Skagfirðingabók - 01.01.1999, Page 20
SKAGFIRÐINGABÓK
aði honum vel. Þær reyndust honum betur en margir tví-
fætlingar síðar meir. Um þær endurminningar er þessi vísa:
Heitan morgun kalda kinn
kyssti veðurblíðan.
Ég er alltaf ástfanginn
alla daga síðan.
Frá Valabjörgum fór Þorbergur með móður sinni og stjúpa að
Hvammkoti. Þar bjuggu þau 1919—33. Þaðan fór Þorbergur
að Mælifelli og var þar hjá Tryggva Kvaran og Onnu F.
Thorarensen, nam kristinfræði og mörg önnur undirstöðuatriði
fyrir lífið. Var honum talin það holl lífsreynsla, en því skamm-
rifi fylgdi sá böggull, að þar kynntist hann lífsförunauti
Tryggva prests, Bakkusi, og stóðu kynni þeirra löngum sfðan.
Námsfélagar Þorbergs á Mælifelli, ef svo má segja, voru þeir
merku menn: Arni Þorbjörnsson lögfræðingur frá Geitaskarði,
Broddi Jóhannesson rektor og Stefán Kemp á Sauðárkróki.
Önnur skólaganga Þorbergs var lítil eins og þá gerðist, var þó
á farskóla á Starrastöðum. Þar var kennari hans Guðrún ein-
henta Sveinsdóttir frá Bjarnastaðahlíð.
Eitt sinn, er Guðrún spurði nemendur sína hvað þau kynnu
af kvæðum stórskáldanna, varð fóstbróðir Þorbergs fyrir svör-
um og sagðist kunna ,Ó blessuð vertu sumarsól' og mikið eftir
Þorberg. Þetta var fyrsta viðurkenning hans sem stórskálds.
Hjónaband og heimilisstofnun
Prestshjónin á Mælifelli höfðu tekið í fóstur 11 ára gamla
stúlku frá Grímsstöðum, er faðir hennar dó og heimilið leystist
upp. Hún hét Guðríður Helga Hjálmarsdóttir, f. 30. janúar
1912 á Grímsstöðum. Móðir hennar var Guðrún Jónsdóttir frá
Hömrum, Guðmundssonar. Kona Jóns var Katrfn Friðriks-
dóttir frá Borgargerði í Akrahreppi. Guðrún var systir Jóels
18