Skagfirðingabók - 01.01.1999, Side 186

SKAGFIRÐINGABÓK
Tíðarfarið lagðist illa í Magnús: Hjakkaði ekki flest í sama
farinu eftir meira en tuctugu ára starf? Hafði hann fengið
nokkru áorkað þrátt fyrir þrotlaus ræðuhöld yfir sveitungum
sínum? Margur bjó enn í baðstofu, sem var ber upp um sig, og
jafnvel með moldargólfi. Fátæklingum var haldið í skuldafjötr-
um líkt og fyrr.
Magnús hafði flutt marga töluna um meiri snyrtimennsku
úti við. Það var vel hægt að koma því við án teljandi kostnað-
ar. Það reyndist öllu erfiðara innan húss. Hann hafði hvatt til,
að reynt yrði að fækka moldarhreysunum, velta í rústir, byggja
á nýjaleik, búa býlin undir rafvæðingu og vatnsveitu. Og hver
var svo árangurinn? Lítill sem enginn á flestum sviðum. Und-
arlega höfðu vopnin snúizt í höndum hans: Nú var svo komið,
að mörgum, sem hírðust í gömlu torfhreysunum, vegnaði að
sumu leyti betur en þeim, er bjuggu í nýtízkulegum timbur-
húsum. Þeir þurftu síður að óttast „kuldadauða", sem læknir-
inn ritaði um og áður er getið.
Á þessum árum lögðu menn sig jafnvel í nokkra hættu til
þess að komast yfir móköggul eða eldiviðarflögu. Oft reyndist
ekki treystandi á flutning Tjörneskola til Skagafjarðar. Þau
voru heldur ekki góður eldsmatur. Utlend kol voru ekki fáan-
leg langtímum saman og vart kaupandi sakir dýrleika.
Það þótti stundum jafnvel nokkur ábyrgðarhluti að hýsa gest
og gangandi í hinum nýtízkulegu timburhúsum í Hofsósi og
Grafarósi. I mestu hörkum þótti ráðlegra að vísa þeim til gist-
ingar á torfbæjunum.
Vinir Magnúsar læknis ýjuðu að því, að hann fysti að komast
í annað umhverfi, þar sem var blómlegra félagslíf. Einkum hef-
ur hugurinn hvarflað til bernskustöðvanna. En Magnús var
bundinn í báða skó. Hann reyndi að bæta sér upp einangrun-
ina með því að kaupa flest eða öll blöð, sem út komu í Reykja-
vík og á Akureyri.
Magnús læknir mun hafa þótt „fremur fáskiptinn" á síðari
árum og var sumra mál, að hann hefði lítt „sóst eftir kunnings-
184