Dagblaðið Vísir - DV - 10.09.2010, Síða 39

FÖSTUDAGUR 10. september 2010 VIÐTAL 39
FANN ÁSTINA Í VINNUNNI
arfirðinum en stóru stelpurnar eru hjá þeim og
mömmu sinni til skiptis. Þóra hafði hugsað sér að
fara sem sendifulltrúi fyrir Rauða krossinn og var
byrjuð í námskeiðum þegar hún kynntist Svav-
ari. Hún ákvað hins vegar að tékka betur á þess-
um gæja og hætti við að yfirgefa klakann. „Slíkt
bíður síns tíma. Við erum með lítil börn núna og
einbeitum okkur að því auk þess sem við erum í
skemmtilegum störfum en við eigum eftir að fara
út saman og ætlum bæði að mennta okkur meira.
Hvert og hvenær verður að koma í ljós.“
PARTÍIN LEIDDU ÞAU SAMAN
Þóra segir að í raun megi segja að partíin á frétta-
stofunni hafi leitt þau saman. „Við áttum það
sameiginlegt að hafa mesta úthaldið, dönsuð-
um fram undir morgun eftir að allir hinir voru
farnir heim í háttinn — sem varð til þess að við
spjölluðum mikið saman. Það er svo merkilegt að
uppgötva að maður verður ekkert leiður á mann-
eskjunni þrátt fyrir að hafa rætt saman í marga
daga. Þá hlýtur eitthvað að vera til staðar,“ segir
hún brosandi og bætir við: „Mér finnst frábært
að eiga maka í sama bransa. Við getum farið yfir
alla vinnuna saman alveg frá vinnslunni — tök-
um, klippingu, hljóði og yfir í efnisatriðin. Svav-
ar er minn besti gagnrýnandi og ég get treyst því
að hann segir það sem honum finnst. Svo er líka
nauðsynlegt fyrir mig að geta pústað þegar heim
er komið og ekki síður fyrir hann. Vissulega erum
við að taka vinnuna heim en ég held að það sé
ekkert að því í okkar tilfelli. Við erum að fjalla um
það sem gerist í samfélaginu hverju sinni,“ seg-
ir hún og bætir við að þau Svavar séu merkilega
oft sammála. „Við erum sérstaklega léleg í að ríf-
ast, við erum bara svo gott lið. Sambandið myndi
aldrei ganga nema af því að við erum sammála
um ákveðin grunngildi.“
BREYTTIST Í VÆLANDI KERLINGU
Hún segir að þrátt fyrir smæð samfélagsins sé
ekki samkeppni þeirra á milli þegar kemur að
atvinnutækifærum. „Það væri þá kannski helst
þegar kemur að kosningasjónvarpinu. Þá er ekki
hægt að hafa okkur saman. Annars getum við
notfært okkur þetta líka. Ef hann tekur viðtal við
einhvern fyrir fréttirnar sem getur ekki mætt í
Kastljós um kvöldið þá get ég fengið hann til að
lengja viðtalið og fengið bút. Við erum samt bæði
keppnismanneskjur og hann er um það bil allt-
af með fyrstu frétt þegar hann er á vakt. Ég held
því fram af fullkomnu hlutleysi að hann sé besti
fréttamaður landsins. Þótt við ræðum vinnuna
mikið erum við lítið að æsa okkur og þegar við
erum heima þá erum við heima. Þótt við getum
verið ósammála eru það bara smáatriði og ekkert
sem við myndum nokkru sinni láta hafa áhrif á
okkar samband.“
Þóra var þrítug þegar hún varð mamma. Þang-
að til hafði hún hlustað skeptísk á lýsingar ann-
arra nýbakaðra foreldra sem dásömuðu hið nýja
hlutverk sitt án afláts. „Ég hafði alveg hugsað mér
að verða mamma en bjóst ekki við að tapa mér
svona algerlega þegar að því kæmi. Það varð hins
vegar raunin. Ég er auk þess svo heppin að eiga
sérdeilis skemmtileg börn. En lífið fer á hvolf og
því er nú skipt í tvö tímabil: fyrir og eftir 7. desem-
ber 2005 þegar frumburðurinn fæddist. Áður
hefði ég ekki hikað við fallhlífarstökk, klettaklif-
ur eða hvað sem er og kallað alla aðra aumingja
sem ekki þorðu. Eftir að Dóri kom í heiminn varð
ég að vælandi kerlingu, svo lífhræddri að það
er eiginlega hlægilegt. Það hefur nú sem betur
fer breyst og ef þú byðir mér rallíkrossbíl núna
myndi ég þiggja hann með þökkum.“
FIMM BARNA FJÖLSKYLDA
Þóra segir talsvert púsluspil að sameina fjöl-
skyldulífið og vinnuna. „Þetta er eilíft púsluspil.
Mamma mín, sú dásamlega kona, hefur hjálp-
að okkur gríðarmikið þótt við reynum að píska
henni ekki
út í pössun. Hún er 75 ára og á bara að hafa
gaman af þessu. En amma Nína er í miklu
uppáhaldi, það er alltaf til eitthvað gott í skáp-
unum hjá henni sem ekki finnst heima. Svo
læra þau líka svo fallegt mál á því að umgangast
hana — orðaforðinn snareykst þegar þau eru
mikið hjá henni. Svo erum við með barnapíur,
tengdaforeldrar mínir aðstoða eins og þau geta
og alls kyns reddingar. Annars er ég að leita að
vinnu fyrir Svavar þar sem hann getur feng-
ið bankastjóralaun fyrir 9–4 vinnu. Það hefur
bara ekki gengið enn þá,“ segir hún og brosir
en bætir svo við: „Við skiptum heimilisverkun-
um á milli okkar og stóru stelpurnar taka líka
virkan þátt. Það er ótrúlega dýrmætt fyrir mín
börn að eiga þessar stóru systur að, enda eru
þetta mjög vel gerðar stúlkur. Sambandið milli
allra systkinanna er afar náið og ekkert „hálf“ í
þeim efnum. Þótt þær séu að verða unglingar
eru þær alveg lausar við stæla og rifrildi og það
er merkilegt hvað þær nenna að leika við þau
litlu. Vissulega er oft fjör á heim-
ilinu með fimm börn og nægur
þvottur og mikil innkaup en mað-
ur getur ekki kvartað, ekki með
svona heilbrigða og flotta krakka.“
Aðspurð hvort frekari barneignir
séu inni í myndinni hugsar hún
sig um: „Ég útiloka ekkert í þeim
efnum. Það er samt eins og fólk
telji að þetta sé komið hjá mér þar
sem ég er komin með strákinn og
stelpuna en ég er ekki tilbúin til að
lýsa neinu yfir hvað það varðar.“
TALAR FIMM TUNGUMÁL
Þóra virkar yfirveguð og eldklár
á skjánum þar sem hún matreið-
ir flókin mál ofan í landsmenn öll
virk kvöld. Hún talar fimm tungu-
mál og viðurkennir að eiga auðvelt
með að setja sig inn í flest mál en að um samstarf
Kastljóssfólks sé að ræða. „Þegar stór og flókin
mál eru á dagskrá leggjumst við öll á eitt, söfnum
saman upplýsingum, hringjum símtöl og skilum
efninu til þess sem er að fara að taka viðtalið. Í
mörgum tilfellum þarftu að vinna mjög hratt og
þá skiptir máli að geta unnið vel saman. Annað
væri ómögulegt.“ Aðspurð um sitt uppáhalds-
efni segir hún góðan fjölmiðlamann þurfa að vita
dálítið um allt. „Annars finnst mér mjög gaman
að fjalla um einhvers konar vísindi og hef til að
mynda fylgst vel með Páli Theódórssyni í HÍ, eðl-
isfræðingi á níræðisaldri, sem hefur hannað og
látið smíða aldursgreiningartæki sem gæti breytt
Íslandssögunni. Eins finnst mér gaman að kom-
ast út úr borginni og taka viðtöl við fólk sem er
að gera eitthvað allt annað en rífast um pólit-
ík. Þannig heldur maður í jarðtenginguna. Sem
þýðir heldur ekki að það sé leiðinlegt að tala við
stjórnmálamenn inni í myndveri. Þvert á móti er
skemmtilegt að geta tekið beinan þátt í þjóðfé-
lagsumræðunni.“
EKKI HÆGT AÐ GERA ÖLLUM TIL GEÐS
Hún segist fá viðbrögð við vinnunni en að hún
heyri mestmegnis það jákvæða. „Fólk bloggar
frekar ef það hefur eitthvað neikvætt að segja eða
sendir tölvupóst. Það er ekki hægt að gera öllum
til geðs og á meðan einum finnst ég hafa verið
hörð við einhvern viðmælanda kvartar annar yfir
að ég hafi tekið á honum með silkihönskum. Það
er ekki hægt að gera öllum til geðs. Í svona vinnu
verðurðu að hafa ákveðinn skráp og vera meðvit-
uð um að fólk horfir með sínum pólitísku gler-
augum. Mér er ekki alveg sama hvað fólki finnst
en leggst ekkert í rúmið ef ég fæ gagnrýni. Stund-
um ganga viðtöl ekki upp, maður missir einfald-
lega einbeitinguna eða klikkar á undirbúningn-
um en þá þýðir ekkert að vola og ég veit líka þegar
vel tekst til.“
Þóra var í fæðingarorlofi þegar kreppan skall
á. Hún viðurkennir að hafa átt erfitt með að sitja
heima á meðan hver stórfréttin af annarri skók
landsmenn. „Ég gleymi því ekki þegar Glitn-
ir varð gjaldþrota en þá hringdi Þórdís Arnljóts-
dóttir til okkar klukkan sjö að morgni. Ég sá bara
undir iljarnar á Svavari og hann sást varla aftur
fyrr en mánuði síðar. Þarna var Nína rétt fimm
mánaða svo vinnan varð að bíða aðeins. Ég gat
svo bætt mér upp fjarveruna með því að gera
þættina um hrunið ári síðar.“
Hún segist óviss um hvort við séum að komast
upp úr lægðinni. „Ég er hrædd um að þeir sem
fara úr landi komi ekki aftur. Hingað til höfum við
verið það lánsöm sem þjóð að yfir 90% þeirra sem
fara utan í nám koma aftur svo speki-lekinn hefur
verið í lágmarki. Það er stjórnvalda að sannfæra
okkur um að við séum á réttri leið en ég veit ekki
hvort við erum það. Ætli næstu tvö ár skeri ekki úr
um það,“ segir hún og bætir við að þegar kreppan
hafi skollið á hafi hún verið ansi svartsýn. „Mér
fannst augljóst að það yrði einhver lending en ég
bjóst ekki við að hún yrði svona hörð. Ég er samt
bjartsýnismanneskja að eðlisfari og sveiflast því á
milli. Umræðan hefur líka verið öfgakennd. Ann-
ars vegar heyrum við heimsendaspár á meðan
aðrir segja þetta ganga yfir á örfáum mánuðum.“
HEFUR EKKI ÁHYGGJUR
AF NIÐURSKURÐI
Líkt og flestir vinnustaðir hefur RÚV orðið fyrir
niðurskurðarhnífnum. „Það er búið að skera nið-
ur um 25% og þarf að skera niður um 9% í við-
bót og þá er ekki hægt að halda uppi jafnmörgum
fréttatímum með jafnítarlegu efni. Ef það fækk-
ar og fækkar mun enginn vinna einhverja rann-
sóknarvinnu af viti á meðan kröfurnar utanhúss
eru um það gagnstæða. Við í Kastljósinu höfum
hingað til komist í gegnum þetta en ef það verð-
ur skorið meira niður verður að draga úr kröfum
um útkomu. Fréttir eru heimildir og það skiptir
gríðarlega miklu máli að það sem er að gerast í
samfélaginu núna, öll þessi umbrot og tíðindi
verði skrásett almennilega. Ég veit ekki hvernig
þeir ætla að fara að þessu. Í gamla daga voru all-
ar filmur endurnýttar og tekið yfir dýrmætt efni
sem kennir okkur að við verðum að horfa lengra
fram í tímann en að næsta fjárlagaári. Margir vilja
skera niður erlent efni en það er innlenda fram-
leiðslan sem kostar. Aðrir nefna íþróttir en ég veit
að þær standa nokkurn veginn undir sér
og það sama er með Rás 2. Það sparar
ekki krónu að selja hana eða leggja niður.
Það eru engar auðveldar lausnir en þetta
er svona alls staðar í samfélaginu. Ann-
ars hef ég tekið þá ákvörðun að ég ætla
ekki að hafa miklar áhyggjur þar sem
ég get ekki haft áhrif á þessa þróun. Það
er stjórnendanna að ákveða hvaða leið
verður farin.“
KYNJASLAGSÍÐA Í FJÖLMIÐLUM
Varðandi stöðu kvenna í fjölmiðlum seg-
ir Þóra hana fara skánandi. „Konur sem
komnar eru yfir miðjan aldur virðast
samt ekki mjög margar. Það er slæmt því
við þurfum fyrirmyndir á öllum aldri.
Kynjahlutfallið á RÚV er tiltölulega jafnt
en á móti kemur að allir fréttastjórar ljósvakanna
og ritstjórar dagblaðanna eru karlmenn svo það
má ímynda sér að til sé eitthvert glerþak. Ég hef
samt ekki þungar áhyggjur og finnst skipta máli
að konur lendi ekki alltaf í mjúku málunum. Þær
eiga að taka þátt í allri umræðu sama af hvaða
tagi hún er.“
Hún segir að vissu leyti rétt að það sé erfiðara
að fá konur í viðtal en karlmenn en að konur hafi
tekið sig á í þeim efnum og séu ekki jafntregar að
mæta og áður. „Ég finn breytingu frá því ég byrj-
aði árið 1998. Það eru fleiri konur virkar í þjóð-
félagsumræðunni. En auðvitað þurfum við að
vera meðvituð um þessa slagsíðu og passa upp á
kynjaskiptinguna í hverjum einasta þætti. Á móti
kemur að þegar þáttur kvöldsins fjallar um fréttir
og pólitík viljum við fá þá sem ráða og geta tal-
að í krafti síns embættis og það er enn svo að í
meirihluta tilfella eru það karlmenn. Slíkt getur
verið erfitt að eiga við. Ég var einmitt að ljúka við
innslag þar sem talað er við sveitarstjóra og tvo
forstjóra. Þeir eru allir karlar og það er ekkert sem
ég get gert til að breyta því.“
ÖNNUM KAFIN OG ÁNÆGÐ
Þóra nýtur þess litla tíma sem hún hefur með fjöl-
skyldunni en viðurkennir að starfið skipti hana
miklu máli. „Ástæðan fyrir framhaldsnáminu var
að opna fleiri dyr svo ég gæti prófað að vinna í
einhverju öðru en svo kom ég heim og fór beint
í það sama. Ætli ég sé ekki með þessa bakteríu.
Það eru ákveðin lífsgæði sem felast í því að vinna
vinnu þar sem þú veist aldrei hvað dagurinn ber
í skauti sér. Ég vil vera með puttann á púlsinum
og læt mig því hafa það þótt starfið eigi ekki sem
best við fjölskyldulífið. Börnin mín eru ekki van-
rækt og ég er ekki að drepast úr samviskubiti þótt
þau segi mér einstaka sinnum að hætta að fara í
vinnuna og vera bara með þeim. Við erum mjög
náin og það getur vel verið að ég breyti um takt
þegar fram í sækir.
Við Svavar erum meðvituð um að þetta tíma-
bil lífsins — að vera með lítil börn og í fullri vinnu
og rúmlega það — er einfaldlega þannig að það
er brjálað að gera og við ætlum að gera það al-
mennilega. Þetta líf hljómar áreiðanlega ekk-
ert spennandi en það er einmitt eins og ég vildi
hafa það. Ég fer samt í fótbolta og badminton,
er í bókaklúbbi og hinu magnaða félagi Karmel
sem hittist einu sinni í mánuði, gengur stund-
um á fjöll og keppir í Kubbi. Ég er að vísu búin
að ákveða að hætta að kenna í Háskólanum, ég
komst bara ekki yfir það og þá hættir það að vera
gaman, bæði fyrir mig og nemendurna. En við
erum búin að ákveða að við getum legið í leti og
glápt á sjónvarpið á elliheimilinu.“ indiana@dv.is
Ég gleymi því ekki þegar Glitnir varð
gjaldþrota en þá hringdi
Þórdís Arnljótsdóttir til okk-
ar klukkan sjö að morgni.
Ég sá bara undir iljarnar á
Svavari og hann sást varla
aftur fyrr en mánuði síðar.
Fjölskyldan Leiðir Þóru og Svavars lágu sa
man í fréttastofupartíum
en Þóra segir þau hafa átt það sameigin
legt að hafa mesta úthaldið af
félögunum og dönsuðu og spjölluðu sa
man fram á nótt. MYND SIGTRYGGUR ARI
Eldklár Þóra er yngst í röðinni en hún á fjóra
eldri bræður. Hún byrjaði í skóla fimm ára og
kláraði tvær brautir í MH. Eftir heimspeki við HÍ
skellti hún sér í hagfræði og alþjóðastjórnmál við
Johns Hopkins School of Advanced International
Studies. Þau Svavar stefna bæði á að mennta sig
meira í framtíðinni. MYND SIGTRYGGUR ARI
Með börnunum Þóra var komin yfir þrítugt þegar hún varð mamma. Hún átti engan veginn von á að móður-hlutverkið myndi hafa jafnmikil áhrif á hana og raunin varð. Hún segir marga telja að hún sé hætt barneignum þar sem hún sé komin með strák og stelpu en sjálf vill hún ekkert gefa upp í þeim efnum. MYND SIGTRYGGUR ARI