Skírnir - 01.04.1998, Side 173

SKÍRNIR
TRÚ OG EFI
167
röksemdum. Ekki veit ég samt dæmi um samþykktir neinna
fjöldafunda í þessa átt.
Matthías gerir mér einnig sitt af hverju upp, og tek ég það sem
dæmi þegar hann segir að ég beri fram ásakanir um „vísvitaðar
lygar og afþreyingarþörf viðkomandi fræðimanna; körlvmum
leiddist ogþeir lugu. Slíkur áburður er auðvitað með eindæmum."
Hann fullyrðir einnig að ég telji að hjátrúin sé „nýrómantískur
lygasamsetningur“ en ég tala um „nýrómantísk sjónarmið“. Þá
kveður hann mig tala um „samsæri" fræðimanna sem „lugu [...]
eins og séra Jónas frá Hrafnagili sem að sögn Arna [...]“ (s. 91-
92).
Eg hef nú fínkembt grein mína í leit að þessu ruddalega orða-
lagi og ásökunum og get ekki komist að annarri niðurstöðu en að
einmitt þessi áburður Matthíasar sé með eindæmum. Það jaðrar
við meiðyrði að segja mig bera lygi upp á Jónas frá Hrafnagili
sem ég hef virt flestum fræðimönnum meira, enda slær sá maður
marga varnagla sem öfgafullir dultrúardýrkendur láta sér einatt
sæma að sleppa, enda fara varnaglar hvorki vel í knöppum fjöl-
miðlastíl né til innrætingar. Matthías ásakar mig raunar fyrir svip-
aða varfærni í orðavali og segir að röksemdaaðferð mín sé „fólgin
í linnulausum úrdrætti í stíl“ (91). I vandræðum sínum virðist
hann því grípa til þess ráðs að leggja mér fullyrðingar í munn.
Eg er reyndar ekki sá eini sem Matthías gerir upp hugarfar.
Hann segir um efasemdamann að hann geri „sjálfan sig að við-
undri, líkt og Eggert Olafsson um miðja átjándu öld sem ekki
trúði á hverafugla en kúrði löngum stundum við hveri í semings-
von um að sjá þá þrátt fyrir allt“ (94). Á tilvitnuðum stað í Ferða-
bók Eggerts og Bjarna er hvergi minnst á neina „von“ þeirra
félaga um að sjá hverafugla. Þeir vildu einungis reyna að ganga úr
skugga um, hvort nokkuð gæti verið hæft í því sem „skilorðir
menn“ að þeirra dómi höfðu sagt í þessa átt.
Eg nenni ekki að eyða rúmi Skírnis í að eltast við öllu fleiri
rangfærslur. Eg skil blátt áfram ekki, af hverju sumir menn virð-
ast ekki geta farið rétt með.