Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.2010, Blaðsíða 40

Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.2010, Blaðsíða 40
40 FÖSTUDAGUR 30. apríl 2010 XXXXXXXXXX Þeir klæðast heimasaum-uðum hermannabuxum og mála skammstöfun-ina USA með rauðum lit á bera bringuna. Á öxlinni bera þeir rauðmálaða platriffla úr bambu- svið. Þeir marsera berfættir í átt að Yasur, stærsta eldfjallinu á eyja- klasanum. Við erum stödd á eyj- unni Tanna sem tilheyrir Kyrrahafs- eyríkinu Vanúatú. 15. febrúar ár hvert þramma eyjarskeggjar und- ir heimagerðum bandarískum fán- um og hylla dularfullan anda, John Frum. Hann er ýmist sagður hvítur eða svartur og birtist í myndskreyt- ingum í bandarískum hermanna- klæðum frá seinni heimsstyrjöld- inni. Melanesískir ættflokkar Eyjaklasinn Vanúatú telur 83 eyj- ar er liggja norðaustur af Ástralíu og suðaustur af Filippseyjum og Malas- íu. Evrópumenn lögðu undir sig eyj- arnar seint á nítjándu öld og kölluðu Nýju-Suðureyjar (New-Hebrides). Það olli miklum stakkaskiptum fyrir melanesíska ættflokkasamfélagið er hafði ríkt yfir eyjunum í aldir. Breskir og franskir kristniboðar sigldu til eyj- anna og mynduðu stjórn yfir þeim. Þeim þótti ástæða til að banna alda- gamlar hefðir frumbyggjanna og þar á meðal trúarhátíðir, dans og fjöl- kvæni. Auk þess bönnuðu þeir öllum frumbyggjum að taka þátt í stjórn- og dómsmálum. Árið 1930 birtist hins vegar maður úr röðum svörtu frumbyggjanna í kristniboðaþorpinu og lofaði öllum löndum sín- um betra lífi í friði frá menningu hvíta fólks- ins. Margir eyjarskeggjar ákváðu að yfirgefa kristni- boðana og fylgdu mann- inum sem hlaut nafnið John Frum. 300 þúsund Kanar Vanúatú dróst inn í síð- ari heimsstyrjöldina þegar Bandaríkjamenn hertóku eyjarnar. 300 þúsund her- menn voru á Vanúatú þegar mest var, helmingi fleiri en allir íbúar eyjanna. Bandaríkjamenn lögðu vegi, brýr og flugbrautir á eyjunum. Líkt og á Ís- landi bjuggu erlendu hermennirnir í bröggum, sem komu innfædda fólk- inu furðulega fyrir sjónir. Ríkidæmi hermannanna var ótrúlegt. Úr lofti skutust kassar úr flugvélunum furðu- legu, sem troðfullir voru af fötum, Coca-Cola, vopnum, niðursuðudós- um og alls kyns öðrum munaði. Bandarísku hermennirnir reynd- ust mun betri gestir en kristniboð- arnir sem höfðu drottnað yfir eyj- arskeggjunum. Það vakti eftirtekt og undrun Vanúatúmanna að þótt flestir hermennirnir væru hvítir að lit, rétt eins og nýlenduherrarnir frá Bretlandi og Frakklandi, voru sumir þeirra svartir á hörund. Þeir svörtu kunnu á tækin og nutu munaðarins rétt eins og þeir hvítu. Meira cargo Á hernámsárum Bandaríkjanna breyttist goðsögnin um John Frum snarlega. Frum var nú bandarísk- ur hermaður og svartur á hörund að flestra mati. Talið var að hann byggi í eldfjallinu Yasur og kæmi einn daginn með fangið fullt af sams kon- ar „cargo“-varningi og bandarísku hermennirnir komu með. Bandaríkjamenn höfðu sig á brott í stríðslok og yfirgáfu braggahverfin sín. Fólkið á Tanna-eyju hafði notið hernámsáranna einna mest og var orðið vant lífsgæðunum sem Kön- unum fylgdu. Þegar hernáminu lauk hættu að berast birgðir úr lofti og því voru ekki lengur til lyf, raftæki, niður- suðuvörur, sælgæti, kók, þvottavélar og jeppar. Nokkrir ættflokkar á Tanna byrj- uðu þá að ákalla John Frum og báðu um meira „cargo“, en orðið höfðu þeir heyrt Bandaríkjamenn nota um varninginn sem barst úr lofti og af láði. Þeir höfðu fylgst með aðferðum hermannanna í stríðinu til þess að kalla á birgðasendingar. Heyrnartól úr viði Eyjarskeggjarnir reistu nú trúarlega flugvelli með flugstjórnarturnum og loftnetum úr bambusvið. Þeir skáru út talstöðvarheyrnartól úr viði og festu bambusloftnet við. Á hverjum degi stóðu þeir trúuðustu á gerviflug- völlunum með viðarheyrnartólin og gáfu lendingarmerki út í loftið, í þeirri von að flugvélar á himn- um myndu varpa birgðum niður til þeirra. Sumir trúa því enn að John Frum muni snúa aftur einn daginn með kynstrin öll af her- mannagóssi. BBC ræddi við leiðtoga John Frum-hreyfingarinnar hinn 15. febrúar 2007, Isaac Wan, en þann dag var haldið upp á 70 ára afmæli guðsins. Hann sagði að John Frum væri guð sem einn daginn myndi snúa aftur. „Hann er guðinn okkar, okkar Jesús.“ Við sama tækifæri hvíslaði leið- sögumaður á Vanúatú heilræði að fréttamanni BBC. „Ef þú spyrð ein- hvern heimamann um trúarskoðanir sínar, svarar hann líklega um hæl að þitt fólk hafi beðið eftir endurkomu Messíasar í 2.000 ár á meðan Tanna- fólkið hafi aðeins beðið í 70 ár.“ Varningsdýrkun Í dag umkringja litlir rauðmálaðir krossar þorp og garða á Tanna-eyju. Þannig tjá margir eyjarskeggjar trúar- skoðanir sínar en á hernámsárunum hermdu þeir eftir rauðu krossunum á sjúkrabílum hersins. John Frum-hreyfingin er talin klassískt dæmi um það sem mann- fræðingar nefna „varningsdýrkun“ (e. cargo cult) - og varð til í litlum sam- félögum á sunnanverðu Kyrrahaf- inu í síðari heimsstyrjöldinni - þegar bandarískir hermenn birtust skyndi- lega í hundruð þúsunda tali. Tímarit Smithsonian-stofnunarinnar ræddi við mannfræðinginn Kirk Huffmann sem bjó á Vanúatú í sautján ár. „Varn- ingsdýrkun verður til þegar utanað- komandi veröldin, með öllum sínum efnislegu gæðum, fellur skyndilega af himnum til afskekktra frumbyggja- þjóða,“ segir Kirk. helgihrafn@dv.is Eyjarskeggjar á Tanna í Suður-Kyrrahafseyjaklasanum Vanúatú trúa á guðinn John Frum. Hann er bandarískur hermaður úr síð- ari heimsstyrjöldinni og býr í eldfjallinu Yasur. Í febrúar ár hvert marsera íbúar á Tannaeyju með bambusriffla til heiðurs guðinum. ÁSTRALÍA VANÚATÚ NÝJA-SJÁLAND HVAR ERTU John Frum? Trúartákn Eitt helsta trúartákn John Frum-safnaðarins er rauðmálaðir krossar. Myndin er frá 1967. MYND TIM ROSS Bambusrifflar 15. febrúar ár hvert er haldið upp á John Frum-daginn. Þá marsera ungir menn með rauðmálaða bambusriffla. Samkomuhús Hér hittast meðlimir í John Frum-söfnuðinum. MYND CHARMAINE THAM Ströndin á Vanúatú Vanúatú-eyjar hétu áður Nýju-Suðureyjar eftir hinum fornu víkingaslóðum Suðureyjum við vesturströnd Skotlands (e. Hebrides). MYND PHOTOS.COM
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.