Skagfirðingabók - 01.01.1999, Blaðsíða 39
ÞORBERGUR ÞORSTEINSSON FRÁ SAUÐÁ
Þorbergur réði sig eitt sinn sem húsvörð m.m. að Álafossi hjá
Sigurjóni sterka Péturssyni, stofnanda Álafoss. Þorbergur átti
að líta eftir spunavélunum, að þær gengju, og fá viðgerð á þeim
ef þær biluðu svo að allt rúllaði sinn vanagang. Einnig var ann-
að, og kannske hans aðalstarf, en það var að passa stelpurnar
fyrir ágangi stráka, sem þangað sóttu eins og hrafnar á hross-
skrokk. Þá rifjaðist upp afhendingin forna: „Hægara er að passa
hundrað flær á hörðu skinni/ en píkur tvær á palli inni“.
En það má enginn við margnum. Stundum varð hann að
hringja í Sigurjón. Þegar hann birtist datt allt í dúnalogn og
hvert aðkomukvikindi forðaði sér. Einu sinni gerðist það þó, að
tveir hraustir strákar þóttust geta staðið af sér glímukónginn
og viku hvergi. Þá greip Sigurjón snöggt í eyru þeirra beggja
og teymdi þá öskrandi að sundlauginni og fleygði þeim í hana
á hrokasund. Þeir sáust ekki framar. I annað skipti greip Sigur-
jón tvo menn, sinn undir hvora hendi, og bar þá upp fyrir hlið
í lögreglubíl, sem hafði verið pantaður þangað. En Þorbergur
taldi Sigurjón hraustasta mann, sem hann hafði umgengist.
Það er hver sinnar gæfu smiður, og ekki tafði Þorbergur
þarna lengi. Hann var oft tíma og tíma hjá frænda sínum,
Gunnari Jóhannssyni frá Varmalæk í Skagafirði, og taldi sig
hafa þjónað honum. Gunnar var fatlaður mjög og í hjólastól.
Þorbergur bar hann í og úr bíl hans á ýmsar stofnanir og fór fyr-
ir hann sendiferðir. Þar sem Gunnar var ör á fjármuni, skar
hann ekki við nögl sér greiðslur til frænda síns, og taldi Þor-
bergur þetta hafa verið sína lúxusdaga. Sagði Þorbergur, að af
Gunnari hefði oftast verið einhver kaupmannslykt. Gunnar
gerði þessa vísu um Þorberg:
Þorbergur yrkir um Eyjar,
úthafið, víkur og sker,
blómin og broshýrar meyjar,
blindfullur hvar sem hann fer.
37