Skagfirðingabók - 01.01.1999, Qupperneq 199

ÞÁTTUR AF HERRA HALLDÓRI BISKUPI OG FRÚ ÞÓRU
ættirnar. Björn Jónsson Thorlacius varð prestur í Görðum á Alfta-
nesi. Hann var tvíkvæntur, en ekki ber heimildum saman um
nafn fyrri konu hans né dánarár. Hér verður haft fyrir satt að
hún hafi heitið Þóra Pálsdóttir og dáið í stórubólu, en þá hafði
þeim hjónum fæðst ein mær, er látin var heita Þóra, fædd
1705. Milli kvenna eignaðist séra Björn laundóttur, Steinunni,
sem varð kona Skúla Magnússonar landfógeta. Kemur hann
síðar við sögu þessa.
Þóra Björnsdóttir Thorlacius óx og hafðist vel við, þótti glað-
lynd, skemmtigjörn og ásjáleg. Hún var tvítug að aldri gefin
Halldóri Brynjólfssyni Utskálaklerki og urðu samfarar þeirra
góðar, með mörgum barneignum sem enn mun sagt verða.
Ekki verða talin stórtíðindi frá veru sr. Halldórs á Utskálum.
Þó er sagt að Loftur Þorsteinsson (Galdra-Loftur) hafi haft skjól
hjá presti síðustu ævidaga sína. Er svo frá greint, að Loftur
færist í fiskiróðri sunnudaginn í föstuinngang árið 1723. Eru
þjóðsögur um að Satan hafi þá hrifið Loft með loppu sinni ljótri
úr bátnum, og sást ekki eyfi af honum síðan.
Svo segir í Biskupasögum að Halldór stæði vel í embætti sínu,
en yrði fyrir óverðskulduðu lasti af ýmsum. Verður dugandi
mönnum löngum öfundsamt. Árið 1736 framdist hann að því
leyti, að hann fékk Staðastað á Snæfellsnesi, og segir nafnið eitt
frá ágæti þess brauðs, enda ósjaldan stökkpallur til enn meiri
metorða. Kom svo eftir tveggja ára þjónustu þar, að hann varð
prófastur Snæfellinga. Ekki samdi honum alls kostar við þá
sem fyrir voru og lenti í miklu þrasi. Var þá einnig lostið upp
um hann hinum versta kvitt sem erfiðlega gekk að kveða nið-
ur. Hann átti að hafa eignast barn með vinnukonu sinni, en
Þóra talin móðirin. Mun sá kvittur því aðeins hafa komist á
loft, að börn sr. Halldórs og Þóru Björnsdóttur voru ærið sund-
urleit að gáfum og fríðleik. Gróa var dóttir prests, fædd á Staða-
stað. „Hún var ófríð sýnum og skynsemdarlítil“. Það er kannski
helst til marks um ágæti maddömu Þóru, að menn virðast ekki
hafa getað trúað því, að ófrítt og gáfnatregt barn gæti átt slíkt
197