurður hvort hann óttist að sjúk- dómurinn ríði honum að fullu seg- ir Guðjón: „Ég er alveg viss um það. Ég er ekki í nokkrum vafa, miðað við ástandið á mér núna. Ég verð hissa ef ég lifi lengi. Ég væri ekkert hissa ef ég færi á næsta ári. Þá er þetta bara búið,“ segir hann, hugsar sig um, brosir út í annað en heldur svo áfram. „Það er ekkert annað í stöðunni en að taka því bara létt,“ segir hann en bætir svo við, alvarlegur í bragði: „Ég vil fyrst og fremst koma öllum í skilning um að meðhöndla þetta rétt. Það á að taka blóðprufu strax og einhver grun- ur kviknar um smit. Hana á að senda til Danmerkur og það á að gefa stor- an skammt af doxylíni, eða einhverju pensilíni sem fólk þolir. Það er eina vitið,“ segir hann að lokum. Útbrot eftir bit Svona líta útbrotin út eftir skógarmítilsbit. Þau geta verið á stærð við lófa. BALDUR GUÐMUNDSSON blaðamaður skrifar baldur@dv.is Sérlega glæsilegir úr satin og blúndu Góð þjónusta - fagleg ráðgjöf Laugavegi 178, 105 Rvk sími 551-3366 www.misty.is Teg. Emma - “Push up” í B,C,D skálum á kr. 6.885 Teg. Emma - “Push up” í D,DD,E,F,FF skálum á kr. 6.885,- Teg.Emma Teg. Emma Opið virka daga kl. 10-18 lau 12.des kl. 10-16 lau 19.des kl. 10-18 Þorláksmessa kl. 10-20 „Þetta eyðileggur alveg taugakerfið.“ Vilhjálmur Örn og sonur hans Ru- ben Bang Feðgarnir fóru saman á þessu hjóli til húðlæknisins sumarið 2006 þegar Ruben fékk loks rétta greiningu. Ruben Bang í ágúst 2006 Viku síðar var hann kominn með bullandi hita vegna skóg- armítilsbits. MYND ÚR EINKASAFNI 21. d em er 2009

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.