Skagfirðingabók - 01.01.1999, Page 46
SKAGFIRÐINGABÓK
skafningsroki og sukku þeir báðir, en Pétur drukknaði. Taldi
Þorbergur þetta feigðarflan mikið og átakanlegt upp á að horfa.
Þegar veðrinu slotaði hafði fjárhúsgrindin fokið og dreifst
víða. Leit var hafín að líki Péturs, en hún bar ekki árangur, utan
hvað bátarnir fundust reknir hinum megin við vatnið, lítið
skemmdir. Þá voru húsviðir færðir til tóftar og fergðir til vetr-
arlegu. Síðan fór Þorbergur til Siglufjarðar og vann hjá Alfonsi
vetrarlangt. Um vorið þegar ísa leysti á Miklavatni voru bát-
arnir færðir til heimahafnar og litið eftir líki Péturs í leiðinni.
Þar var Þorbergur við annan mann að verki. Fundu þeir líkið á
malareyri, lítt skemmt af vargi, en allsnakið að öðru leyti en að
fótólarnar voru á því. Þeir fluttu líkið til Reykja.3 Ekki vissi
Þorbergur til, að áðurnefnd fjárhús hefðu nokkurn tímann ris-
ið úr rústum.
Samtíningur eftir Þorberg
A helgarfylliríi:
Nú er spaugað nokkuð stinnt,
nú að flaug mér bragur,
nú er augað nærri blint,
nú er laugardagur.
Um þjáningabróður sinn:
Jonni var tilkominn utan við ást,
af henni þáð’ekki kynni.
3 Pétur Jóhannsson drukknaði 20. október 1933, fannst 18. maí 1934, jarðsett-
ur 25. maí 1934. Kirkjubók Barðsprestakalls segir: „Drukknaði, hvarf að heim-
an, talið víst að hann hafi drukknað í Miklavatni.” í slysfarasyrpu Hannesar
Hannessonar á Melbreið, HSk. 47 4to, bls. 49-52, er sagt ítarlega frá þessu slysi
og talsvert á annan veg en hér greinir. Utg.
44