Skagfirðingabók - 01.01.1999, Page 34

SKAGFIRÐINGABÓK
Afleysingamaður
Þegar bændahótelið hafði risið og Búnaðarfélagið búið að
hreiðra um sig þar, reyndist vinna þar merkilegur karl, ættað-
ur úr Skagafirði, fæddur á Nautabúi í Lýtingsstaðahreppi, hag-
mæltur og margslunginn fræðaþulur, lífsreyndur í búnaðar-
málum. Flutti sá fjölda erinda í útvarpið og skrifaði í blöðin
um velferðarmál bænda. Þessi maður var Guðmundur Jósafats-
son, kenndur við Brandsstaði í Blöndudal. Hann hafði lengst af
verið bóndi, en þó komið víðar við. Þá vann hann hjá Búnaðar-
félaginu og starfaði þar meðan kraftar entust. Meðal margra
starfa þar sá hann um að útvega svokallaða afleysingamenn fyr-
ir bændur ef slys, veikindi, sumarfrí o.fl. bar að höndum. Þenn-
an ábyrgðarmikla og tilbreytingarríka starfa útvegaði Guð-
mundur Þorbergi, ■ vissi að hann var flestu vanur og mundi
kunna orð Biblíunnar: „Vertu trúr yfir litlu og yfir mikið mun
ég setja þig.“ Hann sendi Þorberg svo árum skipti í mörg
vandasöm verk og ólík hjá ólíku fólki á fjölda heimila, allt frá
Vík í Mýrdal og norður í Bárðardal. Þorbergur var í þessu starfi
milli 10 og 15 ár. Eg hef hlerað eftir þessum störfum hans og
hvernig þau hafi verið af hendi leyst. Ollum ber saman um, að
hann hafi verið samviskusamur og trúr í starfi, unnið öll verk
orðalaust og verið hvers manns hugljúfi. Margt af því fólki,
sem hann vann fyrir, átti hann ævilangt að vinum.
Eg kann allt of fáar sögur afþessum störfum hans að segja, en
sumar eru skemmtilegar eins og t.d. þessi:
Einu sinni var hann fenginn til að hjálpa við kartöfluupptöku
í Þykkvabænum. Með honum munu nokkrar ungar stúlkur
hafa starfað. Öll sváfu þau í litlu herbergi. Þar var dívangarm-
ur, sem Þorbergi var úthlutaður, en dömurnar lágu á gólfinu í
röð út frá dívaninum og út að vegg, og var þröngt legið. Tvær
af þessum stúlkum voru systur, og áttu ömmu, sem kom um
hverja helgi til að líta eftir, en var eitt sinn spurð um erindið.
Hún sagðist vera að líta eftir siðferðinu. Ekki þyrfti meira til
32