Skagfirðingabók - 01.01.1999, Side 89

TIL SMJÖRS ER AÐ VINNA EN EI TIL FLAUTA
Hefðu menn viljað sinna þessu strax með nokkrum á-
huga, gátu þeir nú þegar verið komnir nokkuð vel á veg
með að koma sér upp góðum kúabúum. Það er enginn efi
á því, að hér á Framnesinu út að Asi að austan og Hró-
arsdal að vestan mætti; eins og er, hafa um 70 kýr og
mjög auðvelt fyrir þessa alla að nota sama búið, og að
þeir sem hlut áttu að máli, hefðu getað fengið nægar út-
lendar vörur aðeins fyrir smjör sitt, og hefði það verið
mikil breyting til batnaðar frá því, sem nú er.
Þarna var því að margra dómi um mikið hagsmunamál að ræða
fyrir bændurna. Ef til vill hefur tregðan að einhverju leyti staf-
að af því að menn vildu ekki fara út í mikla búháttabreytingar
og auka við „kúpening". Af bréfi Jóns má álíta að svo hafi ver-
ið. Hann heldur áfram:
Páfastaða mjólkurbúið lítur út fremur álitlega, enda er
það í góðum höndum, þar sem Albert er og þau hjón.
Það er mjög líklegt að það lifi og glæðist. Annarsstaðar
hér í Firðinum eru fremur litlar líkur til að þau komi
upp og blessist. Bæði er það, að flestir munu nú, enn sem
komið er, binda mest sitt traust við dilkær og hross, og
svo er það í veginum, sem verra er, að í þeim plássum,
Hólmi og Blönduhlíð, þar sem bezt eru lífsskilyrði fyrir
þau frá náttúrunnar hendi, þar mun félagsandi og ný-
breytni ekki eiga upp á pallborðið, að jeg held. Flestir
eru góðir hver útaf fyrir sig, en vilja hver fara sína götu.
í bréfasafni Sigurðar kemur fram staðfesting á því að nokkrar
umræður hafa verið í Blönduhlíð um stofnun bús, en samstaða
náðist ekki um málið.
Það voru að sjálfsögðu margskonar erfiðleikar sem bændur
þurftu að sigrast á til að framleiða góðan rjóma fyrir búin.
Húsakostur var víðast hvar frumstæður og óvíða aðstæður til að
87