Skagfirðingabók - 01.01.1999, Blaðsíða 177
Á FJÖLUNUM AUSTAN FJARÐAR
Eina heimildin um sýningar á þessum leikritum er bréf Magn-
úsar læknis til Antons Proppé. Bendir það til þess, að ýmis fé-
lög, er stóðu fyrir leiksýningum, geti þeirra ekki að neinu í
fundagerðabókum sínum. Af orðalagi Magnúsar um leikritin,
„bæði gamalkunnug", mætti ef til vill ráða, að höfðað sé ril
þess, að bæði leikritin hafi verið sýnd á Hofsósi fyrr — eða með-
an viðtakandi bréfsins, Anton Proppé, var þar. Hitt er með
vissu vitað, að Magnús þekkti bæði leikritin mætavel frá skóla-
árum.
Ungmennafélagið hélt áfram leikstarfsemi. Björn í Bæ ritar svo:
Þegar Ungmennafélag Höfðstrendinga var stofnað hefst
fljótlega nýr þáttur í leiklistarstarfi og var um langt ára-
bil leikið minnst eitt leikrit á ári og var það venjulega
um og eftir áramót; kom þó fyrir að oftar var stigið á fjal-
ir sem kallað var. Sjálfsagt hefi eg ekki eða hitti ekki á
öll þau leikrit sem getið er um í dagbók minni, en 1920
er Skipið sekkur, 1921, Koks og boks leikið, 1922
Happið, 1923 Skóarinn.
Hinn glaðbeitti fundamaður, Magnús læknir, er vonsvikinn.
Hann hefur talað yfir hausamótunum á Austurlendingum í
tuttugu ár án teljandi árangurs. Þegar ævisöguritari spurði
hann á stríðsárunum fyrri, hvað hann fengist við, er læknisstörf
kölluðu ekki að, svaraði hann:
Skrifa mér til skemmtunar,
skýst út vísa stundum.
Um þarfamál, ef þráttað var,
þá er að sitja á fundum.
Þótt Magnús gæfi í skyn, að hann fengist nokkuð við vísna-
gerð, mun nú flest allt gleymt, sem hann setti saman sér til
dægrastyttingar.
175