Skagfirðingabók - 01.01.1999, Side 38

SKAGFIRÐINGABÓK
þorska eins og innfæddur og var eftirsóttur við fleiri störf.
Kvillasamur var hann ekki, það gerðu brjóstdropar sem hann
átti jafnan. Bakkusi sýndi hann flatningshnífinn og slapp oft
frá áhrifum hans. Þá orti hann grínbragi, sem urðu skemmtiat-
riði í landlegum og á sumarhátíð í Herjólfsdal, ferskeytlur hans
urðu frægar.
I Vestmannaeyjum rak hótelið hinn þekkti og umtalaði mað-
ur, Helgi Benediktsson. Þar hélt Þorbergur til í tvær vertíðir,
hafði þar herbergi og aðra þjónustu, ásamt mat og drykk. Það
varð honum dýrt, því hótelstjórinn var hinn illræmdi Snorri
Jónsson, sem kallaður var Brennu-Snorri. Skrifaði hann nótur á
Þorberg, bæði sannar og lognar, þar til upphæðin var orðin ná-
lega 100.000 krónur, stór hluti af því var fyrir slæma um-
gengni og sóðaskap. Að fyrri vertíðinni lokinni fór öll hýra
Þorbergs í þessar skuldir og dugði ekki til. Hann fór því það-
an allslaus, en varð að lofa að vinnu á næstu vertíð upp í skuld-
ir. Pappíra upp á þessi viðskipti lagði Þorbergur inn hjá Bene-
dikt Sigurjónssyni lögfræðingi í Reykjavík, sem var sýslungi
Þorbergs frá Skefilsstöðum á Skaga. En ekki entist Benedikt
aldur til að rétta við fjárhag Þorbergs, því hann dó áður en því
máli var lokið.
Reykjavíkurárin
I Reykjavík bar margt til tíðinda. I eitt skipti var hann tekinn
í misgripum fyrir róna og settur í Kjallarann næturlangt. Þeg-
ar hann fór þaðan skildi hann eftirfarandi vísu eftir hjá vakt-
stjóranum:
Víða liggur vegur minn,
vís er laga kraftur.
Saklaus var ég settur inn,
sekur fór ég aftur.
36
j