Skagfirðingabók - 01.01.1999, Page 24
SKAGFIRÐINGABÓK
son á Æsustöðum í Langadal. Nokkru síðar sendi Þorbergur
sitt handrit, sem hann kaliaði VerSlaunaleikritið. Var því vel
tekið og flutt bæði í útvarpinu og víðar. Leikendur voru tveir
og ekki af verri endanum: Gunnþórunn Halldórsdóttir og
Brynjólfur Jóhannesson. Afrit af verkinu lenti í Skagafirði og
var leikið þar, en týndist líkt og bæjarbókhaldið forðum. Var
það þó skrifað upp eftir minni og skilað Þorbergi, sem taldi
það víða rangfært og henti því. Nú er óvíst, að það sé til
lengur nema ef ske kynni í gömlum fórum útvarpsins. Þetta
mun hafa verið um 20 mínútna þáttur.
Þetta sýnir, til viðbótar við annað, að margt hefur Þorbergi
verið til lista lagt. Tel ég, að þar hafi brjóstvitið gert gæfu-
muninn. Um aðkeypta menntun var ekki að ræða frekar en hjá
Símoni Dalaskáldi frænda hans. Ein vísa af mörgum, er Gísli
Olafsson frá Eiríksstöðum orti um Símon, er svona og hæfir
Þorbergi ekki síður:
Ævin þín var eilíft strit,
enginn skólavetur.
Það var ekki aðkeypt vit
í þér, því fór betur.
Sorpbirða d Sauðdrkróki
Um þessar mundir fór menningin vaxandi á Króknum, og
nauðsynlegt þótti að hætta að bera allt sorp í fjöruna við bæ-
inn. Þó var enginn því samþykkur í bæjarstjórninni nema Frið-
rik Hansen oddviti þeirra, að kosta nokkrum eyri þar til. Þeg-
ar Þorbergur flutti að Sauðá var ég að hætta vörubílaakstri og
hefja fólksbílaakstur og flytja suður. Þá seldi ég Þorbergi vöru-
bílinn minn, K 12, sem var Ford, árgerð 1931, það duglegasta
farartæki sem ég hef eignast um dagana. Þrátt fyrir getuleysi,
og þó frekar viljaleysi bæjarstjórnar Sauðárkróks, hóf Þorberg-
22