Fréttatíminn - 13.11.2015, Síða 30

UMBÚÐIR
NÁTTÚRULEGA
BETRI
Það er lítið mál að endurvinna nýju Smjörva umbúðirnar.
Þú tekur bara pappann af plastöskjunni og setur í pappírstunnuna.
Gámar fyrir plastumbúðir eru á næstu grenndarstöð eða
endurvinnslustöð.
E
N
N
E
M
M
/
S
IA
•
N
M
71
94
0
ur, ég segi ekkert frá smáskotum
og minni kærustum, svo kannski
verða einhverjir spældir. Segi bara
frá þeim sem skiptu mig máli. Ef ég
hefði ætlað að segja eitthvað krass-
andi og særandi um aðra þá hefði
minn góði ritstjóri og yfirlesarar
stoppað það af, þannig að þeir sem
lesa þessa bók í leit að slíku verða
fyrir vonbrigðum.“
Bókin er byggð upp sem hefð-
bundin þroskasaga og lýkur þegar
söguhetjan er komin í örugga höfn
með góðum maka. Er það ekki
andstætt öllum kvenfrelsiskröfum
samtímans? „Í raun og veru endar
bókin ekki þar. Hún endar þegar
ég er beðin að skrifa fyrstu bókina
og er komin á þessa rithöfundar-
braut sem ég hef verið á síðan. Það
vildi bara svo til að það gerðist fáum
árum eftir að við Eggert tókum
saman. Hann sagði hins vegar oft
við mig; „þú skrifar ekki um mig?,
þannig að það verður ekkert fram-
hald á þessari ævisögu.“
Einfaldlega að berjast fyrir lífi
sínu
Þegar hún minnist á Eggert vikn-
ar Þórunn dálítið og talið berst að
sorginni og þeim erfiða tíma sem
fram undan er; fyrstu jólunum án
hans. „Ég er nú vaxin upp úr því að
vera væluskjóða, en þegar afabarn
númer tvö fékk nafn nýlega og núna
þegar ég fæ nýja bók í hendurnar
sakna ég hans mikið. Við kvíðum
jólunum, en fjölskyldan verður sam-
an og við styðjum hvert annað. Ég
var heppin að eiga frábæran mann
í 34 ár og er afar þakklát fyrir það,
tók strax þann pól í hæðina gegnum
sorgina. Maður gerir það sem þarf
að gera og þess vegna er enginn
duglegur í sorg, heldur einfaldlega
berst fyrir lífi sínu, það er enginn
annar kostur.“
Tíminn er hlaupinn frá okkur og
að lokum spyr ég Þórunni hvað hún
sé ánægðust með í Stúlku með höf-
uð. „Ég vissi aldrei í barnaleiknum
„Fram, fram fylking? hvort ég vildi
appelsínu eða epli. Það er eitthvað
sálrænt, ég á erfitt með að gera upp
á milli. Ég er ánægð með bókina
alla, hef satt að segja aldrei verið
eins glöð með bók, nema kannski
Upp á Sigurhæðir. Sögu Matthíasar
Jochumssonar af því sú bók tók mig
fimm ár og ég var svo fegin að vera
laus. Ég er ekki síst ánægð með
myndirnar í Stúlku með höfuð, ætl-
aði að láta standa aftan á kápunni
„Ævintýri með 100 myndum? eins
og á Dísu ljósálfi, en það gleymdist.
Eftir að hafa hugleitt líf mitt í tvö
ár sé ég fyrst og fremst að ég hef
verið óvenju farsæl í lífinu. Stend
nú á tímamótum, að byrja þriðja og
síðasta Satúrnusarhringinn og vil
halda áfram að gera mitt besta. Það
sem gildir er að slaka á og þora að
vera hamingjusamur. Ég held upp
á 25 ára dansafmæli í janúar með
því að fara með Kramhúskennurum
mínum og afródítum til Guineu Co-
nakry í Vestur-Afríku að dansa. Líf-
ið heldur áfram og ég tek þátt í því.“
Friðrika Benónýsdóttir
fridrika@frettatiminn.is
„Ég er nú vaxin upp úr því að vera væluskjóða, en þegar afabarn númer tvö fékk
nafn nýlega og núna þegar ég fæ nýja bók í hendurnar sakna ég hans mikið.
30 viðtal Helgin 13.-15. nóvember 2015