Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.2011, Page 51

Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.2011, Page 51
Viðtal | 51Helgarblað 29. júlí – 2. ágúst 2011 ásamt því sem hún ferðaðist á slóð- ir Vestur Íslendinga og gladdi Íslend- inga í Vesturheimi með söng sínum. Hún bjó í Danmörku bæði áður en hún fluttist til Bandaríkjanna og eft- ir dvölina þar. Guðmunda fluttist frá New York árið 1958 og ákvað að finna sér og börnum sínum samastað í Danmörku. Sambandið við eigin- manninn hafði verið brösótt og var komið að leiðarlokum. Þau skildu stuttu seinna. „Við fluttum til Dan- merkur. Ég kunni vel mig þar, það var gott að vera þar. Ég bjó þar sam- tals í yfir 20 ár og þar leið okkur yfir- leitt vel.“ Röddin hvarf Áður en Guðmunda flutti aftur til Danmerkur bjó hún á Íslandi í smá- tíma. Þar vann hún mikið og of- reyndi röddina. Á tímabili leit út fyrir að söngferillinn væri kominn á end- astöð. Röddin, hennar helsta hljóð- færi, brást henni. Hún fékk bjúg á raddböndin og mátti ekki syngja um óákveðinn tíma. „Ég var fengin hing- að heim til að syngja hlutverk Biöncu í Kysstu mig Kata. Á sama tíma var farið að skekkjast hjá okkur hjóna- bandið og ég var undir miklu álagi. Ég vann alveg eins og brjálæðingur og var í fullt af verkefnum og svaf lít- ið. Ég vaknaði síðan einn morguninn og var bara alveg búin að missa rödd- ina. Þetta var mikið sjokk, ég gat bara hvíslað.“ Hún segist hafa verið orðin lúin og þreytt eftir mikið streð. „Ég var orð- in svo barin að ég hafði ekki þor til að berjast meira. Ég beið og beið og svo kom þetta smátt saman. Ég fór að kenna meira söng og kenndi sjálfri mér um leið. Ég fór til margra til að fá hjálp en það bara tók sinn tíma og það lagaðist töluvert.“ Röddin kom aft- ur með tímanum og seinna meir tók hún aftur að sér sönghlutverk. Hún lagði þó sönginn á hilluna í mörg ár en byrjaði svo að kenna söng aftur. Seinni maðurinn dó frá henni Hún venti sínu kvæði í kross í kring- um 1970 og ákvað að flytja aftur á heimaslóðir sem höfðu alltaf togað í hana. Hún leigði hús á Grjótagötu með börnum sínum og margir leigðu hjá þeim. Á þessum tíma kynntist hún seinni manni sínum. Sverri Kristjáns- syni sagnfræðingi. „Ég giftist Sverri en hann dó frá mér,“ segir hún alvöru- gefin. „Hann var búinn að vera mik- ið veikur,“ segir hún og greinilegt er að henni reynist erfitt að rifja þetta upp. „Við bjuggum fyrst í Grjótagöt- unni en svo keyptum við indælt lítið hús á Akranesi með stórum fallegum garði. Ég var kennari við tónlistarskól- ann þar og kenndi líka í Reykjavík og fór á milli með Akraborginni í hvaða veðri sem var. Það var mikið gaman að fara á sjóinn,“ segir hún og hlær sínum einstaka hlátri. Dauði Sverris reyndi mikið á Guðmundu enda ást- in á milli þeirra sterk. „Hann var alveg einstakur maður,“ segir hún og segist enn eiga erfitt með að tala um hann. Nennir ekki að vera í vondu skapi Þó að lífið hafi ekki alltaf reynst Guð- mundu leikur einn skín glaðværðin og bjartsýnin í gegn hjá henni. Hún er ekki kona sem gefst upp heldur tækl- ar vandamálin. Nú er hún rúmlega níræð en enn hress og ánægð með lífið. Hún segist ekki nenna að vera í vondu skapi. „Oj, bara,“ segir hún og fussar. „Vont skap, það er bara oj bara. Ég nenni því ekki,“ segir hún og tindr- andi hláturinn ómar um rauða húsið á Vesturgötunni. „Lífið býður upp á gífurlega mik- ið gott og fallegt, en það er svo margt annað sem við höfum ekki hugmynd um þegar við erum ung og lítum fram á veginn. Allt það sem getur hent mann og maður hefur ekki hugmynd um. Maður heyrir sögur. Ég heyrði konurnar tala saman þegar ég var lít- il, börn hafa alltaf eyru. Maður heyrði þær tala um að einhver hefði farist og um eitthvað slíkt en skildi auðvitað ekkert hvað það fól í sér.“ Syngur enn að gamni sínu Þrátt fyrir að vera á tíræðisaldri syng- ur hún enn og hjálpar gömlum nem- endum sínum við sönginn. „Ég er búin að kenna í um rúm 60 ár núna en ég hætti eiginlega fyrir ári. Núna kenni ég bara svona að gamni mínu. Eða ég kenni ekki, bara hjálpa þeim sem þurfa. Ef ég get hjálpað einhverj- um af nemendunum mínum pínulít- ið þá reyni ég það.“ Hún hefur kennt fjölmörgum söngvurum í gegnum tíðina. Meðal annars kenndi hún við Leiklistarskólann á tímabili og því margir sem hafa fengið að njóta að- stoðar hennar við sönginn. Hún segist þó ekki syngja opin- berlega lengur. „Ég syng bara að gamni mínu stundum. Það er hollt fyrir röddina. Það er dálítið erfitt að hætta alveg.“ viktoria@dv.is „Ég vann alveg eins og brjálæðingur. Ég vaknaði síðan einn morguninn og var bara alveg búin að missa rödd- ina. Þetta var mikið sjokk, ég gat bara hvíslað. vodafone.is Nettengillinn heldur þér í sambandi Fylgstu með veðrinu í sumar Kynntu þér málið í næstu verslun eða á vodafone.is Vodafone – með þér í sumar

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.