Skagfirðingabók - 01.01.1999, Page 98
SKAGFIRÐINGABÓK
en á móti var settur torfhnaus. Þegar komið var á áfangastað
tók Helga Sigtryggsdóttir rjómabústýra á móti póstinum.
Stundum voru fluttar áfir til baka. Marteinn minnist enn kex-
köku, sem Helga gaf honum í síðustu ferðinni. I kökuna var
mótað dýr, sem honum varð svo starsýnt á, að hann ætlaði ekki
að tíma að borða þennan dýrgrip. Samt fóru leikar svo að kak-
an var búin áður en hann vissi af, enda sælgæti. Marteinn átti í
nokkru basli á þessum ferðum með að komast á bak og teymdi
því hestinn að rofabarði, en allt gekk þetta slysalaust.32
Guðný Jónasdóttir frá Beingarði, f. 1897, nýlátin 100 ára að
aldri, var einnig mjólkurpóstur í æsku. Guðný ólst upp með
foreldrum sínum, sem bjuggu fyrst í Asi í Hegranesi. Faðir
hennar var þar ráðsmaður Guðnýjar Olafsdóttur, ekkju Gunn-
ars bónda Ólafssonar. Síðar fluttu foreldrar hennar að Bein-
garði.
Guðný man eftir skálanum á Gljúfuráreyrum og tækjunum
sem notuð voru við smjörgerðina, en þau voru drifin áfram með
vatnsafli. Hún taldi póstferðirnar ekki hafa verið erfiðar, kvaðst
hafa farið stystu leið. Fór yfir Vötnin á „gömlu brúnni" sem
hún nefnir svo. Þessi brú þótti ekki merkileg smíði og um hana
var kveðin vísa. Guðný hefur yfir fyrri partinn:
Hér á sandi brú er byggð
bara handa augunum.
Hún talar um hvað peningar hafi verið fáséðir á þessum tíma
og segir að sér hafi þótt gott að fá þetta starf.33
Reynt var af hálfu forráðamanna félagsins að fá bændur til að
flytja allan sinn rjóma til búsins og að þeir tækju út smjör frek-
ar en að halda nokkru af rjómanum heima til eigin framleiðslu.
Þetta gerðu þeir Sigurður í Hofstaðaseli og Jósef á Vatnsleysu,
en almennt voru menn tregir til að afleggja alla smjörfram-
leiðslu heima. I skrifum frá þessum tíma kemur fram að hús-
freyjur undu því illa að senda allan rjóma af heimilinu og
96