Skagfirðingabók - 01.01.1999, Page 109

TIL SMJÖRS ER AÐ VINNA EN EI TIL FLAUTA
hafa haft aðstoð, því Ingibjörgu Halldórsdóttur voru greiddar
krónur 7,50 í laun fyrir það starf. Bústýran fékk 137 krónur og
76 aura í vinnulaun og fæði. Þetta ár var framleiðslan 1531
pund og framleiddi búið aldrei meira. Innleggjendur voru
fjórtán, flestir úr Staðarhreppi en einnig bændur frá Sjávarborg.
Félagið starfaði áfram, en hljóðið í mönnum var þungt, því
allar leiðir til að fá bændur til þátttöku höfðu verið reyndar og
raunar var óvíst frá ári til árs hvort hægt væri að halda starfsem-
inni áfram. Stjórnarmenn félagsins höfðu þungar áhyggjur af
skuldunum og 1912 var sent út fundarboð, sem var harðorð á-
skorun til þeirra „sem skrifað hafa undir lög félagsins og fund-
argjörðir" að mæta. Að öðrum kosti yrðu þeir sem ekki mættu
að hlíta því sem fundurinn ákvæði um fjármál félagsins.
Jón Sigurðsson á Reynistað var tekinn við formennsku í fé-
laginu og reyndi að blása í það nýju lífi. Þeir sem lengst höfðu
starfað voru orðnir þreyttir, og sárindi voru mikil. Á fundi
1913 er bókað:
að fundurinn álítur það mjög ódrengilegt og ranglátt
hvað margir afþeim er gengust undir skyldur og réttindi
búsins, með því að skrifa undir félagslögin og styðja að
stofnun þess, hafa dregið sig til baka og með því brugð-
ist ómannlega skriflegum loforðum sínum.
Síðasta starfsárið 1915 framleiddi búið aðeins 400 pund, en all-
gott verð fékkst fyrir smjörið. Árið 1916 var svo ákveðið að
slíta félaginu. Skuldir voru töluverðar, en skálinn var seldur
hæstbjóðanda, Snorra Stefánssyni í Stóru-Gröf, fyrir 1300
krónur. Skálanum fylgdu einnig öll tæki sem félagið átti.
Stjórnarformenn Rjómabúsfélagsins Fram voru Albert Krist-
jánsson, Páfastöðum, Jón Sigurðsson, Reynistað og Ellert Jó-
hannsson, Holtsmúla.
1 þessari grein verður ekki gerð tilraun til að rekja þau spor,
sem starfsemi rjómabúanna markaði í félagssögu Skagfírðinga.
107