Skagfirðingabók - 01.01.1999, Page 102
SKAGFIRÐINGABÓK
Mörgum gekk illa að laga búskap sinn að þessari breytingu, en
eins og gengur þá voru aðrir sem ekki söknuðu hjásetunnar eða
mjöltunar kvíaánna.
A fundi í júnímánuði 1914 var bókað eftirfarandi:
rætt um starfsemi fjelagsins á yfirstandandi ári. Við um-
ræðurnar kom það fram að fjelagsmenn töldu meiri erf-
iðleika á starfsemi búsins í sumar, en að undanförnu,
vegna harðinda í vor og næstliðinn vetur og ýmissa ann-
ara ástæðna. Skoruðust nokkrir fjelagsmenn alveg undan
starfsemi, en um það var þó ekkert ákveðið á fundinum.
Stjórninni var falið að ákveða hvenær búið byrjaði, og
hve lengi það starfaði, sem skyldi fara eftir ástæðum.
Á undanfarandi árum var mikið rætt um skuldir félagsins og
hluta skuldanna jafnað niður á félagsmenn. Eins og fram hefur
komið þá voru ákvæði í lögum um að félagsmenn voru í solid-
ariskri ábyrgð, þ.e. einn fyrir alla og allir fyrir einn. Nokkuð
erfiðlega gekk að innheimta hjá félagsmönnum og nokkrir inn-
leggjendur gengu síðar í félagið án þess að taka á sig hinar upp-
haflegu ábyrgðir. Þeir innleggjendur voru samþykktir með
undanþágum til að auka framleiðslu búsins. Eftir að farið var
að tala um afborganir skulda þá varð greinilega þyngra hljóðið
í mönnum.
Árið 1916, þann 18. júní, var aðalfundur félagsins haldinn í
rjómabússkálanum. Formaður var þá Jóhannes Björnsson, Hof-
stöðum. Um skuldirnar og innheimtu þeirra sagði hann „að illa
gengi með að innheimta gjöld ýmsra fjelagsmanna til búsins,
og nokkrir sem svöruðu illu til með greiðslu á þeim.“
Stjórninni var að sjálfsögðu mikill vandi á höndum þegar
svona var komið. Stjórnir félagsins höfðu reynt að fá fleiri
bændur til þátttöku í búinu og samþykkt nokkurn fjölda
manna sem innleggjendur með undanþágum. Þessar deilur um
skuldirnar gátu riðið félagsskapnum að fullu, en skuldirnar
100