Són - 01.01.2012, Síða 31

Són - 01.01.2012, Síða 31
„Yggjar bjór hver eiga myni, ósýnt þykir lýða kyni“ 31 albesti bústaður landsins þegar undan eru skildir biskupsstólarnir.84 Hlutur Solveigar í málinu verður ekki metinn á annan hátt en þann að hún skilji fullvel þau lögmál sem gildi í samfélaginu um eignir og völd og erfðir. Ekki verður annað séð af þessu dæmi en hún taki fullan þátt í þeim leik eins og telja má eðlilegt og staða hennar býður. Sturla Sighvatsson fer að safna liði um Vestfirði eftir páska vorið 1238. Um þær mundir stendur hann í þeim deilum sem enda með Ör- lygsstaðabardaga en hann á sér stað þá um sumarið. Í þeim bardaga falla þeir feðgar báðir og þrír bræður Sturlu að auki. Sighvatur faðir hans kemur að norðan í Dali og hefur sýnilega áhyggjur af Sturlu og „[…] ofsa þeim hinum mikla sem hann hefur umfram alla frændur vára,“ eins og hann tekur til orða þegar hann ræðir um Sturlu við Má kumbalda, sem nefndur er í sögunni „fornvinr Sturlunga“.85 Sig- hvatur er kænn að vanda og spyr gjarnan þess sem hann veit þó oftast manna best sjálfur. Hann spyr því Má um ferðir Sturlu en Már svarar því til að Sighvatur muni gerst vita sjálfur. Þegar Sighvatur kemur til Sauðafells er tekið vel á móti honum og við sjáum hann ferðaþreyttan halla sér upp að hægindi en Solveig, tengdadóttir hans, ræðir við hann. Sighvatur spyr enn að ferðum Sturlu og „[…] erindum í fjörðuna vestur. En Solveig kvað honum þat mundu eigi ókunnara en sér.“86 Góð svipmynd sem við fáum þarna. Segir kannski ekki ýkja mikla sögu – en sögu þó. Solveig gegnir hefðbundnum skyldum húsfreyjunnar, tekur vel á móti Sighvati sem tekinn er nokkuð að reskjast þegar hér er komið sögu. Hún hefur góðar gáfur og stendur þeim gamla fyllilega á sporði í samræðulist. Ef til vill ber ekki að lesa neitt meira úr þessu en þó má minna á að Sighvatur hefur snúið á margan mann í samræðum, þar á meðal Sturlu son sinn með eftirminnilegum hætti enda var tal hans þá með „eljaraglettu nökkurri“.87 Næsta ár eftir fall Sturlu, það er árið 1239, býr Solveig enn að Sauðafelli og kemur við sögu er hún vill liðsinna þeim mönnum sem 84 Í 125. kafla í Íslendinga sögu er stutt frásögn þar sem Sighvatur Sturluson skopast að Sturlu, syni sínum. Sighvati þykir sem sonur sinn sé orðinn nokkuð mikill á lofti. Ekk- ert er of gott fyrir Sturlu og nú þarf hann að fá nýja jörð fyrir sig: „Ekki er um fleiri at leita en tvá [bústaði],“ segir Sighvatr, „þegar frá eru teknir biskupsstólarnir. Er þar annarr Oddastaðr, en annarr Möðruvellir í Hörgárdal. Þeir eru bústaðir beztir ok munu þér þykkja einskis til miklir.“ Sturlunga saga I (1946:407). 85 Sturlunga saga I (1946:411). 86 Op.cit. 87 eljaragletta: ‘meinleg gamansemi’. Þetta samtal þeirra feðga á sér stað í 125. kafla í Ís­ lendinga sögu, sbr. neðanmálsgrein nr. 84. Samkvæmt þeirri frásögn er eins og Sturla sé lengi að átta sig á að faðir hans sé í raun að hæðast að honum.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204

x

Són

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Són
https://timarit.is/publication/1139

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.