Vestfirska fréttablaðið - 14.12.1981, Síða 29

vestíirska
1
rRETTABLACID
hefðu ekki margir leikið.
Hann kunni vel á skíðum og
hafði lært það í Kanada.
Við höfum alltaf samband
og vitum hvor um annan.
Síðast fékk ég bréf frá hon-
um í sumar og hann var að
segja mér frá sínum högum.
Ég hef hins vegar alltaf ver-
ið klaufi að skrifa ensku,
aldrei lagt mig neitt eftir
því, en hann hefur nú held
ég skilið það samt, svona
línur sem ég hef sent hon-
um.“
Nú er komið viðtals, að
spurt er um aðra þjóð í
upphafi annars stríðs, kalda-
stríðsins, þegar viðsjár hóf-
ust með stórveldunum.
„Svo komu Ameríkanar
og settu upp stöð, en í því
sambandi má geta þess, að
þegar fyrrnefndur Louis var
á Sæbóli, þá fór hann einu
sinni út að Straumnesi, yfir
að Látrum til að skoða þar.
Hann var mjög hrifinn af
aðstöðunni á Súlu, það er
norðurhlíðin á Straumnes-
inu. Þar komu Ameríkanar.
Það var eftir mína tíð í
Aðalvík og ég var þá kom-
inn hingað að Seljalandi og
nennti ekkert að fara að
stappa í því meira, farinn að
lýjast og langaði ekkert í
þetta.“
Þú varst beðinn að starfa
fyrir Ameríkana?
,Já, já, ég var beðinn að
koma þangað.“
HANN KOM EKKI UND-
IR NORÐUR f SLÉTTU-
HREPPI
En svona eftir á að
hyggja, hvernig voru sam-
skiptin við skipshöfnina á
H.M.S. Baldri séð úr 35 ára
fjarlægð?
„Það urðu ekki neinir
verulegir árekstrar og það
varð ekkert ástand í Sféttu-
hreppi. Hreppsnefnd Sléttu-
hrepps þurfti ekki að skipta
sér af nema einum krakka,
sem getinn var af Amerí-
kana og hann kom ekki
undir norður í Sléttuhreppi,
það er öruggt. Nei, nei, við
sluppum algjörlega við
það.“
Hvað með efnahagsleg á-
hrif Bretavinnunnar í
Sléttuhreppi?
„Hún hafði náttúrulega
efnahagsleg áhrif, menn sem
ekki komust annað í vinnu
fengu nóg að gera heima
við hjá Bretanum. Þetta var
eins og annars staðar, meira
að segja þurfti að auglýsa
eftir mönnum við höfnina í
Reykjavík. Það fengu allir
fullt upp að gera. Hörgull-
inn á að selja afurðirnar var
úr sögunni, eins og að selja
fiskinn. Við munum eftir
kreppuárunum, það þótti
gott, ef það var ekki nema
helmingurinn af ársfram-
leiðslunni óseldur um ára-
mót.“
Eitthvað hafa hermenn
gert sér til dægrastyttingar,
skemmtu þeir sér með
heimafólkinu?
„Þeir komu stundum, ef
við höfðum svona smádans-
leiki og það var ekki gert
neitt vesen út af því. Þeir
voru bara eins og hverjir
aðrir menn úr byggðarlag-
inu og það var held ég aldr-
ei litið á þá neitt öðru vísi.
NÝKOMIÐ!
FLANNEL,
grátt, dökkblátt, rautt og svart
APASKINN,
rautt, brúnt og svart
Mikið úrval
af snyrtivörum frá JOVAN
Af sérstöku tilefni sendum við starfs-
fólki og viðskiptavinum gegnum árin,
hér heima og um land allt bestu óskir
um gleðileg jól og farsælt komandi ár.
Einnig sendum við forráðamönnum
Kaupmannasamtaka íslands og hér
heima í héraði sömu kveðjur og þakk-
læti fyrir margháttaða fyrirgreiðslu og
ánægjuleg samskipti.
VERSLUNIN VIRKINN
Bernódus Halldórsson
Bolungarvík.
Séð frá Sæborg, að Görðum og herstöðinni.
Ég held að það hafi stuðlað
að því, að þarna urðu aldrei
nein vandræði. Eina sem
kom upp á var smá slys. Þeir
voru eitthvað að skjóta af
fikti tveir korpóralar úr
marínliðinu og það lenti
skot inn um glugga á Læk
og fram hjá vanganum á
húsfreyjunni. Það var ekkert
í þessu gert og allir fegnir að
ekki varð slys, en mönnum
var á eftir fyrirboðið að
hreyfa sig út úr kámpinum
með byssu og það var auð-
Kapteinn úr iandhernun, einn
af yfirmönnunum, við byggingu
herstöðvarinnar.
vitað aðalatriðið, að þeir
væru ekki að fikta með skot-
vopn. Byssurnar voru það
kraftmiklar, og að skjóta úr
þessu í grjót, þú hefur ekki
hugmynd um hvert kúlan
fer, það er bara hending.“
Hvað með vopnabúnað
til varnar?
„Það voru einhverjar loft-
varnabyssur, þeir settu upp
tvær loftvarnabyssur niðri
og tvær uppi á fjalli. Kom
fyrir að þeir voru að skjóta
upp í Garðahyrnuna úr
byssunum og reyna að hitta.
Ég veit nú ekki til þess að
nein afrek hefðu fæðst af
þeirri skotmennsku, nema
ég eigi að telja þáð, að eitt
sinn var húsmaður í Þverdal
að reiða heim mó á hesti
sem Hausti hét. Hann þótti
nú ekki ígripaskepna nein,
nema maðurinn kom inn á
Borg og skildi eftir hestinn
úti með reiðing. Þetta var
nú að kvöldi, rétt að verða
dimmt, og þeir fara að
skjóta. Hausti varð alveg
vitlaus og þaut út í myrkrið
og fannst ekki fyrr en morg-
uninn eftir með reiðinginn
undir kviðnum. Ég veit ekki
hvort aðrir urðu neitt
hræddir, kýrnar jú, þær
tóku á rás, hlupu í sprettin-
um og halinn náttúrulega
beint upp í loftið, og hund-
arnir hlupu inn undir rúm
alls staðar. Þeir voru bara
að prófa hvort byssurnar
verkuðu og ég held bara að
fundamentin úr byssunum
séu þarna enn, ég veit ekki
annað.“
„ÞAÐ ER EKKI GERT“
Ein afleiðing hernámsins
er samt hnignun byggðar í
Sléttuhreppi?
„Það byrjaði 1943, þá var
alls staðar hægt að hlaupa í
nóga atvinnu, sama hvert
var snúið sér og þá flytja
fimmtán fjölskyldur það
vor. Nú, svo elti hver annan
og eftir fimm ár 1948, þegar
ég flutti, þá vorum við eftir
þrír bændur á Sæbóli. Það
var annað hvort fyrir okkur
að gera, að fara öngvan eða
alla. Þarna þýðir ekkert að
vera nema þú sért fær með
bát. Það varðsíðanúr, að við
fórum það haust, Ágúst Is-
leifsson, Guðmundur Her-
mannsson og ég. Þeir fluttu
suður, en ég hér að Selja-
landi.“
Hvenær var það sýnt að
svona myndi fara?
„Það var ’43 og ’44, þegar
fólkið fór að týnast í burtu,
þá var sýnt hvert horfði. Við
fengum ekki tæki, þótt við
hefðum viljað gera átak í
jarðrækt, það var orðið ó-
mögulegt að fá nokkurn
lækni og þannig var það á
fleiri sviðum og svo er nú
þetta, það er ekkert gaman
að sitja eftir og ganga fram-
hjá tómum húsum, einn eða
tveir bændur, það er ekki
gert.“ f.
TOSHIBA
ÖRBYLGJUOFNINN
Fæst hjá okkur
straumur hf
Sími 3321