Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.2011, Síða 3

Fréttir | 3Miðvikudagur 23. febrúar 2011
Skilanefnd og slitastjórn Glitnis
hækkuðu fyrir skömmu verð fyrir
hvern útseldan vinnutíma. Árni
Tómasson, endurskoðandi og for-
maður skilanefndarinnar, neitar
að gefa upp hversu hátt tímakaup
skilanefndarmenn innheimta fyrir
vinnu sína. Heimildir eru fyrir því
að verð á hvern unninn klukkutíma
sé eftir hækkun í kringum 35.000
krónur. Samkvæmt heimildum DV
reið slitastjórnin á vaðið og í kjöl-
farið hækkaði skilanefndin gjald-
skrá sína til jafns við slitastjórn.
DV hefur áður fjallað um tímakaup
skilanefndarmanna, en dæmi eru
um að þeir hafi í fyrra og hitteð-
fyrra innheimt um 25 þúsund krón-
ur á klukkutímann. Í tekjublaði DV
í fyrra kom fram að Árni væri með
um 1,8 milljónir króna á mánuði.
Dæmi eru um að almennir starfs-
menn skilanefnda hafi hins veg-
ar í kringum 600 þúsund krónur á
mánuði.
Árni vill ekkert segja um hvað
skilanefndarmenn rukki á tímann,
en viðurkennir aðspurður að taxt-
inn hafi verið hækkaður nýlega.
Hann vill ekkert segja um hversu
mikið eða hvenær það var gert.
„Ég man það nú ekki nákvæm-
lega hvenær það var,“ segir Árni.
Hann segir þó misjafnt á milli skila-
nefndarmanna hversu mikið þeir
innheimti. „Þannig að það er nú
engin föst regla á því,“ segir Árni.
Leynir launum sínum
Hann verst hins vegar allra fregna
þegar hann er spurður hvort hann
geti staðfest eða neitað því að
tímalaun skilanefndarmanna séu
í kringum 35.000 krónur líkt og
heimildir herma. „Ég vil eiginlega
ekkert kommentera á það, því við
höfum ekki kommenterað á okk-
ar laun, annað en að það er bara í
samræmi við það sem lögmenn og
endurskoðendur eru að selja sig út
á. Það hefur ekki verið neitt öðru-
vísi hér þó hér sé verið að fjalla um
margfalt meiri fjármuni en annars
staðar, þá höfum við ekki verið á
öðrum slóðum en aðrir lögmenn í
því. Hvort sem þeir eru með pínu-
lítil þrotabú eða stór. Við höfum
viljað vera á svipuðum slóðum og
lögmenn og endurskoðendur,“ seg-
ir Árni.
Fjölgar í skilanefndinni
Jafnvel þótt Árni neiti að gefa upp
nákvæmlega hversu hátt tímakaup
skilanefndarmanna er má ljóst vera
að endurskoðendur og lögfræðing-
ar séu þeir sem græða eftir hrunið.
Þó svo að tvö og hálft ár sé liðið frá
því Glitnir hrundi má einnig telja
ljóst að skilanefndin tjaldar ekki
til einnar nætur. Þannig flutti hún
nýverið í stærra húsnæði í Sóltúni
26 og starfsmönnum hefur verið
fjölgað upp á síðkastið. Áður hafði
skilanefndin aðra hæðina og hálfa
þriðju hæðina undir skrifstofur sín-
ar í sama húsi. Starfsemin hefur nú
verið flutt upp á fimmtu og sjöttu
hæðina.
„Við vorum búin að sprengja
utan af okkar þetta húsnæði sem
við höfum verið í frá byrjun. Það
sem hefur verið að gerast er að við
höfum verið að að taka yfir meira
af verkefnum sem við vorum áður
með hjá Íslandsbanka. Við erum
með eitthvað rúmlega 40 manns
sem sjá um helmingi meiri eignir
en Íslandsbanki, til að setja hlutina
í samhengi.“
Aðspurður hvort starfsmönnum
hafi fjölgað mikið að undanförnu
svarar Árni: „Þeim hefur fjölgað að-
eins, já. Það er sem fer í málaferli,
undirbúning á málaferlum og svo
fáum við til okkar rannsóknart-
eymi. Við erum með erlenda ráð-
gjafa sem vinna mikið með okkur
og þeir eru til húsa hjá okkur. Við
þurfum að hafa pláss fyrir þessa að-
ila, það var eiginlega orðið þannig
að við komum þeim ekki fyrir hjá
okkur.“
Ekki náðist í Steinunni Guð-
bjartsdóttur, formann slitastjórnar
Glitnis, við vinnslu fréttarinnar.
n Skilanefnd Glitnis hækkaði tímakaup sitt n Leyndarhjúpur um
hækkunina n Misjafnt á milli skilanefndarmanna n Sprengdu
utan af sér húsnæðið n Starfsmönnum fjölgar enn
Skilanefnd Glitnis
hækkar tímakaup
„Ég man það nú
ekki nákvæmlega
hvenær það var.
Valgeir Örn Ragnarsson
blaðamaður skrifar valgeir@dv.is
Nýtt húsnæði Skilanefnd
Glitnis hefur stækkað við sig
húsnæðið og er enn að bæta við
sig starfsfólki. MYND SIGTRYGGUR ARI
Árni Tómasson „Ég vil eiginlega ekkert kommentera á það, því við höfum ekki
kommenterað á okkar laun, annað en að það er bara í samræmi við það sem lögmenn og
endurskoðendur eru að selja sig út á.“
hef séð vinkonur mínar ganga í gegn-
um langar mig ekki að fara sömu leið.
Mig langar ekki að enda aftur fyrir
vestan.“
„Vestan!?“ segir pabbi hennar gátt-
aður. „Þú endar ekkert fyrir vestan. Þú
veist alveg hvar þú endar.“
„Ég tók svona til orða, pabbi. Það
var viðbjóður að sjá stelpu sem mér
þykir endalaust vænt um og myndi
gera allt fyrir svo útúrdópaða að hún
vissi ekkert hvar hún var og gat ekkert
gert nema gráta. Hún var svo falleg en
lítur rosalega illa út núna,“ segir hún.
Vinkonan beitt ofbeldi
Af þessum fjórum vinkonum er Andr-
ea sennilega sú sem hefur orðið hvað
verst úti. Í einu partíinu tóku þrír strák-
ar sig saman og nauðguðu henni. „Eft-
ir þetta féll vinkona mín í þunglyndi og
versnaði svakalega. Seinna lenti hún
aftur í því að henni var nauðgað og þá
af mun eldri manni.“
Faðir Snæfríðar reiðist þegar hann
hugsar til þessa. „Lögreglan kom á
staðinn og sótti stelpurnar þegar það
var búið að hnoðast á þessari stelpu.
En samt gerðist ekkert.“ Snæfríður seg-
ir að það hafi ekki verið nægar sann-
anir til staðar: „Strákarnir töluðu sig
saman og sögðu allir að þetta hefði
ekki gerst.“
Faðir hennar segir að Andrea sé
orðin mjög tætt á sálinni. „Hún er
búin að ganga í gegnum svo mikið að
ef hún nær sér einhvern tímann þá er
það mikið afrek. Þegar unglingur er
tekinn svona í bakaríið er æskan tek-
in frá honum. Ég get ekki ímyndað mér
að hún sjái framtíðina fyrir sér, búin að
missa nokkur ár úr skóla og með flak-
andi sár inni í sér. Margir af þessum
unglingum sem fara alla leið eru bara
lifandi lík. Það hefur áhrif á alla fjöl-
skylduna. Foreldrar, systkini, ömm-
ur og afar, frændur og frænkur líða öll
fyrir það þegar krakkarnir hverfa. Engu
að síður er þessu leyft að viðgangast ár
eftir ár eftir ár. Þú sérð þetta dæmi sem
Snæfríður tók af þessum manni sem
Andrea féll fyrir. Þegar hún vildi hann
ekki lengur sneri hann sér bara að
þeirri næstu. Menn bera því við að þeir
hafi ekki lögin með sér en það er samt
ákvæði í hegningarlögunum sem nær
yfir þetta. Það er hægt að beita því.“
Á leið úr landi
Sjálfur var hann á leið úr landi með
dóttur sína. „Ég ákvað að hún fengi
ekki að fara þessa leið. Það var ekki
inni í myndinni. En svo fékk hún pláss
þarna fyrir vestan og fór þangað, sem
betur fer. En ég er ekki að tala við þig
út af dóttur minni, hún bjargaðist fyrir
horn. En það er skelfilegt að hugsa til
þess að þetta hefur viðgengist í fjölda
ára og viðgengst ennþá. Ég er hand-
viss um að einhver hefur dáið á þess-
ari leið. Það væri áhugavert að skoða
það. Hversu mörg börn hafa fyrirfar-
ið sér eftir svona lífsreynslu? Auðvitað
koma þessi börn úr alls konar aðstæð-
um. Verst er þegar foreldrarnir sitja
heima, sama hvar börnin eru, og leita
ekki einu sinni að þeim. Ég þekki líka
dæmi um það,“ segir hann af miklum
þunga. Í sinni baráttu kynntist hann
öðrum foreldrum í sömu stöðu.
„Dóttir mín er bara að lýsa einu
stroki hér en svona gengur þetta fyrir
sig. Ég er ánægður með það hvað hún
hefur komist vel frá þessu. Hún hefði
alveg getað farið sömu leið og hin-
ar stelpurnar en gerði það ekki. Það
þurfti náttúrulega að taka í taumana
og sýna að maður meinti alvöru. Þetta
var alvara.“
Þrjár af fjórum í meðferð
„Ég kem reynslunni ríkari út úr þessu
en það var ekkert gaman að fara í
gegnum þetta. Það fór rosaleg orka í
það að vera alltaf að tékka á meilinu og
hringja út um allan bæ. Þeir voru ekki
fáir klukkutímarnir sem fóru í þetta. Ég
varð að sýna henni að ég var ekkert vit-
lausari en hún. Þetta var glíma sem ég
hefði alveg viljað sleppa en það er ekki
hægt að kenna börnunum um. Þeim
finnst þetta bara spennandi. Þessir
menn freista þeirra með peningum,
bílum, bjór og eiturlyfjum. Við erum
að tala um menn allt að fertugu. Það
hlýtur eitthvað að vera að þroska full-
orðinna manna sem vilja hafa þrettán
ára stelpur í kringum sig. Þeir hljóta að
vera sjúkir.“
Eins og fyrr segir er Snæfríður
komin heim aftur og farin að takast á
við lífið. Nú er að verða ár síðan hún
sneri við blaðinu. Tvær af þessum
fjórum stelpum eru í meðferð núna.
Sú þriðja hvarf í smátíma en sneri svo
aftur. „Henni leið rosalega illa og þetta
var hennar leið til að deyfa tilfinning-
arnar. En hún kom miklu glaðari til
baka og henni líður betur núna. Ég sé
líka mikinn mun á annarri vinkonu
minni en sú fjórða er ekkert að fara að
breytast.“
SV
IÐ
SE
T
T
M
Y
N
D