Dagblaðið Vísir - DV - 13.12.2013, Blaðsíða 25

Helgarblað 13.–16. desember 2013 Fólk Viðtal 25
Hrædd við að vera hafnað
E
ivør  hefur verið á ferð og
flugi allt árið og nú þegar
árið er senn á enda er hún
farin að þreytast ögn og hún
hlakkar til að fara í jólafrí til
fjölskyldu sinnar í Færeyjum. Þegar
blaðamaður náði tali af henni stóð
hún í undirbúningi vegna tónleika
á Íslandi. Hún mun koma fram á
Jólagestum Björgvins í Laugardals-
höll. Þreytumerkin er hvergi að
greina og það er jafn létt yfir henni
og vanalega. 
„Þetta er búið að vera anna-
samt ár, ég er búin að vera ótrúlega
mikið á ferðinni en á sama tíma er
ég þakklát annríkinu, þetta hef-
ur verið gjöfult ár. Ég hef fengið að
fylgja síðustu plötu minni,  Room,
vel eftir. Nú er ég nýkomin frá
Noregi, Danmörku, Rússlandi og
Þýskalandi. Mikill erill og stund-
um finn ég fyrir ferðaþreytu sem
safnast upp. Ég hlakka þess vegna
einstaklega mikið til að heimsækja
foreldra mína og syst kini um jólin
í Færeyjum. Þetta verður yndislegt
jólafrí,“ segir Eivør og dæsir. 
Ræst kjöt í uppáhaldi
Eivør  er færeysk, fædd og upp-
alin í Götu, sem er fimm hundruð
manna þorp á Austurey. Henni
finnst gott að hvíla sig og hlaða sig
orku í heimabænum. Í Götu ólst
hún upp við mikla hlýju og frelsi.
Á heimili hennar var ekki sjónvarp
en í staðinn voru sagðar sögur og
flutt kvæði. „Á jólunum heima þá
finnst mér gott að elda mat, þetta
er eitthvað sem við gerðum saman,
ég og pabbi. Best þykir mér að
fara, spjalla, heyra sögur og vera
með fjölskyldunni. Við erum mörg
saman, við borðum hjá ömmu á
jóladag, spilum og borðum góðan
mat. Við erum öll saman og erum
ekki að gera svo mikið annað en
að vera saman. Þá fæ ég eftirlætis-
matinn minn sem er ræst kjöt. Ræst
kjöt er þurrkað til hálfs, sigið. Það
er kryddað af söltu sjávarloftinu
og mér finnst þetta mikið sælgæti.
Ég fæ þetta auðvitað hvorki í Dan-
mörku né hér og ég hlakka alltaf til
að gæða mér á þessu,“ segir hún og
hlær.
Fjölskylda mín er hávær. Við
tölum og hlæjum hátt, grátum og
syngjum mikið. Við erum eins og
Ítalir þarna í    Götu,“ segir hún    og
hlær. „Fjölskyldan styrkir  mig, það
er ekkert sem við getum ekki rætt og
við erum opin og frjálsleg í fasi. Það
allra erfiðasta við að búa í útlönd-
um er að búa frá þeim. En á jólun-
um erum við saman og það skiptir
máli.“
Sátt við bók um sig
Eivør  lýsir sjálfri sér í æsku sem
dreyminni, henni gekk vel í skóla
og þá helst í skapandi greinum. Í
nýútkominni bók –  Eivør  og fær-
eysk tónlist – eftir Jens Guðmunds-
son, sem er betur þekktur sem Jens
Guð ofurbloggari er hins vegar frá-
sögn af Eivør sem lýsir óvæntri hlið
á henni. Þar er henni lýst ungri á
fótboltamóti í Vestmannaeyjum
sem ákafri og grimmri í boltan-
um. Ákafinn skilaði litlu öðru en
rauðu spjaldi. Reyndar voru gul
og rauð spjöld tíð á stuttum fót-
boltaferli.  Hún var tólf ára og hafði
þá ákveðið að leggja knattspyrnu
fyrir sig. Fékk sér búning og fór að
keppa utan Götu.
„Þetta var mín fyrsta heimsókn
til Íslands. Bróðir langafa míns bjó
í Vestmannaeyjum og þar á ég ætt-
menni. Ég man eftir nokkrum rauð-
um og gulum spjöldum. Ég er léleg
í íþróttum og svona keppnisíþrótt-
um. Þá bregst ég við af hörku og fer
í baráttu. Verð óþolinmóð og erfið,
eiginlega alveg brjáluð,“ segir hún
og skellir upp úr.
Náttúrubarn
Sem barn eyddi  Eivør  mestum
tíma úti í náttúrunni. „Ég var alltaf
úti að leika mér, og þetta frelsi
sem ég fékk þegar ég var lítil er
mér mjög dýrmætt og tengingin
við náttúruna. Þessi heimur er
enn með mér. Ég er miðjubarn, á
tvo hálfbræður,  Magnus  og Erling
og    tvær yngri systur,  Elisabetu  og
Elinborgu en um þær hefur hún
samið lag. Hún sat í flugvél og
söknuðurinn til systranna braut sér
leið í lagi, Liten fuggel.
Hún er náin fjölskyldu sinni.
„Við erum öll mjög náin og ég sakna
fjölskyldu minnar á ferðalögum og
finnst oft erfitt að vera án þeirra. Nú
er ég búsett með eiginmanni mín-
um og stjúpdóttur í Kaupmanna-
höfn og það væri auðvitað betra
að hafa alla fjölskylduna nærri.
Ég flutti ung að heiman, var að-
eins sautján ára gömul og hef verið
burtu frá heimilinu vegna tónlistar-
innar. Það er einhver söknuður við-
varandi vegna þessa.“ 
Það sem hjartað vildi
Tónlistin hefur alltaf verið hluti af
lífi Eivør og hún man eftir sér á rölti
á leið heim úr skóla þar sem hún
samdi lagstúfa og söng. „Að búa til
tónlist og syngja var það sem hjart-
að vildi, það vissi ég strax sem barn
og var alltaf mjög ákveðin í því sem
ég vildi gera.  Ég stefndi á að verða
söngkona og hef eiginlega aldrei
misst sjónar á þessum draumi sem
rættist auðvitað.“  Hún var aðeins
sautján ára gömul þegar hún flutt-
ist til Íslands. Í Færeyjum gat hún
ekki þróað áfram eigin söngstíl og
þurfti að halda í nám. Ég flutti út því
ég vildi læra söng og það var enginn
söngskóli í Færeyjum. 
Foreldrum mínum fannst þetta
ofsalega erfitt. Ég var sautján ára
þegar ég fluttist til Íslands í árs-
byrjun 2001 í boði Ólafar Kol-
brúnar Harðardóttur, óperu-
söngkonu og söngkennara. Ólöf
rekur Söngskólann í Reykjavík
ásamt Garðari  Cortes.  Mér fannst
rosalega spennandi að koma til
Reykjavíkur, mér fannst allt svo
stórt og gekk fyrst um borgina með
galopin augu. Ég er alin upp í sveit
og mér fannst Reykjavík vera eins
og stærri útgáfa af heimahögun-
um.“ 
Nándin er meiri í Færeyjum
Þó að  Eivør  hafi flust ung frá Fær-
eyjum þótti henni lífið gott. Nándin
er meiri í Færeyjum þar sem minna
er um að vera. „Samböndin eru
svo náin, því vinir skipta svo miklu
máli. Það er helst vináttan sem gerir
lífið gott í Færeyjum og mér fannst
hún góð og frelsið líka. Ég var alltaf
í einhverjum kjöllurum að spila eða
hlusta á tónlist. Í rauninni er svipað
andrúmsloft í Reykjavík en meira
um að vera og allt stærra í sniðum.“  
Beislar orku í söng
Talið berst að tilfinningaríkum söng
hennar og þeirri staðreynd að hún
syngur ávallt berfætt. Hvers vegna
er það? „Ég held að ég hafi byrjað að
syngja berfætt vegna hræðslu. Ég
söng 10 ára gömul í afmæli frammi
fyrir gestum og var taugaóstyrk.
Þá skalf ég og nötraði svo fæturnir
voru stirðir og báru mig varla. Þá fór
ég úr skóm og sokkum og fann fyrir
einhverri tengingu sem róaði mig.
Ég fékk einhverja orku sem ég gat
notað og beislað. Ég hef fundið fyrir
þessari tengingu síðan og treysti
á hana. Ég get samt alveg sungið í
sokkum,“ segir hún og hlær. „En oft
er þetta svolítið hvimleitt ef ég er til
dæmis í flottum kjól sem væri fal-
legt að vera í hælum við. Mér finnst
ég einhvern veginn ekki tilbúin á
svið ef ég er í skóm.“ 
Þessi innilega tenging sem  Ei-
vør  er nauðsynleg í söng er þess
valdandi að hún nær taki á áhorf-
endum sínum og flutningurinn er
geysilega kraftmikill. „Ég er með
fólkinu sem er að hlusta á mig. Ég
nota orkuna sem er í umhverfinu
og reyni að beisla hana á jákvæðan
hátt. Orkan er mjög mismunandi
eftir því hverja ég er að spila fyrir.“  
Uppgjör við eltihrelli
Eivør á sér marga aðdáendur en líf
hennar hefur ekki alltaf verið dans
á rósum. Í nokkur ár glímdi hún
við  eltihrelli  sem fékk hana á heil-
ann og  hrellti  hana og fjölskyldu
hennar.  Eltihrellirinn  er hættur
að elta hana og hrella. Hefur látið
hana í friði í um það bil ár.  En það
var erfið glíma. Uppgjörið við  elti-
hrellinn átti sér langan aðdraganda.
Eivør  hafði tekið eftir því að
sami maðurinn kom á alla tónleika
hennar. Þegar hún kom til Íslands
virtist hún rekast á hann á hverju
götuhorni. „Hann var alltaf á sama
stað og ég fann til hræðslu. Hann
var að elta mig og trúði að við ætt-
um í heilögu sambandi og að að-
eins fjölskyldan stæði í vegi fyrir því
að við gætum verið saman.
„Ég þurfti að leita til lögreglunn-
ar og fá nálgunarbann, þá lét hann
mig í friði um stund.“ Friðurinn
varði ekki lengi. Hann mætti á
minningartónleika um látinn föð-
ur hennar öllum að óvörum.  Þar
kom hann inn í kirkjuna og fékk
sér sæti. Hann hafði verið beðinn
um að fara en neitaði. Að lokum
þurfti að hringja á lögregluna sem
kom skjótt á vettvang og fjarlægði
manninn.
„Nú hef ég sem betur fer fengið
frið frá honum í langan tíma og
skynja frið innra með mér. Mér
finnst ég ekki þurfa að líta um öxl
lengur. Sem betur fer, en það þurfti
að ganga alltof langt áður en hann
hætti. Það sem gerði það að verkum
að ég þurfti að leita til lögreglunnar
og stöðva hann með öllum ráðum
var að hann var farinn að elta fjöl-
skylduna. En þessu er lokið núna.“ 
Sönn ást
Eivør  gifti sig í júlímánuði þar síð-
asta sumar, honum Tróndi Boga-
syni.  Tróndur  er vel metinn í fær-
eyskri tónlist sem tónskáld og
hljóðfæraleikari. Hún er inni-
lega ástfangin og segir eiginleika
mannsins síns bæta sig. 
„Við höfum alltaf þekkst,
við  Tróndur. Við erum bæði tón-
listarmenn og alin upp í Færeyjum.
Við kynntumst fyrir um tveim-
ur árum síðan. Það sem heillaði
mig og heillar mig aftur og aftur er
persónuleiki hans – já, og fallegu
krullurnar, rifjar hún upp. „Hann
hefur svo góða jarðtengingu og býr
yfir ró og festu sem ég sæki í.  Þetta
er sönn ást, gerðist mjög fljótt í lífi
mínu en samt er eins og við höfum
alltaf þekkst.
Við höfum unnið saman, unn-
um til dæmis saman að Lörvu, plöt-
unni minni. En fórum ekki að hitt-
ast fyrr en svolítið eftir það.
Við giftum okkur svo þar síðasta
sumar og það var yndisleg stund
heima í Færeyjum með góðum
vinum. Hann gefur sér svo mik-
inn tíma til að pæla í hlutunum,
það þarf svo mikið til að hann
verði stressaður. Svo er hann ótrú-
lega góð manneskja og yndislegur
pabbi.“ 
Erfitt að vera stjúpmóðir
Tróndur  á átta ára gamla dóttur,
hana Tóru. Eivør er því stjúpmóðir
og segir það hafa verið erfitt hlut-
verk að laga sig að því hlutverki í
fyrstu. Hún var hrædd um að sér
yrði hafnað. 
„Það var ekki auðvelt að finna
sér pláss í byrjun, ég þurfti að vinna
svolítið í sjálfri mér til að tengj-
ast þessu nýja hlutverki í lífi mínu.
Þetta gerðist allt svo fljótt. Ég varð
hrædd um að henni myndi ekki líka
við mig. Þetta gæti verið svo flók-
ið en sem betur fer varð þetta nátt-
úrulegt, við urðum góðar vinkonur
strax og vináttan sterk. Það er yndis-
legt að eiga þau í lífinu mínu. Það
er blessun að hafa hitt þau. Mað-
ur hefur heyrt margar sögur um
hvernig það er að ganga inn í svona
erfitt hlutverk en það hversu vel fór
er mikið Tróndi að þakka. Hann
fékk mig til að láta af öllum áhyggj-
um og sagði mér að taka því rólega.
Það gerði ég og þá fór allt vel. Ég
gæti alveg hugsað mér að eignast
fleiri börn, ég finn mig í þessu hlut-
verki. Mamma er líka alltaf að suða
í mér,“ segir hún og hlær.
Notalegt í Kaupmannahöfn
Litla fjölskyldan býr í Kaupmanna-
höfn. Þaðan er auðvelt að ferðast
um heiminn og stundum tekur
hún  Trónd  og Tóru með sér. „Ég
er alltaf á flakki og nýti tímann vel
með þeim þegar ég er heima. Ég vil
alltaf fagna því að ég eigi þau að og
reyni að vera ekki lengi í burt. Ef ég
sé fram á að vera lengi þá reyni ég
að fá þau með ef það er mögulegt.
Það er auðvelt að ferðast til og frá
Kaupmannahöfn og það gerir lífið
einfaldara og ferðaþreytuna ögn
minni. Það er meira flakk fram und-
an en ég er einnig farin að vinna að
minni næstu plötu. Ég er komin
stutt með hana og það verður bjart
yfir henni en melan kólían  í lögum
mínum er samt alltaf til staðar. Ég
mun flytja einhver ný lög þegar ég
kem til Íslands í febrúar næstkom-
andi og held tónleika fyrir norðan
með Sinfóníuhljómsveit Norður-
lands. Ég hlakka alltaf til að koma til
Íslands, hér á ég marga vini.“
Það er ekki að undra að  Eivør eigi
hér marga góða vini enda bjó hún á
Íslandi í fjögur ár.
Hún fluttist frá Íslandi árið 2008
og ílentist hér þrátt fyrir önnur
áform. „Ég eignaðist svo marga
góða vini hér og tónlistarsenan er
spennandi. Íslendingar eru líkir
Færeyingum að mörgu leyti þótt ís-
lenskt samfélag sé hraðara, stærra
og hið færeyska friðsamara.“ n
Eivør Pálsdóttir fluttist 17 ára til Íslands. Móðir
hennar krossaði sig í bak og fyrir að senda hana
barnunga til landsins. Hér lærði hún að beisla
firnasterka orku í tjáningarríkan söng og ferill
hennar hefur verið farsæll alla tíð síðan. Einkalífið
hefur þó ekki alltaf verið dans á rósum. Hún glímdi
við eltihrelli í mörg ár en hefur nú notið friðar og
ástar í nokkurn tíma og telur sig lánsama.
Kristjana Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
„Mér finnst
ég ekki
þurfa að líta um
öxl lengur
Stuttur
fótboltaferill
„Ég er léleg í
íþróttum og svona
keppnisíþróttum.
Þá bregst ég við
af hörku og fer
í baráttu. Verð
óþolinmóð og erfið,
eiginlega alveg
brjáluð,“ segir hún
og skellir upp úr.