Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.2009, Blaðsíða 32

Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.2009, Blaðsíða 32
32 MIÐVIKUDAGUR 23. desember 2009 JÓLABLAÐ „Mér líkar mjög vel á Hólum enda sveitastrákur að upplagi,“ segir Jón Aðalsteinn Baldvinsson vígslubisk- up á Hólum í Hjaltadal. Jón Aðal- steinn, sem ólst upp í Kaldakinn í Suður-Þingeyjarsýslu, hefur setið á biskupsstóli á Hólum í sex ár. Hann lauk embættsprófi í guðfræði frá Há- skóla Íslands árið 1974 og stundaði framhaldsnám í sálgæslu við Unvier- sity of Edinburgh. Árið 1983 tók hann við sendiráðsprestsembætti í Lond- on eftir að hafa gegnt prestembætti í Staðarfellsprestakalli. Eftir 20 ár í Bretlandi, þar sem hann sinnti með- al annars þeim fjölmörgu Íslending- um sem voru sendir út til lækninga, var kominn tími til að halda heim. „Við stefndum alltaf á að koma til baka og vorum mun lengur en við ætluðum okkur,“ segir Jón Aðal- steinn sem ásamt eiginkonu sinni, Margréti Sigtryggsdóttur, fór frá ein- um höfuðstað til annars þegar þau fluttu frá London því eins og Jón Að- alsteinn minnir á voru Hólar höfuð- staður Norðurlands í ein sjö hundr- uð ár. Sendiráðsprestur í 20 ár Jón segir starfið í London hafa ver- ið fjölbreytilegt. „Upphaflega var ég sendur út til að aðstoða sjúklinga sem komu til lækninga og fyrstu árin komu yfir 200 sjúklingar árlega, ásamt fylgdarliði þeirra. Mitt hlut- verk var að undirbúa komu þeirra og aðstoða á meðan á dvölinni stóð. Þar sem prestur var kominn á stað- inn vaknaði áhugi heimamanna á að stofna söfnuð og nú telur sá söfnuð- ur á þriðja þusund manns,“ segir Jón Aðalsteinn og bætir við að með tím- anum hafi sjúklingum sem heim- sóttu breska spítala fækkað. Munað hafi þar mestu um að hjartaskurð- lækningar hófust heima á Íslandi, en meirihluti sjúklinganna hafi kom- ið til þeirra aðgerða. „Eftir sem áður komu sjúklingar sem margir hverj- ir voru mjög illa haldnir og dvöldu lengi, þar á meðal þeir sem komu í líffæraskipti. Á þessum tíma þró- aðist kirkjustarfið ört og mitt svæði stækkaði. Ég þjónustaði Íslendinga í Grimsby og Hull og einnig í Lúxem- borg.“ Erfiðast þegar börn eiga í hlut Jón hafði starfsaðstöðu á sendiráð- inu í London og sinnti þar ýmsum störfum. Hann segir starfið vissulega hafa verið erfitt en að sama skapi mjög lærdómsríkt. Dauðsföll hafi verið tíð. Þá hafi hann þurft að koma að slysförum sem áttu sér stað ekki bara á Bretladseyjum heldur víðar um Evrópu. Aðspurður segir hann aðstand- endur oft eiga mjög erfitt enda get- ur óvissan verið nagandi og sárt sé að horfa upp á ástvini sína þjást Þeir þarfnist því oft sérstakrar aðstoð- ar og umhyggju. „Ég hef alltaf tekið það mjög nærri mér þegar börn eiga í hlut, það er erfitt að horfa á lítið barn og vita innst inni að vonin um bata er lítil. Ég hef hryggur fylgst með sumum þeirra koma aftur og aftur til meðferðar en hraka samt frekar en hitt. Og svo eru þau rifin frá foreldr- um sínum eftir að hafa gróið föst við þau,“ segir Jón en bætir við að trúin geti gert kraftaverk við þungbærar aðstæður. „Mitt haldreipi er trúin, þar finn ég minn styrk en ég treð trú minni ekki upp á aðra. Reynsla mín er sú að í hana sækir fólk styrk í erfiðleik- um en þangað beinist líka stundum reiðin. Hlutverk sálargæslumanns er að beina reiðinni í þann farveg að menn nái sáttum því sátt sefar sorg. Sátt við Guð og menn. Reiðin getur líka beinst að þeim sem eiga hlut að máli og læknar verða oft fyrir barð- inu á henni. Fólki finnst, eða ímynd- ar sér, að þeir hafi brugðist eða ekki orðið við þeim væntingum sem það bjóst við. En, sem betur fer, er reið- in ekki afgerandi þáttur í sorgarferli fólks. Það eru ákveðin stig sem menn ganga í gegnum og oftast er þetta ferli býsna samkvæmt sjálfu sér. Það er þó misjafnt hvernig fólki geng- ur að vinna úr sínum málum. Þá er mikilvægt að einhver sé til staðar til að ganga með viðkomandi og deila með honum hugrenningum hans og tilfinningum. Að eiga vin í raun skiptir mestu máli í sorg.“ Misstu dóttur sína Jón Aðalsteinn þekkir sorgina af eig- in raun en þau hjónin misstu dóttur sína, Sigrúnu, árið 2004. Sigrún var skólastjóri tónlistarskólans í Stykkis- hólmi þegar hún lést, en hafði áður verið kórstjóri og organisti við Stykk- ishólmskirkju. Hún barðist við illvígt krabbamein og var aðeins 35 ára þeg- ar hún lést frá eignmanni og þremur ungum börnum. Aðspurður hvern- ig hægt sé að komast yfir svo erfiða reynslu segist Jón eiga góða að. „Fjölskyldan er samrýnd og við hjónin studdum hvort annað og höf- um verið samferða í þessu. Við eig- um líka góða vini og sálargæslumenn í kringum okkur sem hefur verið gott að leita til. Í eðli sínu var þetta ekk- ert frábrugðið þeirri reynslu sem ég hef áður gengið í gegnum nema hvað hún snerti sjálfan mig miklu dýpra. Erfiðast var að horfa upp á börn- in hennar en þau komust furðu vel í gegnum þetta með Guðs hjálp og góðra manna.“ Erfitt að biðja um hjálp Eftir efnahagshrunið síðasta vetur hefur ríkt mikil reiði í samfélaginu. Jón segist skynja reiðina og skilja að vissu marki. „Ég, eins og aðrir, hef gengið í gegnum talsvert hugar- rót í tengslum við kreppuna. Það er hryggilegt til þess að vita að í okk- ar ríka landi þurfi fólk að líða nauð. Þrátt fyrir allt er auður í okkar garði og þegar maður ber samfélagið eftir hrun saman við þær þjóðir sem eru hvað fátækastar sjáum við að hér er óhemju ríkidómur til staðar,“ segir hann en bætir við að það sé sorglegt til þess að hugsa að margir þeir sem þurfi að leita sér fjárhagsaðstoðar eigi í raun miklar eignir en geti ekki breytt þeim í brauð. „Það er engin spurning að ástand- ið hér á Norður- og Austurlandi er betra en í þéttbýlinu. Hér gátu fáir reist sér hurðarás um öxl enda var til dæmis neikvæður hagvöxtur allt uppgangstímabilið á Norðurlandi vestra. Samt sem áður eru einhverj- ir sem lent hafa í því að lánin þeirra hafa tvöfaldast,“ segir hann og bætir við að skrefin til hjálparstofnana séu þung. „Það er óskaplega erfitt að biðja um hjálp og ég sé sjálfan mig í því. Það gerir enginn að gamni sínu og þess vegna verðum við að leita uppi þetta fólk. Til allrar guðs lukku erum við fjölskylduvæn þjóð og styðjum hvert annað en ef stórfjölskyldunn- ar nýtur ekki við verða aðrir að koma til skjalanna. Það reynir Hjálparstarf kirkjunnar að gera en hjálparstarfið beinist ekki síst að barnafjölskyldum svo börn geti haldið áfram í félags- starfi og við íþróttaiðkun og verði ekki út undan. Það er gott að mega geta þess að í þessum áföllum hefur gjafmildi þjóðarinnar sýnt sig með áþreifanlegum hætti.“ Jólin eru fagnaðarhátíð, LÍKA ÞEIM SEM SYRGJA Samrýnd hjón Jón Aðalsteinn og Margrét Sigtryggsdóttir þekkja sorgina af eigin raun en þau misstu dóttur sína Sigrúnu. Hún lést eftir baráttu við íllvígt krabbamein frá eig- inmanni og þremur ungum börnum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.