Lögmannablaðið - 01.10.2013, Síða 8

8 lögmannaBlaÐiÐ tBl 03/13
KönnUn löGMAnnABlAðsins
þátttakandi taldi of marga óreynda
lögmenn fara beint í að stunda
lögmannsstörf á meðan sá þriðji taldi
fjölgun og aukna samkeppni vera til
góðs sem lögmenn ættu ekki að óttast.
fjórðungur lögmanna á lögmannsstofum
og 18% innanhússlögmanna taldi fjölgun
lögmanna hafa óveruleg áhrif á stéttina.
Framhaldsnám
Af sjálfstætt starfandi lögmönnum
hafa 37% stundað framhaldsnám eftir
embættispróf í lögum en einungis 14%
fulltrúa. 28% innanhússlögmanna hafa
stundað framhaldsnám eftir fullnaðarpróf
í lögum og hafa flestir lokið LL.m námi.
Ánægja með störf stjórnar og
skrifstofu
Spurt var út í afstöðu félagsmanna til
stjórnar LmfÍ og skrifstofu félagsins og
var almenn ánægja með hvoru tveggja.
Talsvert hátt hlutfall svaraði þessum
spurningum með „hvorki/né“ (52,8%
varðandi stjórn og 37,4% varðandi
skrifstofu) og má sjálfsagt túlka það
þannig að margir hafi ekki myndað sér
skoðun á félaginu. Þegar horft er til
þeirra sem tóku afstöðu í aðra hvora
áttina sögðust 82,1% vera ánægð eða
mjög ánægð með störf stjórnar LmfÍ
og 98,2% ánægð eða mjög ánægð
með skrifstofu félagsins. Ef hvorki/né
svörin eru talin með er hlutfall þeirra
sem eru ánægðir og mjög ánægðir
með stjórn LmfÍ 38,7% og 61,4%
varðandi skrifstofuna. Hafa ber í huga
hvað þetta atriði varðar að stjórn LmfÍ
breytist reglulega, m.a. komu inn nýir
stjórnarmenn fyrr á árinu og ljóst er af
athugasemdum sem fylgdu með svörum
við þessum lið að í ýmsum tilfellum
tóku svörin mið af frammistöðu fyrri
formanns og stjórnar. Þá nefndu nokkrir
að sýnileiki starfsins mætti vera meiri.
Eyrún Ingadóttir
Ályktun frá stjórn lmFÍ:
trúnaðarsamband lögmanns og
skjólstæðings grundvallarregla
Í júnÍ SL. sendi stjórn LmfÍ frá sér
ályktun þar sem hún lýsti sig ósammála
niðurstöðu Hæstaréttar í kærumáli
362/2013 og taldi hana vera mistök sem
yrðu vonandi leiðrétt hið fyrsta.
Í málinu féllst Hæstiréttur á að
ákæruvaldinu væri heimilt að leggja
fram í dómsmáli endurrit af hleruðum
símtölum sakbornings við tvo lögmenn
á grundvelli þess að hvorugur þeirra
hefði verið verjandi ákærða í skilningi
sakamálalaga nr. 88/2008.
Stjórn félagsins taldi niðurstöðu
Hæstaréttar hvorki samrýmast 1. mgr.
85. gr., sbr. 2. mgr. 119. gr. sakamálalaga,
22. gr. lögmannalaga nr. 77/1998, 71.
gr. stjórnarskrárinnar nr. 33/1944, né
8. gr. mannréttindasáttmála Evrópu,
sbr. og 70. gr. stjórnarskrárinnar og
6. gr. mannréttindasáttmálans þegar
sakaðir menn eiga í hlut, eins og
ákvæði sáttmálans hafa verið túlkuð í
dómaframkvæmd mannréttindadómstóls
Evrópu, en hann var lögfestur hér
á landi með lögum nr. 62/1994.
Trúnaðarsamband lögmanns og skjól-
stæðings væri grundvallarregla og nyti
afar ríkrar verndar í sérhverju réttarríki.
Þá lýsti stjórn félagsins vonbrigðum
með að ákvörðun um inntak svo
mikilsverðrar grundvallarreglu skyldi
tekin af þremur hæstaréttardómurum
en ekki fimm.