Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.2011, Qupperneq 35

en bætir við að framtíðin ein leiði
í ljós hvort drengurinn fari að for­
dæmi áa sinna. „Það stóð ekki til hjá
Gumma. Hann var bara tónlistar­
maður og heimspekingur sem ætlaði
sér ekkert endilega í pólitík. Það er
aldrei að vita hvað fólki dettur í hug.
Börnin gera bara það sem þau vilja
gera.“
Aðspurð segist hún ekki telja að
eiginmaðurinn gangi með forsætis­
ráðherrann í maganum. „Ég held að
það sé ekkert stórt markmið hjá hon­
um, án þess að ætla að tala fyrir hans
hönd. Ef það gerist þá er það bara
gaman en ef það gerist ekki verður
samt gaman.“
Steingrímur Hermannsson lést
á síðasta ári en Alexía fékk að kynn­
ast tengdaföður sínum sem hún
segir hafa verið magnaðan karakter.
„Steingrímur var ákveðin goðsögn
á mínu heimili og ég man hvað ég
var stressuð þegar ég hitti hann og
tengdamömmu í fyrsta skiptið. Þá
hittum við þau á Kletti, þar sem við
giftum okkur. Stressið gufaði hins
vegar upp á tveimur mínútum enda
voru þau bara venjulegt fólk sem var
komið í heita pottinn að naga harð­
fisk innan stundar. Sonur okkar fékk
að hitta afa sinn og það var okkur
mikið gleðiefni. Hann hafði verið svo
veikur meðan á meðgöngunni stóð
en sem betur fer fékk hann ný lyf og
lifði lengur. Það verður ómetanlegt
fyrir son okkar að eiga myndir af sér
með Steingrími afa,“ segir hún en Jó­
hannes Hermann var tæplega eins
árs þegar afi hans lést.“
Baráttan við barnleysið
Alexía og Guðmundur höfðu reynt í
nokkur ár að eignast barn þegar Jó­
hannes Hermann kom í heiminn.
„Við vönduðum okkur svo mikið að
búa hann til,“ segir hún en bætir við
að þau hafi leitað sér hjálpar hjá Art
Medica. „Við fórum í glasa meðferð
og tækni og hitt og þetta leiðindast­
úss en ekkert gekk. Svo ákváðum við
að taka okkur pásu og fórum í sum­
arfrí til Kaliforníu og leigðum okkur
rauðan blæjubíl. Við nutum lífsins og
komum ófrísk heim. Að vera ófrísk er
það skemmtilegasta sem ég hef reynt
og líka það að fæða barn. Ég vona
svo virkilega að ég verði það hepp­
in að fá að eignast fleiri börn í fram­
tíðinni,“ segir hún og viðurkennir að
barnleysið hafi reynt á þau. „Þetta var
alveg ógeðslega erfitt og ég held að
ég hafi ekki gert mér grein fyrir hvað
það tók mikið andlega á fyrr en eftir
á. Þetta var ekki góður tími. Maður
var í endalausri baráttu við sjálfan
sig en það gerðist aldrei neitt,“ segir
hún en bætir við að samband þeirra
Guðmundar hafi styrkst við erfiðleik­
ana. Enn fremur segist hún ekki hafa
átt erfitt vitandi að hann hefði get­
að eignast barn með annarri konu.
„Læknarnir fundu ekkert að okkur og
þótt dóttir hans væri ekki mitt blóð
fannst mér hún hjálpa frekar en hitt.
Hún var ljósið í baráttunni.“
Hún segist aldrei munu gleyma
stundinni þegar hún gerði sér grein
fyrir að hún væri ófrísk. „Gummi virð­
ist stundum vita lengra en nef hans
nær, líkt og mamma hans og amma
sem er 102 ára mögnuð kona. Hann
var alveg viss að ég væri ófrísk en ég
þvertók fyrir það. Svo tók ég prufu
og þá kom það í ljós. Ég hafði oft séð
þetta augnablik fyrir mér og hélt að
við myndum gráta af gleði en þar sem
við lifum á tæknitímum fórum við
strax og náðum í tölvuna og skoðuð­
um vefsíðu Clear Blue uppi í rúmi til
að vera viss um að þetta væri rétt. Svo
var það bara endalaus gleði.“
Þjóðverjinn á heimilinu
Hún segist finna sig vel í móður­
hlutverkinu og segir enga vinnu
jafnast á við það hlutverk. „Það er
svo hrikalega gaman að vera með
svona flotta skemmtikrafta eins og
börnin inni á heimilinu. Það er alltaf
eitthvað nýtt á hverjum degi, enda­
laus þroski í gangi og ný verkefni
að takast á við,“ segir hún og bæt­
ir við að þau bæði njóti sín í botn í
fjölskyldulífinu. „Gummi er svaka­
legur pabbi og leggur mikið upp úr
því að lesa með börnunum á kvöld­
in. Það sem hann hefur helst kennt
mér er þessi gullna regla í upp­
eldinu, hjónabandinu og lífinu al­
mennt en það er að velja sínar orr­
ustur. Það þarf ekki að gera stórt mál
úr öllu. Hann er já­pabbinn og ég er
nei­mamman og er stundum kölluð
Þjóðverjinn á heimilinu. Ég vil hafa
hlutina svona og svona og vil að allt
sé tipptopp en hann nær að róa mig
niður og það er gott.“
Þegar hún er beðin um að spá í
framtíðina segist hún vona að fjöl­
skyldan verði hamingjusöm. „Ég sé
Gumma fyrir mér aktífan í pólitík­
inni og mig í leiklistinni. Svo gæti
ég alveg hugsað mér að við yrðum
bændur úti á landi eða rækjum hót­
el. Hvað sem það verður er dagurinn
í dag góður og ég reyni að lifa fyrir
hann. Við fjölskyldan förum mikið
út í sveit þar sem við erum að byggja
gestahús ásamt systkinum Gumma.
Hann er svo mikill smiður og ég verð
aldrei jafn skotin í honum og þegar
hann er á fullu í vinnu. Fjölskyldan,
eiginmaðurinn, sonurinn og fóstur­
dóttirin gera mig hamingjusama og
það er ótrúlegt hvað lífið leikur við
mig þessa dagana. Það er alltaf eitt­
hvað nýtt að gerast,“ segir hún og
kinkar kolli þegar hún er innt eftir
því hvort hún sé enn jafn ástfangin.
„Algjörlega. Kannski af því að ég er
svo nýgift. Ég verð ennþá hálfkjána­
leg og fæ kitl í magann þegar ég sé
hann. Það er svo gaman. Lífið er svo
skemmtilegt.“ n
Heillaðist af karlmennsku hans
m
y
n
d
S
ig
tr
y
g
g
u
r
A
r
i
Viðtal 35Helgarblað 18.–20. nóvember 2011
„...þótt dóttir
hans væri ekki
mitt blóð fannst mér
hún hjálpa frekar en
hitt. Hún var ljósið
í baráttunni.
Sátt við lífið
Alexía Björg leikur í
Kirsuberjagarðinum í
Borgarleikhúsinu auk
þess sem hún túlkar hinn
unga graða Nonna. Hún
segir móðurhlutverkið
skemmtilegra en öll önnur
hlutverk.