Skagfirðingabók - 01.01.1999, Qupperneq 43

ÞORBERGUR ÞORSTEINSSON FRÁ SAUÐÁ
í Reykjavík kynntist Þorbergur mörgu, og lífsbaráttan var
hörð. Eg frétti af honum annað slagið. Sá þá drykkjubræðurna,
Harald frá Kambi og Þorberg, sitjandi saman á bekk í Austur-
stræti síðla nætur og gaf mig á tal við þá. Þá sagði Halli mér
að þeir væru búnir að leita alla nóttina að brjóstbirtu og hefðu
engan hitt aflögufæran, og þessi vísa fylgdi með eftir Halla:
Beggi labbar leitandi,
lét það vera að hátta.
Það er orðið þreytandi
þessi lífsbarátta.
Þegar Bakkus þrengdi svo að Þorbergi, að við falli lá, rétti hann
sig við af ættgengu stórlæti og réði sig í vinnu. Eitt sinn réðist
hann austur í sveitir sunnanlands sem hinn góði hirðir, og þá
átti hann að hirða um fiðurfé bóndans, sem kallað var hænsna-
bú. Það fór honum vel úr hendi, enda að eðlisfari ábyggilegur
og trúr í starfi. Þessa ráðstöfun Þorbergs hafði Bakkus ekki var-
ast og missti af honum sjónir. Liðu svo fram tímar, að þeir
fundust ekki. Leitaði þó Bakkus á öllum skemmtistöðum lands-
ins, þar sem lærisveinar hans nutu stundaránægju, en fann
ekki. Þorbergur naut friðhelgi búsins og ferðaðist lítið.
Svo kom að því seinnipart sumars, að töðugjöld skyldu fram-
in í félagsheimili þessarar sveitar. Þangað fóru allir sem vett-
lingi gátu valdið og buðu hinum góða hirði með sér. Var þar
mikið um gleði og margir blótuðu Bakkus, sem hitti þar Þor-
berg vin sinn, og urðu þar miklir fagnaðarfundir. Bundust þeir
fastmælum að hittast fljótlega aftur. En þá varð svo stutt milli
endurfunda þeirra vinanna, að hænsnunum leiddist fjarvera
matfóstra síns og gerðu eggjastræk. Það líkaði Gróu húsmóður
illa, og varð hún að skipta um hirði.
Einu sinni á björtum vordegi var skagfirskur ferðamaður á
gangi á Langholtsveginum í Reykjavík og sá þá mann koma
ríðandi á litföróttum gæðingi og fór mikinn. Sá reið berbaka
41