19. júní - 19.06.2010, Blaðsíða 32

Karlavígin falla eitt af öðru, heyrist stundum sagt. Á undanförnum
árum hefur konum fjölgað mjög í þeim störfum sem áður voru kölluð
Finnur þú fyrir því að vera kona í því sem einu sinni
var kallað karlastarf?
Já, stundum. Ég fann þó meira fyrir því þegar ég var að byrja
því ég er þekktari í dag. Fólk varð oft mjög hissa þegar ég sagði
því að ég væri að læra kokkinn því kannski lít ég ekki út fyrir að
vera kokkur. Vinnulega séð finn ég ekki fyrir því en þegar ég
var að byrja var erfitt að fá námssamning vegna þess að ég
var stelpa. Það voru allir hræddir um að ég yrði ólétt og færi
í barneignarfrí sem var auðvitað ekki í mínum plönum því ég
ætlaði í fjögurra ára nám.
Ertu meðvituð um það að eitt sinn datt engum í hug
að kona gæti gegnt þessu starfi?
Mér datt sjálfri ekki í hug að það væri hægt að læra að verða
kokkur því það voru bara karlmenn sem voru áberandi í því starfi.
Þá erum við að tala um árið 2000 þegar ég hóf námsferilinn. Ég
hef hins vegar tekið eftir mikilli aukningu kvenna í stéttina eftir að
ég lauk námi. Svo ég víki aftur að námssamningnum í upphafi
þá sagði námsráðgjafinn í MK að það væri meira vit fyrir mig að
læra matartækninn því vinnutíminn væri miklu betri. Ég fussaði
við því og sagði að ég vildi vera eins og Siggi Hall :).
Telur þú að komið sé öðruvísi fram við þig í starfinu
af því að þú ert kona en ef þú værir karlmaður?
Frá byrjun hef ég verið mjög dugleg að passa upp á að það
sé ekki gert. Ég bið aldrei um hjálp nema kannski til að láta
rétta mér eitthvað sem er hátt uppi því ég er svo lítil. Ég hef því
alltaf verið ein af strákunum. Maður setur línurnar sjálfur. Það
eru kannski fyrstu tíu mínúturnar sem eru öðruvísi en svo sjá
þeir að ég er bara ein af þeim.
Hvað telur þú að helst hafi orðið til þess að breyta
ríkjandi hugsunarhætti um að sumar stöður séu ekki
kvennastörf?
Það er auðvitað alltaf einhver sem er fyrstur. Ég las nýlega
grein um fyrsta íslenska karlmanninn sem varð snyrtifræðingur
og mér fannst það sniðugt. Ég held að hugsunarhátturinn
breytist eftir því sem fleiri konur/karlar gegni störfunum. Ætli
það snúist ekki bara um viðurkenningu í samfélaginu. Það eru
ennþá til kynbundin störf en það er mikið að breytast.
Hverja telur þú vera ástæðuna fyrir því að konur
sækjast minna eftir stjórnunarstöðum en karlar?
Ég held að konur séu orðnar fleiri í stjórnunarstöðum og
það er að færast á aukana með breyttu samfélagi. Það var
auðvitað alltaf í verkahring konunnar að sjá um börnin og
heimilið. Nú eru karlmenn farnir að hugsa meira um börnin og
heimilið eða verkefnin deilast á báða aðila. Ég á nokkra vini
þar sem karlinn er heimavinnandi og konan í stjórnunarstöðu
og aðalfyrirvinnan. Ég hugsa að það yrði þannig á mínu heimili
líka ef ég myndi eignast börn (þó að maður viti aldrei hvernig
móðureðlið myndi bregðast við).
Hvað telur þú geta aukið áhuga kvenna á setu í
stjórn fyrirtækja?
Í útlöndum er oft boðið upp á daggæslu fyrir börn í stærri
fyrirtækjum sem auðveldar fólki að sinna vinnunni. Ég held
annars að það sé bara persónubundið en ekki kynjabundið
hvort fólk vilji sinna stjórnunarstörfum. Það er miklu meiri og
erfiðari vinna sem felst í því sem þýðir að minni tími verður
með fjölskyldu og vinum þannig að fólk þarf að velja og hafna.
Konur eru meiri félagsverur en karlar.
Hvað getum við gert til að hvetja konur til að sækja
um valdastörf?
Ég tel að eftir því sem fleiri konur eru áberandi í valdastöðum
þeim mun meiri hvatnig sé fyrir aðrar konur að sækjast í
þannig störf. Gott er að hafa jákvæðar fyrirmyndir fyrir ungu
kynslóðina. Það er mjög hvetjandi að geta horft upp til einhvers
sem er ekki skyldur manni.
Hrefna Sætran
Ég er kona … og er matreiðslumaður
K A R L A V Í G I N F A L L A
32
32-41 Eg er kona5styrk.indd 2 6/1/10 2:13:17 PM