19. júní - 19.06.2010, Síða 43

vildi ekki bananann. Skömmin að tarna. Nú mundi ég það,
hún hafði sagt mér að elda hafragraut, hvernig eldar maður
hafragraut? Ég ákvað að lesa mér til um það, setti grjón í pott
og dálítið vatn. Hringdi í Arndísi til að fá frekari leiðbeiningar
en hún var svo ósvífin að svara ekki öðru en því að hún væri
mjög upptekin í nýja starfinu. Ég yrði að finna út úr mínum
vandamálum sjálfur. Maður á fimmtugsaldri hlyti að geta leyst
það verkefni að vera einn dag með barninu sínu.
Það var þá! Ég hlustaði á sóninn pípa eftir að hún skellti á
mig og var skapi næst að henda símanum út um gluggann.
Fréttamaður Íslands í heimilisbaxi, kolrangur maður á
kolröngum stað, sjóðandi hafragrjónin allt of lengi. Starkaður
gerði mér þó þann greiða að borða dálítið af grautnum og gaf
frá sér hljóð sem hefur hvatt mig æ síðan til að gera vel við
hann í mat og drykk. Ummmhummm, sagði sá stutti. En ekki
fyrr en ég hafði kælt grautinn hæfilega. Fyrstu skeiðarnar sem
ég rétti honum voru alltof heitar. Ég vissi ekki neitt.
Það næsta sem ég man eftir var óheppileg lykt. Átti ég að
vaða í það stórprójekt, aleinn? Það þurfti að undirbúa stund
og stað fyrir ósköpin, skiptiborðið hafði einhverra hluta vegna
farið á haugana. Mamma hans hafði séð um þetta svo lítið bar
á en ég var ekki viss um græjurnar. Ég ákvað að bera hann
inn í hjónarúm og ná í blautklúta, handklæði og nýja bleiu. Svo
þurfti ný föt af því að það var kúkur í gömlu fötunum. Það var
kúkur út um allt. Þetta var hryllingur.
Hve margar hendur höfðu húsmæður? Tvær voru á mér en
mig vantaði að minnsta kosti aðrar tvær í viðbót. Drengurinn
spriklaði og tókst að ata bæði hendur og fætur í kúk. Lætin
svo mikil að fyrr en varði var allt hjónarúmið orðið löðrandi og
ég líka. Og ég sem þoli ekki annarra manna kúk.
Þegar allt var orðið þannig að það gat ekki orðið verra tók
ég Starkað með annarri hendi en línið af rúmunum með hinni
og hljóp með það niður í þvottavél. Soninn þvoði ég aftur í
stórum vaski í þvottahúsinu en það verk vannst bæði hægt
og illa, enda hreyfði hann bæði háværum og sannfærandi
mótbárum. Einhvern veginn tókst mér þó að þrífa hann en
þegar ég hafði fundið ný föt og klætt hann uppá nýtt var
ég orðinn veiklaður mjög og votur af svita. Hvers konar
helvítisstarf var þetta hús-móðurdjobb?
Næst settumst við niður inni í stofu og reyndum að kubba
saman, eða sko, ég raðaði saman kubbum en hann reif þá
jafnharðan niður. Minnti mig á gelgjuskeiðið. Svo fór hann að
verða geðvondur og þá mundi ég að sennilega væri kominn
svefntími.
Mér gekk hins vegar afar illa að klæða Starkað í útigallann
og gat alls ekki ólað hann niður í kerrupokann sinn, það
lærðist ekki fyrr en síðar. Með herkjum tókst mér þó að koma
honum í vagninn en drengurinn var vanþakklátur og hrein eins
og grís. Það var ekki fyrr en ég uppgötvaði að ég hafði gleymt
að stinga upp í hann snuðinu sem litli kúturinn gat sofnað.
Nú gæfist loks einhver smátími fyrir sjálfan mig. Best að
fara í tölvuna, kíkja á Facebook. Ég hafði verið með síðu
þar síðan hrunið dundi yfir, ég hafði verið víðlesinn meistari
kaldhæðninnar. Beittasta spjót búsáhaldabyltingarinnar. En
nú bar svo við að mér datt ekkert eitrað í hug. Sem náttúrlega
var afleiðing af hinu estrógeníska dundi í kringum Starkaðinn.
Það tekur ekki langan tíma að detta út úr þjóðmálaheimum.
Aldrei þessu vant vissi ég ekki hver hafði sagt hvað um
morguninn eða hvað hafði gerst. Ekki vildi ég vera gaurinn
sem byggir brandara sína á úreltum upplýsingum. Þannig að
ég tók ekki sénsinn á að vera fyndinn og snjall á Facebook
heldur lokaði tölvunni og horfði í kringum mig á alla óreiðuna
sem hafði myndast á aðeins rúmum klukkutíma. Dótið var
út um allt, drengurinn hafði komist í skúffur og skápa, tosað
hitt og þetta draslið út og suður. Svo voru veggir kámugir
og sjónvarpið útatað í einhverju. Fyrir utan það náttúrlega að
konan mín virtist hafa verið sérlega ódugleg að þrífa heimilið
síðustu daga. Það stóð hreinlega ekki steinn yfir steini. a
Björn ásamt syni sínum, Starkarði, en hann kunni tæpast að skipta á bleiu þegar hann tók við barnauppeldinu á heimilinu.
43
Mynd: Jóhann Ólafur Halldórsson
42-43 AtvinnumissirBjornþorlak3 3 6/2/10 10:18:19 AM