Skagfirðingabók - 01.01.1999, Síða 17

ÞORBERGUR ÞORSTEINSSON FRÁ SAUÐÁ
Helga stundaði ljósmóðurstörf í Lýtingsstaðahreppi yfir 20 ár
við miklar vinsældir. Hún drukknaði í Svartá á blíðum og björt-
um vordegi, er hún var að koma frá skyldustörfum í Goðdölum
20. maí 1905. Við hið sviplega fráfall hennar sló skugga yfir
sveitina, sem margir minntust lengi. Símon Dalaskáld, orti í
ljóðabréfi:
Ein kom harðær nú á ný
náfregn frá ætthögum.
Gleðin skarðast skjótt af því
Skagafjarðardölum í.
Símon sagði meira frá þessu slysi og að allir ferðafærir nágrann-
ar þeirra hafi tekið þátt í leitinni, t.d. , Jón þá fæti einum á /
yfir stræti hlaupa má“. Það var Jón einfætti Þorvaldsson, sem
lengi bjó á Stapa í Tungusveit, en var þá á Brúnastöðum. Hann
var faðir Þorvaldar hins gamla frá Ipishóli.
Þorsteinn Magnússon ólst upp í Gilhaga hjá móður sinni og
Magnúsi Jónssyni og var kallaður hans sonur, er enn og verður
alla tíð, bæði af mér og öðrum, enda engar sannanir fyrir öðru,
þó að almannarómur ljúgi sjaldan að sögn. Æska hans og upp-
vaxtarár hafa vafalaust verið eins og annarra ungra manna í þá
daga, vinna hjá ýmsum, bæði smáverk, kaupamennska og
vinnumennska. Fyrsti stórviðburður í lífi hans, og talsvert um-
talaður, var sá, að hann kynntist einni fallegustu stúlku sveit-
arinnar, sem var að vísu orðin ,bandvön’ í ástamálum. Hún hét
Sigríður Benediktsdóttir, systir Egils bónda á Sveinsstöðum
eins og áður er frá sagt. Sigríður var talin háttprúð kona og vel
að sér um marga hluti, en mjög örgeðja, hrein andstæða við
Þorstein. Þetta bentu þær systur hans honum á, en um seinan,
því hún gildnaði óðum undir belti. En þær fundu ráð við því,
og töldu hann á að senda hana úr héraði, og fór hún vestur til
Isafjarðar. Þar átti hún fólk að, og þar fæddi hún son þeirra, sem
skírður var Þorbergur. Það gerðist 2. október 1908. Að svo
15