Glóðafeykir - 01.11.1977, Qupperneq 53

GLOÐAFEYKIR
51
Hólmjárn var mikill hestavinur og bar ágætt skynbragð á hross, hafði
tröllatrú á kostum skagfirzkra hrossa og kom sér upp góðum stofni á
efri árum. Hann var einn af stofnendum Landssambands hestamannafélaga
árið 1949 og formaður þess um hríð. Arið 1966 var hann sæmdur gull-
merki sambandsins, eini maðurinn, sem hlotið hefur þann heiður, og 1969
var hann kjörinn heiðursfélagi L. H.
Rösklega sextugur að aldri, árið 1952, kvaddi Hólmjárn höfuðstaðinn,
hvarf norður hingað í átthagana og reisti bú á föðurleifð sinni, Vatns-
leysu. Þar bjó hann til 1971, síðustu árin einsetumaður, en seldi þá jörð
og bú, þrotinn að kröftum. Fyrsm árin bjó hann við sauðfé og hross, kom
upp gráum fjárstofni, en fargaði síðan og bjó eftir það við hross eingöngu,
ræktaði upp fríðan og góðan reiðhestastofn.
Arið 1962, er Hólmjárn var 71 árs gamall, réðst hann kennari að
Hólaskóla og kenndi þar næsm 7 árin, lengsmm búfjárfræði. Var hann
enn sem fyrr hinn ágætasti kennari, óvenju skemmtilegur og lifandi; mun
slíkt eigi títt um menn á þeim aldri. A þessum árum fékk hann því til
vegar komið, að stofnað var sjálfstætt hrossakynbótabú á Hólum; var
það ætlan hans, að þar yrði hreinræktaður góðhestastofn af Svaðastaðakyni
og vonandi, að hugsjón hans og þrotlaust starf að þeim málum megi bera
sem beztan árangur og verða skagfirzkri hrossarækt sú lyftistöng, sem
hann vonaði og sá í anda.
Hólmjárn kvæntist á Hafnarárum sínum, en það hjónaband stóð aðeins
skamma stund. Þeim hjónum mun hafa fæðzt einn sonur. Afmr kvæntist
hann Vilborgu Olafsdóttur kaupmanns í Reykjavík, Asbjarnarsonar. Börn
þeirra eru tvö: Hervör húsfreyja og Orn, bankamaður, bæði í Reykjavík.
Enn kvæntist Hólmjárn hið þriðja sinni, og gekk þá að eiga Eltnu GuS-
mundsdóttur bátsformanns í Bolungarvík, Steinssonar. Þau eignuðust einn
son, Jósef Jón, vélstjóra.
H. J. Hólmjárn — en þannig skrifaði hann nafn sitt — var fremur
lágvaxinn, þémir á velli og vel á fót kominn, hvatur í spori og öllum
hreyfingum. Hann var maður fjölhæfur og ágætlega gefinn, hámenntaður
í ýmsum greinum búvísinda, skapheimr hugsjónamaður, örgeðja og ráð-
ríkur nokkuð, einfari með vissum hætti, einkum er leið að ævihvörfum,
og þó umsvifamaður alla tíð. Hann var einarður og orðfær í bezta lagi,
djarfmáll og vígreifur. Hann var fjörmaður og gleðimaður, hress í bragði
og Ijúfur í viðmóti, minnisstæður maður um marga hluti.