Dagblaðið Vísir - DV - 23.05.2014, Síða 32

Helgarblað 23.–26. maí 201432 Fólk Viðtal
J
ón Gnarr stikar um Hólavalla­
kirkjugarð á köldum sum­
ardegi. Hingað kemur hann
reglulega til þess að fá frið.
Hann fer í gönguferðir með
hundinn sinn eldsnemma á morgn­
ana og seint á kvöldin. Venjulega
með hljóðbók í eyrum, þessa dagana
er hann að hlýða á heimspeki Lud­
wigs Wittgenstein.
Það truflar mig enginn hér,“ segir
hann og gerir að gamni sínu. „Ef ég
hitti einhvern þá er freistandi að
spyrja hvort sá hinn sami hafi eitt­
hvað merkilegra að segja en Witt­
genstein.“
Blaðamaður og ljósmyndari rölta
á eftir borgarstjóranum. Hann þekkir
hvern krók og kima í kirkjugarðinum.
Þekkir legsteinana og járnvirkin í
kringum þá suma, sem hann segir er­
lenda áhugahópa rannsaka af ákefð.
„Hér eru járnvirki sem þekkjast ekki
annars staðar. Annars staðar voru
þau brædd í byssukúlur en ekki hér,“
segir hann og strýkur yfir eitt þeirra.
Svo staðnæmist hann við legstein
ónefnds forsætisráðherra. Risa­
stóran og reisulegan. Við rætur leg­
steinsins er annar lítill legsteinn. Þar
hvílir eiginkonan. „Þetta er lýsandi
fyrir virðinguna sem sýnd var kon­
um. Eða virðingarleysið öllu heldur,“
segir hann og bendir á annan leg­
stein þar sem minningarplata eig­
inkonunnar hefur hreinlega verið
fest aftan á legstein eiginmannsins.
„Svona líka hentugt. Ef menn vilja,
þá er einfaldlega hægt að skrúfa kon­
una af,“ segir hann í háði.
Á ekkert fjölskyldulíf
Eftir viðkynni af Jóni Gnarr er blaða­
manni ljóst að honum er mjög um­
hugað að sýna fólki virðingu. Af ýms­
um ástæðum. Sumum sárum. Bæði
í starfi sínu sem borgarstjóri og sem
eiginmaður og faðir. Hann hefur
notað tíma sinn í valdastól til þess
að vekja máls á mannréttindum og
stöðu þeirra sem er hafnað eða eru
á jaðri samfélagsins. Honum hefur
sjálfum verið hafnað af kerfinu eins
og hann rekur seinna í viðtalinu.
Með fjölskyldu sinni hefur hann
gætt þess að virða sjónarmið allra fjöl­
skyldumeðlima. En oft hefur hann haft
meiri tíma til að sinna fjölskyldunni.
Nú er hann að kveðja og segist hlakka
til að heimta aftur fjölskyldulífið.
„Ég á ekkert fjölskyldulíf. Ég hef
ekki átt neitt fjölskyldulíf í nokkur ár.
Það er að segja, ekkert sem hægt er
að kalla heilbrigt fjölskyldulíf eða fé­
lagslíf. Til þess hefur ekki verið næg­
ur tími,“ segir hann. „Ég hef ekki
haft orku í að hitta vinina. Sem er
mjög sérstakt, því ég er mjög félags­
lyndur og þykir vænt um vini mína.
Ég hringdi í Barða Jóhannsson, vin
minn í gær, það hef ég ekki gert í fjög­
ur ár. Eins og hann er nú góður vin­
ur minn og það sem okkur finnst nú
gott að tala saman og svona.“
Mamma farin – en ennþá
hægt að bjarga Orkuveitunni
Á fundi borgarstjórnar 15. júní 2010
var Jón Gnarr kosinn borgarstjóri
og varð með því æðsti yfirmaður
tæplega átta þúsund starfsmanna
borgarinnar. Ábyrgðin var mikil –
borgarstjóri gegnir þremur megin­
hlutverkum sem öll eru krefjandi.
Hann er framkvæmdastjóri Reykja­
víkurborgar, fulltrúi Reykjavíkur­
borgar á opinberum vettvangi og
pólitískur leiðtogi meirihlutans. Og
þetta var eftir hrun og borgin á haus.
Orkuveitan virtist að falli komin og
fjárhagurinn í rúst. Þess utan hafði,
fyrir tíma Jóns, Ráðhúsið logað í ill­
deilum. Við tók annasamur tími sem
reyndi á Jón.
„Mér fannst spennandi að taka við
þessu embætti og var fullur þakklætis.
Ég vildi verða að gagni og lagði nótt við
dag. Jólin 2010 fékk ég fyrst frí til að ná
áttum, þá dó mamma. Ég þurfti því að
glíma við dauðsfallið og svo þurfti ég
að ýta því til hliðar til að vinna áfram.“
Hann fær ekki staðist að slá á létta
strengi þótt umræðuefnið sé alvarlegt.
„Mamma var farin en það var ennþá
hægt að bjarga Orkuveitunni,“ segir Jón
og hlær sínum alþekkta tröllahlátri.
„Þetta leiðir líka hugann að því að
núna á mæðradaginn fór ég að leiði
hennar með strákinn minn og þá var
ég einmitt að hugsa um að ég hefði
ekki farið þangað nema einu sinni
síðan hún var jörðuð.“
Er hann með samviskubit?
„Nei, ég er ekki með neitt sam­
viskubit. Þetta er bara eins og það er.
Ég gerði eins og ég gat.“
Persónulegur sigur
Jón verður þriðji borgarstjórinn til
þess að ljúka kjörtímabili síðan 1982
þegar hann lætur af störfum í næsta
mánuði.
Átta borgarstjórar sátu ekki heilt
kjörtímabil, eða fjögur ár, á þessu
tímabili, af mismunandi ástæðum.
Þessi staðreynd hefur ekki farið fram
hjá neinum og til dæmis vakti Árni
Páll Árnason, formaður Samfylk­
ingarinnar, athygli á afreki Jóns í eld­
húsdagsumræðum Alþingis og sagði:
„Þegar Jón Gnarr býr sig nú undir
að kveðja hið pólitíska svið er öllum
ljóst að aðrir hefðbundnari stjórn­
málamenn hafa frekar orðið til þess
að skapa pólitíska upplausn undan­
farin ár en hann og hið yfirlýsta grín­
framboð. Það ætti að verða okkur
öllum umhugsunarefni. Ekki síst í
þessum sal.“
Sjálfur er Jón stoltur af því að hafa
verið í einu og sama starfinu í jafn
langan tíma. „Þetta er metið mitt
og ég er 47 ára. Ég hef lengst verið í
vinnu í svona tvö ár, þá hef ég ver­
ið búinn að fá mig alveg fullsadd­
an og fundist ég hafa hafa eytt hálfri
ævinni í einni og sömu vinnunni.
Bara orðinn útbrunninn og saddur
lífdaga,“ segir hann og hlær. „Þannig
að þetta er mikill persónulegur sigur
fyrir mig.“
Kveður sem heimspekingur
Áhugi hans á heimspeki hefur vaxið
í starfi hans sem borgarstjóri. Jón
er ómenntaður, hefur gengið í lífs­
Í ál við Ísland
Jón Gnarr kveður
Jón Gnarr endur-
heimtir fjölskyldulíf sitt
á næstunni þegar hann
kveður sem borgarstjóri
Reykvíkinga. Tíminn
hefur verið annasamur.
„Nú er það ég og Jóga,“
segir hann og kveður
borgar búa í einlægu við-
tali. Jón segir frá vænt-
anlegri málsókn á hendur
íslenska ríkinu, fram-
tíðardraumum sínum og
eiginkonunnar og ofbeldi
á unglingsárum.
Kristjana Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
„Mamma
er farin
en það er ennþá
hægt að bjarga
Orkuveitunni