Vestfirska fréttablaðið - 14.12.1981, Blaðsíða 13

vestíírska
FRETTABLADID
13
minn fljóta til og frá í nokk-
urra feta fjarlægð."
Enn einn, sem lent hafði í
bílslysi, segir:
„Ég sá fólk koma hlaup-
andi og þyrpast kringum
bílinn og ég sá vin minn
koma út úr bílnum, aug-
sýnilega í taugalosti. Ég gat
séð líkama minn í brakinu
mitt á meðal alls þessa fólks
og ég sá fólkið reyna að
draga hann út úr bílnum.“
FRAMLIÐNAR SÁLIR
Margir þessara einstakl-
inga sáu framliðið fólk strax
eftir viðskilnaðinn við lík-
amann og Moody hefur eftir
þeim, að þeirri sjón hafi ver-
ið samfara sterk vináttu- og
þægindatilfínning. Einn
kvaðst hafa séð fjölda
manns, allt fólk sem hann
hafði þekkt í lifanda lífi.
Hann þekkti ömmu sína og
„Þegar ljósið birtist, var
þetta hið fyrsta sem hann
sagði við mig: „Hvað hefur
þú að sýna mér af því sem
þú hefur gert við líf þitt?“
eða eitthvað í þá áttina. Síð-
an fór ég að skynja liðna
atburði úr lífi mínu.
...Þegar ég skynjaði þetta
atvik, sá ég ekki ljósið á
meðan. Hann hvarf um leið
og hann hafði spurt mig
hvað ég hefði gert og „upp-
rifjanirnar“ (flashbacks)
hófust, en samt vissi ég að
hann var hjá mér allan tím-
ann... I sérhverri „upprifj-
un“ var hann að reyna að
sýna mér eitthvað. Það var
ekki eins og hann væri að
reyna að sjá hvað ég hefði
gert — hann vissi það þegar
—, en hann valdi úr þessi
vissu atvik í lífi mínu og
birti þau fyrir framan mig
til þess að ég yrði að muna
Red Cloud. —Indíánahöfðinginn, leiðsögumaður miðilsins Est-
elle Roberts. Eina Ijósmyndin, sem vitað er til að reynt sé að
halda fram að tekin sé af anda framliðins manns.
stúlku, sem hafði gengið
með honum í skóla, og
marga aðra vini og kunn-
ingja. Hann sá aðallega
andlit þeirra og fann til ná-
vistar þeirra. Allt þetta fólk
var með hýrri há og hinum
„dána“ fannst að það væri
komið til að vernda hann og
veita honum leiðsögn. „Það
var dásamleg og dýrleg
stund,“ segir þessi einstakl-
ingur um reynslu sína.
LJÓSVERAN
Flestir sem gengið höfðu í
gegnum þessa sérkennilegu
lífsreynslu áttu það sameig-
inlegt, að þeir sáu fagra og
bjarta veru, sem Moody
nefnir „ljósveruna“. Hlut-
verk þessarar veru var, eins
og fyrr segir, að hjálpa þeim
að líta yfir farinn veg —
vega og meta lífshlaup sitt
— en ekki til þess að álasa
þeim eða áfellast þá. Einn
segir:
þau. Það var þó engin ásök-
un í þessu. Þegar fyrir bar
atvik, þar sem ég hafði sýnt
sjálfselsku, var viðhorf hans
það, að ég hefði verið að
læra af þessum atvikum
líka.“
Annar segir:
„Hann virðist einnig hafa
mikinn áhuga á hlutum,
sem vörðuðu þekkingu.
Hann benti stöðugt á atvik,
sem draga mátti af lærdóm,
og hann sagði, að jafnvel
þegar hann kæmi aftur til
mín (því í þetta sinn hafði
hann sagt mér, að ég myndi
hverfa aftur í líkamann)
myndi leit að þekkingu á-
vallt eiga sér stað. Hann
sagði, að þetta væri stöðug
þróun og ég fékk það á
tilfinninguna, að þetta (þ.e.
þekkingarleitin) héldi áfram
eftir dauðann.“
Flestir einstaklinganna,
sem Moody ræddi við,
sögðu, að reynsla þeirra eftir
Táknar Kristur hér Ijósveruna, sem reynir að hafa áhrif á líf
mannanna?
dauðann hefði verið miklu
sterkari og jákvæðari en
reynsla þeirra í jarðneska
lífinu og margir vildu ekki
snúa aftur.
Hér fara umsagnir nokk-
urra manna og kvenna um
þetta:
„Ég skynjaði ekkert nema
hlýleika og sterkustu notatil-
finningu, sem ég hef nokkru
sinni fundið.“
„Ég fór að finna til dá-
samlegra tilfinninga. Allt
virtist hafa horfið úr heim-
inum nema friður, þægindi
og rósemi —. ...Mér fannst
allir mínir erfiðleikar vera á
bak og burt.“
„Þegar ég fór yfir mörkin
fann ég til unaðslegra til-
finninga — friðar og rósemi.
Allar áhyggjur hurfu.“
„Ég vildi ekki snúa við, en
ég átti engra kosta völ og þá
þegar var ég kominn í lík-
amann.“
„Þegar ég varð vör þess-
ara undursamlegu tilfinn-
ingar í nærveru ljóssins,
vildi ég í rauninni ekki snúa
við. En ég tek skyldur mínar
mjög alvarlega og ég vissi að
ég átti skyldur að rækja við
fjölskyldu mína. Svo ég á-
kvað að koma hingað aft-
ur.“
ENGINN VONDUR
STAÐUR?
Það einkennilega við þess-
ar frásagnir er, að einstakl-
ingarnir sem í hlut áttu,
höfðu fæstir orðið fyrir ó-
þægilegri reynslu eða kynnst
einhverju sem svipaði til
refsingar fyrir drýgðar synd-
ir í jarðlífinu. Þó er þetta
ekki algilt. í samræðum sín-
um við frú Kubler-Ross lét
þetta fólk í ljós undrun sína
yfir því að enginn ótti eða
refsing virtist vera tengd
dauðanum. Það var því lík-
ast sem Hitler og móðir Ter-
esa hlytu sömu örlög eftir
dauðann. Frú Kubler-Ross
skýtur því inn í, að þá hefði
hún gert sér Ijóst, að Guð
dæmdi ekki — mennirnir
eru þeir sem dæma.
Jólabóka-
markaóurinn
stendur nú sem hæst
Höfum tekið fram fjölda nýrra og
skemmtilegra bóka af ýmsu tagi.
Ævisögur og endurminningar
sjómanna og bílstjóra,
verkakvenna og ráðherra.
Skáldsögur
eftir íslenska og erlenda höfunda.
Ferðasögur og þjóðlegur fróðleikur
Matreiðslubækur og listaverkabækur
Barna- og unglingabækur
Auk þess er á boðstólum mikið af
eldri bókum, hentugar til jólagjafa,
margar á sérlega hagstæðu verði
Lítið inn á
JÓLABÓKAMARKAÐINN
í Bókhlöðunni á 2. hæð
Bókav. Jónasar Tómassonar
Sími 3123 - Isafirði